امروز چهارم خرداد است که این متن رسیده. امکان انتشار ندارد

استاد بزرگوار ، بنده این یاد داشت را برای سوم خرداد آماده کرده بودم اما با توجه به اینکه اینترنت حقیر، بنده را یاری نکرد این یاد داشت یک روز دیرتر رسید. باز هم تقدیر نشان داد که سوم خرداد همچنان مظلوم است اما به خاطر احترام به ارزش ها و با سابقه انقلابی حضرت عالی و زحمت اینجانب در پای شمع ها برای نگارش این متن آن را در جایی بگنجانید. امید است که اینترنت بنده در موارد دیگر ، شرمنده اِمان نکند تا یاد داشت تمان دی پورت شود. جان شهدا مددی کن یا حسن . ای پسر صالح رسانه ،
.////////////////////////////////////////////////////////

متاسفانه سوم خرداد با تمام عظمتش تنها یک نامگذاری خشک و خالی است. اما آیاشان سوم خرداد با همه بزرگی‌اش فقط باید در یک روز و در یک مراسم خلاصه شود و لاغیر، سوم خرداد حقیقتا روز بزرگی در تاریخ جنگ ایران و عراق است. آیا کسی می‌داند که خرمشهر در اسارت ۵۷۸ روزه خود چه خون و دلی‌هایی خورد و چه فرزندانی از این آب و خاک برای آزادی‌اش جانفشانی کردند؟ آیا کسی می‌داند چه دلاورمردانی در پی رهایی این شهر، روز و شب‌ها که نخوابیده‌اند؟
اینک که چند دهه از سالروز آزاد سازی خرمشهر می‌گذرد مسئولین سینمایی واهالی سینما برای کم کاری خود دراین زمینه چه توجیه دارند؟ شما‌ها که همواره دم از دفاع مقدس می‌زنید برای مهم‌ترین روز تاریخ جنگ یعنی فتح خرمشهر چه فیلم ماندگاری ساخته‌اید؟ سقوط، اشغال و از همه مهم‌تر «آزاد سازی خرمشهر» مملو از سوژه‌های بکر و نابی است که اگر آقایان مدعی سینمای دفاع مقدس، قدری فقط قدری به خودشان زحمت تحقیق و پژوهش بدهند و اگر یک هزارم آن زحماتی را که رزمندگان با دستان خالی و با کارشکنی‌هایی که رئیس جمهور وقت بنی صدر برای نرسیدن مهمات به این شهر انجام می‌داد؛ به خود زحمت بدهند حتما می‌توانند سوژه‌های نویی را بیابند که هم سند ماندگاری برای آزاد سازی خرمشهر برای آیندگان باشد و هم اینکه مخاطب و بویژه نسل جوان و جدید را که از سوم خرداد ذهنیتی ندارد را به سینما‌ها بکشاند.
شاید اگر جمله معروف و با معنای حضرت امام (ره) که فرمودند: «خرمشهر را خدا آزاد کرد» نبود شاید هیچ کسی خاطره‌ای از سوم خرداد و آزاد سازی غرور آفرین خرمشهر نداشت.
متاسفانه باید اعتراف کرد که مسئولین و متولیان فرهنگی و سینمایی کشور و همچنین اهالی سینما که برای موضوعات کم اهمیت جامعه، فیلم‌های زیادی می‌سازند نتوانستند با ترسیم و تدوین نقشه راه - حداقل چند فیلم - بزرگ و ماندگاری از فتح خرمشهر تولید کنند. چگونه است که دیگر کشور‌ها با توجه به اینکه جنگ‌هایشان هیچگاه همچون جنگ ما بر سر دین و ایمان و عقیده نبوده است و بیشتر بر سر تصاحب آب و خاک و به خاطر جاه طلبی و افزون خواهی بوده است توانسته‌اند با ساخت فیلم‌های بزرگِ جنگی و اکران آنان در سراسر دنیا، نام کشور و جنگ‌های خود را سر زبان‌ها بیندازند اما ما هنوز که هنوز است نتوانسته‌ایم حتی برای خودمان هم، سوم خرداد را به درستی معرفی کنیم. آیا شان و منزلت سوم خرداد و آزادسازی شهر خرمشهر تنها باید به ساخت فیلمی به نام «روز سوم» ساخته محمد حسین لطیفی ختم شود؟ هرچند که این فیلم هم بیشتر از اینکه به آدم‌های بومی این شهر که ماندند تا شهرشان را آزاد کنند بیشتر بر روی مسائل اکشن و وجهه قهرمان پردازانه، آن هم با یک سوژه تخیلی و برگرفته از ذهنیت نویسنده تکیه دارد.
آنهایی که مدعی هستند سوژه‌های دفاع مقدس به پایان رسیده است و این فیلم‌ها دیگر نمی‌توانند مخاطب را به سینما بکشانند یا سینما را نمی‌شناسند یا دفاع مقدس را. عملیات بیت المقدس که منجر به آزاد سازی خرمشهر شد دستمایه غنی از سوژه‌های بکری است که می‌تواند هر روز آن برای سینماگرانی که هنوز تجارت را پیشه خود نکردند چشمه‌ای از یک اقیانوس باشد که هرچه بیشتر به جلو می‌روند عمق آن را بیشتر احساس می‌کنند. روزهای سقوط، اشغال و آزاد سازی خرمشهر و عملیات‌های چریکی رزمندگانی که تا دیروز در شهرهای مختلف به زندگی روزمره خود مشغول بودند و تنها به عشق دین و وطن از خانواده‌های خود دور شدن تا مشق جنگ را در خرمشهر تجربه کنند آیا نمی‌تواند سوژه‌هایی برای نگارش یک فیلمنامه باشند؟
آقای ایوبی اینک که سال توجه به فرهنگ نامگذاری شده است آیا ساخت چندین فیلم مقتدر در مورد خرمشهر به کارگردانانی که سینه سوخته دفاع مقدس هستند آیا نمی‌تواند یک کار ماندگار فرهنگی باشد؟. اینک توپ و میدان در دست شماست. توپ و میدان را با یک برنامه ریزی دقیق و بدور از فرقه گرایی به اهلش بسپارید تا در آینده، افسوس سالهای از دست رفته را دیگر بار نخوریم.