دوری از فرهنگ غلط غربی؛ سلامت روحی و جسمی
ترویج سبک زندگی اسلامی – ایرانی و دوری از فرهنگ غلط غربی؛ سبب سلامت و دوری از اضطراب ها روحی و جسمی خواهد شد و خوشبختانه توجه به فرهنگ خودی و زندگی ایرانی نسبت به سایر فرهنگ هایی که امروزه به جامعه ما تحمیل می شوند برتری قابل ملاحظه ای دارد.
تاريخ : دوشنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۲۲
توجه به سبک زندگی اسلامی – ایرانی و بومی کردن آن نیازمند شناخت «فرهنگ خودی»، « تاریخ» و« مردم» جامعه بخصوص از زمان ورود اسلام به ایران است.شاید بخش زیادی از سینماگران ما بر این باور باشند که چون سینما یک رسانه غربی است پس نمی تواند تناسبی با سبک زندگی ایرانی - اسلامی داشته باشد درحالی که عملا این گونه نیست.
باید بپذیریم که سینما رسانه به روزی است و این چنین نیست که نشود با آن به سبک زندگی پرداخت فقط باید هنرمندان و سینماگران خودشان به سبک زندگی اسلامی – ایرانی و توجه به فرهنگ خودی اعتقاد و اطمینان داشته باشند و این روش و سبک را در زندگی شخصی خودشان رعایت نمایند. در این صورت است که اگر فیلمسازان در آثار سینمایی، تاکیدی به سبک زندگی اسلامی – ایرانی داشته باشند مورد پذیرش خواهد بود.
معتقدم باید مجموعه ای از آثار با مضمون ترویج سبک زندگی ایرانی و فرهنگ خودی و به صورت جذاب در طول سال تولید شوند تا این فرهنگ به صورت بنیادین نهادینه شود.لذا ترویج سبک زندگی اسلامی – ایرانی و دوری از فرهنگ غلط غربی؛ سبب سلامت و دوری از اضطراب ها روحی و جسمی خواهند شد و فرهنگ خودی و توجه به زندگی ایرانی نسبت به سایر فرهنگ هایی که متاسفانه امروزه به جامعه ما تحمیل می شوند برتری قابل ملاحظه ای دارند. بنابراین دو عامل « شناخت» و « اعتقاد» به فرهنگ خودی می تواند ما را به سمت زندگی ایرانی - اسلامی رهنمون سازد. به عنوان نمونه ما در آثار معماری ایرانی – اسلامی بویژه در معماری مساجد و حسینه ها اگر به بناهای داخی گنبدها و گلدسته ها توجه کنیم دیگر زاویه قائمه نخواهیم دید. یعنی برای ساخت محراب، آن دو بخش کناره است که به بالا می روند و در یک حالت شیب ۴۵ درجه به بالا می رسند که به دعوت به تعالی معروف هستند و جالب است که شما در این فضاها هیچ گاه احساس نشستن طولانی نمی کنید.چون این نوع اِلمان های معماری همواره انسان را به حرکت دعوت می کنند درحالی که تمامی آپارتمان ها و آسمانخراش هایی که به تقلید از فرهنگ غربی ساخته شدند هیچ کدام این ویژگی ها را ندارند.لذا زمانی تفاوت این دو سبک معماری را می توانیم احساس کنیم که کارایی و دستاورد این نوع معماری ها را از زبان کسانی که در هر دو معماری زندگی کردند بشنویم.
خوشبختانه معماری اسلامی – ایرانی این قابلیت را دارند که می توانند ما را به لحاظ روحی و جسمی ارضاء کنند و حتی از اضطراب های زندگی دور نگه دارند.لذا باید در سطح کلان و در نهادهایی مثل شورای انقلاب فرهنگی، تشخیص مصلحت نظام و مجلس شورای اسلامی ایران به این موضوع توجه ویژه ای بشود به شرطی که اولویت اول این نهادها باشند و اگر اینگونه باشد آنگاه است که هنر، سینما، نمایش و رسانه ها هم می توانند کمک کننده باشند.
اگر نگاه دقیق تری به این بحث داشته باشیم متوجه خواهیم شد همه اتفاقاتی که در فضاهای زندگی و تمدن بشری شکل گرفته است روز اول در حد یک طرح و ایده بودند و بتدریج و با پیشرفت های فرهنگی و علمی به شکل اجرایی رسیدند که نشان دهنده این است که اولویت اول، متعلق به ایده بوده است.خوشبختانه رسانه و سینما می توانند در توجه به سبک زندگی و پیشرفت تمدن ایرانی – اسلامی به مخاطب ، ایده پردازی کنند.
