هنر نیوز - تلاش کردم چهل سال از زندگی «آلاله» را روایت کنم

تلاش کردم چهل سال از زندگی «آلاله» را روایت کنم

فرشاد اکتسابی گفت: تلاش کردم از 5 سالگی آلاله تا 45 سالگی اش را در قالب این فیلم مستند 80 دقیقه‌ای روایت کنم.

به گزاش هنرنیوز، فرشاد اکتسابی کارگردان فیلم مستند «آلاله» که در نخستین نشست فیلم خبر پنجمین روز جشنواره حضور داشت، درباره فعالیت در حوزه مستند گفت: فارغ‌التحصیل کارگردانی سینما از دانشگاه سوره هستم و از سال 75 به طور حرفه‌ای فیلم‌سازی را آغاز کردم و فعالیت‌هایی در حوزه داستانی هم داشتم. اما قریب به 15 سال است که تنها مستند می‌سازم و بیشتر هم سراغ مستندهای تاریخی رفته‌ام. این فیلم اولین تجربه غیرتاریخی من در سینمای مستند است. کارگردان فیلم آلاله با بیان اینکه تاریخ در ذات خود روایت دارد، عنوان کرد: اما در تجربه فیلم قبلی‌ام «همراه با فرات» تصمیم گرفتم به جای بازسازی وقایع از فضاسازی استفاده کنم. فیلم درباره تاریخ کشور عراق بود و کار سختی محسوب می شد و باعث شد روایت دراماتیک در بستر ساخت مستند را تجربه کنم. وی به موضوع فیلم اشاره کرد و گفت: فیلم درباره زندگی یک خانم عکاس سینما به نام آلاله است که در جریان زندگی پرفراز و نشیبش قرار گرفتم و احساس کردم می‌توان در قالب یک فیلم به زندگی او پرداخت. زمانی که خودم داستانش را شنیدم گفتم یا قصه می‌گوید یا کابوس شبانه‌ای را تعریف می‌کند. داستان پیچیده‌ای داشت و تلاش کردم از 5 سالگی او تا امروز که حدود 45 سال دارد را در قالب این فیلم مستند 80 دقیقه‌ای روایت کنم. کارگردان آلاله در ادامه اظهار داشت: برخی دوستان در مواجهه با فیلم احساس می‌کنند یک فیلم سینمایی می‌بینند و بار درام آن پررنگ است. تجربه‌های قبلی‌ام در حوزه آثار تاریخی کمک کرد تا به صورت یک مستند پرتره به آن نگاه نکنم و اینگونه بار روایی اثر پررنگ‌تر شد. وی افزود: برای این فیلم مانند یک فیلم‌سینمایی، ابتدا فیلم‌نامه نوشتم و برای این کار قرار بود چند جلسه به خانه آلاله بروم تا داستانش را تعریف کند اما بعد به این نتیجه رسیدم که برای بکر بودن روایت از همان ابتدا او را به استودیو ببرم. از 5 ساعت روایت او، ‌50 دقیقه استخراج کردم و آن تبدیل به خط اصلی روایت فیلم من شد. اکتسابی در پایان با تاکید بر اینکه فیلم به گونه‌ای است که به شدت به زندگی خصوصی کاراکترش ورود می‌کند گفت: این باعث می‌شد آدم‌ها زمانی که مقابل دوربین قرار می گرفتند همه چیز را نگویند و اینگونه روایت یک طرفه می‌شد. کاراکتر اصلی ما اما شجاعت این را داشت که خیلی نکات ناگفته را مقابل دوربین به زبان بیاورد و به نوعی خودش را هم به چالش می‌کشید.