به گزارش هنرنیوز،کوچه پس کوچه‌های عولاجان را که قدیم می زنی خاطرات تهران قدیم را ورق خواهی زد. خاطراتی که امروز فقط با یادش به خیر زنده می‌شود. این محله واقع در محدودهٔ خیابان‌های پامنار (از غرب)، سیروس (از شرق)، چراغ برق (امیر کبیر) (از شمال) و بوذرجمهری (از جنوب) بوده‌است. که همراه با محله‌های ارگ، دولت، سنگلج، بازار و چالمیدان، تهران عصر ناصری را شکل می‌دادند. محله خاندان قوام الدوله، خاندان مستوفی، نصیرالدوله بدر نخستین وزیر فرهنگ دوره پهلوی، سید حسن مدرس، نماینده مجلس شورای ملی و چهره نامدار مشروطیت زمانی با ۲۶۱۹ خانه و ۱۱۴۶ دکان بزرگ‌ترین محله شهر بود اما این روزها با قدم زدن در کوچه پس کوچه‌هایش درست است که می‌توان خانه‌ها و مغازه‌های قدیمی را دید اما این محله از نفس افتاده است و جای خود را به انبارهای کالاهای مختلف داده است.

مغازه مرتضی اسماعیل زاده در فضای مسقف بازارچه قرار دارد. او حدود ۵۳ سال است که در محله عودلاجان کار می‌کند و مغازه پارچه فروشی او حدود ۷۰ سالی قدمت دارد. در گذشته شاگرد مغازه بوده اما بعد‌ها خود صاحب مغازه شده است. 

او درباره خاطراتش از گذشته عودلاجان می‌گوید:« در سال‌های گذشته در روزهای پننج‌شنبه در این راسته، بازار روز برگزار می‌شد که خود عاملی برای حضور مردم در محله و بازارچه بود. با جمع شدن آن و فراهم نبودن شرایط و امکانات رفاهی برای زائران و مشتریان، دیگر مردم به بازارچه امامزاده یحیی نمی‌آیند.» 

او معتقد است اگر شرایط مناسب برای حضور مردم فراهم شود یا بازارهای روز با نظم و نظارت برپا شود، کسب و کار در محله رونق می‌یابد. این مسئله باعث حضور جمعیت بیشتری خواهد شد که با محله نیز آشنا می‌شوند.
این قدیمی محله عودلاجان خانه‌های خالی از سکنه، را عاملی می داند که معضل بزرگی را برای اهالی ایجاد کرده است. او عنوان می‌کند:« باید به آن‌ها سر و سامان داده شود تا این مشکل حل شود. مقابله با انبارها و کارگاه‌های تولیدی در خانه‌های فرسوده و قدیمی نیز، کمک بزرگی به بهبود وضعیت محله خواهد کرد. بلاتکلیفی وضعیت بازارچه، یکی دیگر از عواملی است که کسبه و دیگر اهالی را رنج می‌دهد. طرح‌هایی که تا کنون برای بازارچه در نظر گرفته شده است، اجرا نشده‌اند و همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌برند.»

اسماعیل زاده از برگزار کردن جلسات مختلف با کسبه درباره مسائل و رفع معضلات بازارچه امامزاده یحیی سخن می‌گوید. که تا به حال به جایی نرسیده است. او می‌گوید:« باید بازارچه احیا شود تا کسب و کار در اینجا رونق پیدا کند. باید محل را زنده کرد و این مسئله نیاز به همت مسئولان دارد. مردم به تنهایی کاری از پیش نمی‌برند.»

او درباره امامزاده یحیی قدیم توضیح می‌دهد:« در گذشته سقف بازارچه از خیابان ۱۵ خرداد شروع می‌شد و تا عودلاجان ادامه داشت که به صورت آجری بود و در اواخر سلطنت رضا شاه تخریب شد. حتا تصمیم داشتند امامزاده را نیز تخریب کنند که موفق نشدند. اکنون، فقط قسمتی از شیروانی باقی مانده است که چندین مغازه را در بر می‌گیرد. شیروانی نیز پیش از این، وضعیت ناامن و نامناسبی پیدا کرده بود که بسیار خطرناک بود، حتا چند سال پیش حادثه هم به بار آورد که در نهایت با پیگیری کسبه بازارچه و تقبل هزینه‌ها شیروانی تعمیر شد.»

این پارچه‌فروش قدیمی معتقد است بسیاری از خرابی‌ها و نابسامانی‌های عودلاجان به دلیل حضور مغازه‌داران لوازم خانگی در خیابان ری و افشار بازار است. این مسئله سبب شده، خانه‌های محله به علت نزدیکی با آنها به انبار تبدیل شوند و ساکنان اصیل و قدیمی از محله مهاجرت کنند. با کم شدن جمعیت ساکن، معضلات و مشکلات بسیاری به وجود آمده است. خانه‌های کلنگی و متروکه نیز روز به روز بیشتر می‌شوند و به وضعیت آن‌ها رسیدگی نمی‌شود. تبدیل این خانه‌ها به انبارها و عبور و مرور وسایل حمل و نقلی که بار جا به جا می‌کنند، مردم ساکن در محله را با دردسرهای زیادی رو به برو کرده است. با وجود آستان امامزاده یحیی در اینجا می‌توان محل را به مکانی برای حضور افراد مختلف تبدیل کرد.

او تصریح می کند که اقدامات و خدمات محله عودلاجان متناسب با بافت محله نیست. اقدامات صورت گرفته بدون توجه به وضعیت محله، شرایط و اصول صورت می‌گیرد و مشکلات و معضلات جدیدی ایجاد می‌کند که نمونه آن را می‌توان در میدان باغ پسته بک مشاهده کرد. در حقیقت، این اقدامات به نوعی وصله کاری محسوب می‌شوند تا بهبود وضعیت. بازارچه باید بر اساس اصول و برنامه‌ای مناسب برای محله و با توجه به نظرات کسبه بهبود ‌یابد تا باز هم زندگی در آن مانند گذشته جریان پیدا کند.

اسماعیل زاده تأکید می‌کند:« مهم ترین اقدامی که می توان برای رفع مشکلات محله انجام داد تخلیه انبارهایی است که در همه جای محل دیده می‌شود و تعداد آن‌ها کم هم نیست. تا زمانی که این انبارها وجود داشته باشند و خانه های خالی از سکنه روز به روز بیشتر شوند، امیدی برای بهبود وضعیت وجود ندارد.»