نگذارید «عمارت مسعودیه» را از بخش خصوصی بگیرند
درخواست مشاوران عظام از خبرنگاران:
نگذارید «عمارت مسعودیه» را از بخش خصوصی بگیرند
اگر «عمارت مسعودیه» تا پیش از سال ۸۹ قصه هزار و یک شب داشت پس از واگذاری به شرکت « عظام» اما و اگرهای این واگذاری هم تبدیل به مثنوی هفتادمن شد تا روایت نامه آن تکمیل شود. حالا مشاوران عظام از تلاش‌هایشان به عنوان بخش خصوصی در این عمارت فاخر می‌گویند و خبرنگاران از تعلل آنها در مرمت و نفیس بودن این مجموعه موضوعی که عظامی ها نیز بدان اذعان دارند و از این عمارت با عنوان «جواهرکمیاب»، «درگرانبها»، «فرزند کاخ گلستان» یاد می‌کنند. آنها از کاربری‌هایی که برای مجموعه به جای هتل درنظر گرفته‌اند می‌گویند و از خواب سرمایه به دلیل وقت‌کشی‌های اداری میراث فرهنگی و خبرنگاران از این موضوع که حتی اگر این پرونده ۲۰ سال هم راکد بماند با برگزاری یک حراج عتیقه جبران کل ضررهای این بخش خصوصی محقق می شود،آنها از سود آور نبودن مجموعه می گویند و خبرنگاران از نفس سرمایه گذاری می گویند که بر مدار سوددهی می گردد و این بحث و اما و اگر‌ها همچنان ادامه می‌یابد و...
 
تاريخ : دوشنبه ۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۳۷
مریم اطیابی- به گزارش هنرنیوز؛ سال ۸۹ در هنگامه اتفاقات سیاسی مطمئناً کسی از مسوولان فرصت شنیدن صدای میراثی‌ها را نداشت حتی وقتی که آنها را از عمارت مسعودیه بیرون راندند یا به اصفهان و شیراز و قزوین گسیل دادند. میراث فرهنگی چند پاره شد و اتفاقات رخ داده از آن بی‌شک در تاریخ میراث فرهنگی به عنوان یکی از غم‌بارترین اتقافات این حوزه ثبت ملی و حتی جهانی خواهد شد. میراثی‌ها به نشانه اعتراض جلوی مجلس رفتند. حتی وقتی آنها در عمارت مسعودیه تجمع کردند خبرنگاران دغدغه‌مند که بخشی از آن‌ها بر حسب شرایط زمانی بی‌کار شده بودند در آن تجمع حضور یافتند و ماحصل آن شد حبس چند ساعته چند خبرنگار در یکی از اتاق‌های عمارت مسعودیه.

پس از آن روزها نقل و انتقال‌ها در میراث آغاز شد و بدین ترتیب صفحاتی از تاریخ این حوزه رقم خورد که تا سالیان سال و حتی نسل‌های بعد فراموش نخواهد شد. در این هنگامه سه اثر نفیس « عمارت مسعودیه»، «سرای عامری‌ها» و «کاروانسرای وکیل» به شرکت عظام یک شرکت سرمایه گذاری بزرگ در حوزه ‌های مختلف از جمله قطعات خودرو و نفت واگذار شد و بدین ترتیب بهت و حیرت میراثی‌ها را فراگرفت. میراثی‌های بی‌خانمان حالا باید شاهد اتفاق نویی می بودند؛ واگذاری نفایس به بخش خصوصی؟!!! این که چگونه عمارت مسعودیه دومین بنای تاریخی فاخر تهران پس از کاخ گلستان( تنها اثر ثبت جهانی شده پایتخت) جزو نفایس نیست و چه کسانی و کدام کارشناسانی چنین تصمیمی گرفتند، هرگز مشخص نشد همانطور که تا چندین سال بعد هرگز مشخص نشد که شرکت عظام قرارداد۵۹ ساله با سازمان میراث فرهنگی بسته است اما یک چیز واضح بود سید محمد بهشتی، اکبر تقی‌زاده و عادل فرهنگی سه تن از بزرگان و پیشکسوتان حوزه میراث فرهنگی به عنوان مشاورین این شرکت انتخاب شده بودند. این خبر هر چند تغییری در ماهیت واگذاری ایجاد نمی‌کرد اما حداقل این حسن را داشت که بزرگان حواسشان به حال خراب مسعودیه باشد.

دولت تغییر کرد و میراثی‌ها منتظر بودند تا مطالبات آنها درباب خسارات مادی و معنوی نقل و انتقال‌ها مشخص شود امری که به آرزویی دست نیافتنی بدل شد. آنها امیدوار بودند با روی کار آمدن بزرگان میراث تکلیف نفایس مشخص شود و نفایس واگذار شده بازگردانده شوند و آنها به خانه‌هایشان بازگردند اما اینک در سومین سال دولت یازدهم همچنان تکلیف تعریف نفایس مشخص نیست تا این حفره همچنان حربه‌ای باشد برای رأی به تفسیرها. اینک زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد مبنی بر این که کمیسیون لوایح دولت ۷ پرسش اساسی را از عظامی‌ها مطرح کرده است ( به گفته تقی زاده مسوول پروژه مسعودیه این پرسش از صندوق احیا مطرح شده نه عظامی‌ها) از جمله آن که ارزش افزوده این بنا چقدر است، آیا کاربری آن به درستی تعیین شده است، چرا در خواست تغییر کاربری داده شده است، چه عملیاتی در سیستم کالبدی آن انجام شده است، چقدر هزینه در کارگاه‌های مرمت آن شده است و ...

اما آنچه شاید شرکت عظامی‌ها را مصر کرد تا در یکی از روزهای بهاری پس از چند سال با اصحاب رسانه نشست بگذارند شاید این باشد که در نخستین نشست سال ۹۵ محمدحسن طالبیان- معاون کل میراث فرهنگی- و محمد رضا پوینده – مدیرعامل صندوق احیا و بهره‌برداری- خبرنگاران و روزنامه‌نگاران به سراغ عمارت مسعودیه رفتند چرا که اینک پس از شش سال مشخص شده که صندوق قرار است این عمارت را در فهرستی برای تغییر کاربری به هیأت وزیران بفرستد. ایا امکان دارد یک بنا اول واگذار شود بعد برای تغییر کاربری به هیأت وزیران برود آیا این خلاف قانون نیست؟! از سویی گفته می‌شود لغو قطعی بهره‌برداری از عمارت و اعلام تخلف در این رابطه ،در فروردین ۹۴ به عظام ابلاغ شده است.

موضوعی که مورد توجه خبرنگاران قرار گرفت و منجر به باز شدن دوباره مسأله عمارت مسعودیه شد. بحث در این مورد و اتفاقات کمیسیون لوایح تا آنجا پیش رفت که مسوولان میراثی مجبور شدند از طرح دعوی حقوقی خود با شرکت عظام و احتمال بازگرداندن این عمارت سخن بگویند.

شاید اگر شرکت عظام به جای عمارت مسعودیه دست روی یک بنای تاریخی دیگر گذاشته بود اینک همچنان با چنین برخوردی از سوی رسانه‌ها و میراثی ‌‌ها مواجه نبود چرا که این گروه همچنان معتقدند عمارت مسعودیه جزو نفایس است و باید بازگردانده شود. اکنون عظام تلاش زیادی برای جذب مخاطب در مجموعه عمارت مسعودیه کرده است اما همچنان نتوانسته به دلیل مشکلات حقوقی با سازمان و ثبت خاطرات تلخ بسته شدن عمارت مسعودیه به روی میراثی ها وجهه لازم را کسب کند چرا که برای مخاطب عام این نوع مشکلات عملا اهمیتی ندارداما برای میراثی ها و رسانه های فعال در این حوزه قصه کاملاً متفاوت است.

اینک اما در نشست رسانه‌ای آنچنان این حرف‌های در سینه مانده برملا می‌شود که اکبر تقی‌زاده - رئیس پروژه مرمت و احیاء عمارت مسعودیه – می‌گوید : «ای کاش زودتر این نشست‌ها برگزار می‌شد تا هر آنچه در درون دارید را بیرون می‌ریختید. من می‌دانم تک تک شما به میراث فرهنگی علاقه‌مندید اما همه چیز را سیاه و سفید نبینید. حرف‌های ما را هم بشنوید و ما را در بهتر شدن این عمارت یاری کنید.»

از سویی مهدی تجریشی، مدیر مجموعه «عمارت مسعودیه» نیز معتقد است که عظامی‌ها نیز می‌دانند عمارت مسعودیه دری گرانبها و جواهری کمیاب است اما از رسانه‌ها می‌خواهد که کمک کنند تا این مجموعه دست بخش خصوصی بماند چرا که گرفتن مجموعه از این بخش مصادف است با بسته شدن این بنای تاریخی به روی مردم و عقبگرد در جلب مشارکت بخش خصوصی و مخاطب‌سازی برای بناهای تاریخی فراموش شده.

اینک اما این شرکت خصوصی در عین بهره‌برداری کردن از این عمارت اجاره‌ای به نهاد حاکمیتی خود یعنی صندوق احیا پرداخت نمی‌کند. در واقع دست‌کم ۵ سال است مسئولان مرمت بنای تاریخی «مسعودیه» که قرار است ۵۹ سال آن را در اختیار داشته باشند، برای به دست آوردن اسنادی که بتواند مرمت و احیانا بازسازی برخی بخش‌های این عمارت را درست‌تر انجام دهند، تلاش می‌کنند. آن‌ها حتی به دنبال دست یافتن به برخی اسناد در نقاطی مانند آمریکا هستند تا پروژه‌ی خود را به بهترین نحو جلو ببرند.

از سویی نهاد حاکمیتی صندوق احیا به گفته مشاوران مسعودیه اتلاف وقت کرده است و هزینه مرمت را در این بنا روز به روز بالا برده و خواب سرمایه را برای آنها رقم زده است موضوعی که اصحاب رسانه را قانع نمی‌کند چرا که آنها معتقدند هیچ بخش خصوصی و سرمایه‌گذاری جایی سرمایه‌گذاری نخواهد کرد که سود ده نباشد.
در این بین اکبر تقی‌زاده، رئیس پروژه مرمت و احیاء عمارت مسعودیه ترجیح می‌دهد تا در ابتدا یک شرح ماوقعی بدهد از آنچه پس از واگذاری بر مشعودیه گذشته است .

مسعودیه از سال ۸۹ تا ۹۵

او تشریح می کند:اواخر سال ۸۹ عمارت مسعودیه را از صندوق احیاء تحویل گرفتیم. با توجه به قراردادی که با صندوق بسته شده بود، مکلف بودیم که این مجموعه را به یک مجموعه اقامتی پذیرایی در حد یک هتل پنج ستاره تبدیل کنیم. پس از تحویلِ عمارت، اقدامات برای رفع خطر انجام و به محض آغاز این کار، برنامه‌ریزی‌ها روی انتخاب مشاور طرح و تهیه طرح‌های مرتبط با حفاظت و مرمت احیاء و بهره‌برداری از مجموعه متمرکز شد.

او با بیان این‌که فضاهای مسقف این عمارت تاریخی گسترده‌تر از اتاق‌هایی هستند که بتوان آن‌ها را به عنوان اتاق اقامتی مسافران در نظر گرفت، افزود: در این شرایط متوجه شدیم که امکان تبدیل عمارت مسعودیه به مجموعه هتل وجود ندارد، چون یک مجموعه هتل در نخستین گام نیاز به دست‌کم ۵۰ اتاق دارد تا بتواند یک تور ۵۰ نفره را در آن اقامت دهد، اما مجموعه‌ی عمارت مسعودیه فاقد چنین ظرفیتی است. بنابراین امکان اقامت در آن وجود ندارد.

تقی‌زاده ادامه داد: مسعودیه فضاهایی برای لابی، پذیرش هتل و یا سمینار دارد، اما نمی‌توان آنها را به اتاق تبدیل کرد بلکه بخش‌های مربوط به اتاق‌ها در سال‌های گذشته که در قسمت اندرونی خانه بود، تخریب شده است.

وی با اشاره به انجام مطالعات امکان‌سنجی بناهای تاریخی در ایران برای نخستین‌بار روی عمارت تاریخی مسعودیه بیان کرد: در مطالعات امکان‌سنجی، ظرفیت‌های معماری، نیازهای شهر، ظرفیت‌های محیطی و سازه بنا با هدف تعیین نوع کاربری در نظر گرفته می‌شود.


او همچنین با تاکید بر این‌که در آن زمان برای عمارت مسعودیه ۱۱ سناریو با هدف تعیین کاربری تعریف شد،‌ از نمونه‌ی این سناریوها را موزه، فرهنگسرا و مکان کنفرانس و حتی بورس خرید و فروش آثار هنری و در نهایت «مرکز رویدادهای فرهنگی تهران» عنوان کرد و گفت: در میان این سناریوها، کاربری «مرکز رویدادهای فرهنگی تهران» بیشترین امتیاز را آورد. اما بهره‌بردار نمی‌توانست اعلام کند که می‌خواهیم کاربری این بنا را تغییر دهیم، بنابراین باید صندوق احیا در قدم نخست، این تغییر کاربری را تصویب می‌کرد.

این معمار اضافه کرد: با اعلام این نظر به صندوق احیا، آن‌ها این بحث را به شورای فنی خود سپردند و پس از برگزاری جلساتی شورای فنی از ما تقدیر کرد که چنین کاری را انجام داده‌ایم،‌ پس از آن بار دیگر با مطالعه‌ی وسیع‌تر روی این محوطه و انجام نقطه‌گذاری نتیجه را به صندوق اعلام کردیم و آن‌ها دوباره برای این اقدام از ما تقدیر کردند، در آن زمان ما نظر خود را که از میان ۱۱ سناریو برای تبدیل کاربریِ مسعودیه امتیاز گرفته بود به آن‌ها اعلام کردیم، به عنوان «مرکز رویدادهای فرهنگی تهران».

او با بیان این‌که انجام این پروژه مدت زمان زیادی را از شرکت بهره‌بردار گرفت و از سوی دیگر به شرکت بهره‌بردار آسیب‌هایی وارد کرد، افزود: در آن دوره مسئولان صندوق برای تصمیم‌گیری نهایی، کار را از حوزه خود خارج کردند و به سمت دولت بردند و در «کمیسیون لوایح» آن را مطرح کردند، هرچند اگر این کار انجام نمی‌شد، باز هم قانونی بود، اما در این کمیسیون نیز همه متفق‌القول شدند که عمارت مسعودیه را نمی‌توان به هتل تبدیل کرد.

وی افزود: با این وجود‌ آن‌ها با دو پیشنهاد موافق نبودند؛ یکی اینکه گفتند از کلمه «رویداد» می‌ترسیم و به جای «مرکز رویداد»، از «مرکز فرهنگی» استفاده کنیم که شرکت نیز قبول کرد. از سوی دیگر بحث این بود که ما پیشنهاد کرده بودیم علاوه بر کار فرهنگی، امکان برگزاری کارگاه‌های آموزشی نیز داشته باشیم، اما آن‌ها با این موضوع نیز مخالفت کردند، ما نیز قبول کردیم و قرار شد عمارت مسعودیه به «مجموعه فرهنگی شهر تهران» تبدیل شود.

صندوق احیا باید بررسی امکان‌سنجی را انجام می‌داد

او در ادامه درباره‌ی لزوم انجام برخی اقدامات برای این بنای تاریخی توضیح داد: صندوق احیاء باید قبل از آنکه این بنا را در اختیار بخش خصوصی قرار می‌داد، مطالعات کاربری این پروژه انجام می‌شد، اما چنین کاری را هیچ‌گاه انجام نداده بود. در قرارداد صندوق و شرکت بهره‌بردار نیز بندی وجود دارد که در آن نوشته «باید مسعودیه به هتل تبدیل شود، اما هر زمان در مطالبات خود خواستید تغییر کاربری انجام دهید باید به تائید صندوق احیاء برسد». این در حالیست که صندوق احیاء این وظیفه را از حوزه خود خارج کرد و به دولت سپرد تا موضوع را تصویب کند.

تبدیل مسعودیه به هتل خیانت است

رئیس پروژه مرمت و احیاء عمارت مسعودیه در ادامه با اشاره به حضور معاون رئیس جمهور در مسعودیه ادامه داد: آقای سلطانی‌فر گفت که سازمان بازرسی به این تغییر کاربری ایراد وارد کرده است، ما نیز اعلام کردیم که عمارت مسعودیه نمی‌تواند هتل شود، ما اکنون در این مرحله قرار داریم که چون قراردادمان کاربری هتل است، نمی‌توان آن را به یک مجموعه فرهنگی تبدیل کرد؛ به همین دلیل اعلام کرده‌ایم که «بلد نیستیم. ما این کار را برای خودمان خیانت می‌دانیم که این مجموعه را به هتل تبدیل کنیم.»

مرکز فروش آثار تاریخی نه، مرکز فروش آثار هنری!

تقی‌زاده همچنین به تشریح کاربری‌های مورد نظر گروه مشاوران عظام پرداخت. در این بین خبرنگاران اظهار کردند که هدف شرکت عظام از سرمایه‌گذاری در مسعودیه کاملاً مشخص است برگزاری حراج اشیا عتیقه و به انحصار در آوردن آن به نام خود چرا که پیش از این نیز گفته می‌شده در حراجی‌هایی که در هتل اوین و پارسیان برگزار شده برخی خریداران ناشناس در کشورهای خارجی توسط این شرکت حمایت شده‌اند و در این حراجی‌ها شرکت داشته است.

تقی‌زاده در این باره گفت: نمی‌دانم چه کسی شایعه کرده که ما قرار است در این عمارت، مرکز فروش عتیقه راه‌اندازی کنیم. ما معتقدیم که در تهران جایی وجود ندارد تا کتاب خطی افراد، شناسنامه‌دار یا مرمت شود که در این بین خبرنگاران اظهار کردند کتابخانه ملی و کتابخانه مجلس چنین کاری را انجام می‌دهد.

او ضمن تأیید این حرف تأکید کرد : اما ما به چنین مرکز غیر دولتی نیاز دارم حتی نهادی غیر از دولت نیست که بتواند برای یک سازه تاریخی، شناسنامه تهیه کند. ما در نظر داشتیم تا چنین چیزی را تأسیس کنیم و از تعدادی هنرمندان مرتبط دعوت کنیم، اما هنوز تهیه‌ی شناسنامه برای اموال فرهنگی -هنری راه نیفتاده است.

وی اضافه کرد: اگر روزی یکی از سران سه قوه میهمانی داشته باشد، فضای مناسب برای پذیرایی از آن کم داریم، در صورتی که عمارت مسعودیه می‌تواند به چنین فضایی تبدیل شود. از سوی دیگر در عمارت مسعودیه امکان اجرای موسیقی فاخر بدون ایجاد مشکل برای فضا وجود دارد. ما در اینجا دل‌نگرانی‌های موزه‌ای را نداریم، چون یک سالن با ظرفیت حدود ۲۵۰ نفره و چند منظوره برای این کار می‌توان اختصاص داد.

در این بین خبرنگاران اظهار کردند که یکی از مشکلات عمده کاخ سعداباد آمدن مهمانان دولت است چگونه دولت یا سران همچنان کاخ و مجموعه کم دارند از سویی کنسرت‌های موسیقی هم در نیاوران و سعدآباد برگزار می‌شود.

تقی‌زاده در ادامه گفت: از سوی دیگر در این فضا امکان تهیه و عرضه لباس‌های فاخر ایرانی تهیه شده است، چون در تهران مکانی که لباس و پارچه‌های ایرانی را عرضه کند یا نیست، یا کم است.

عظام:۸میلیارد تومان تا امروز هزینه کردیم


رئیس پروژه مرمت و احیاء عمارت مسعودیه در پاسخ به این پرسش که چرا شرکت عظام به میراث اجاره بها پرداخت نمی‌کند، گفت‌: زمانی که مطالعات انجام شد، باید می‌دیدیم آیا انجام این کارها صرفه اقتصادی دارد یا خیر؟ قرارداد ما به این ترتیب است که وقتی عمارت مسعودیه به بهره‌برداری رسید، پس از آن اجاره‌ای به صندوق احیاء بپردازد. در بند دیگر قرارداد نوشته شده «اگر مبلغ هزینه‌هایی که در عمارت مسعودیه برای مرمت انجام شده، کمتر یا بیشتر شود، گروه کارشناسی مرضی‌الطرفین نسبت به ارزیابی سنوات واگذاری اقدام می‌کند»، براساس قرارداد باید ۴ میلیارد تومان هزینه می‌شد، درحالی که در این دوره به دوره افزایش قیمت‌ها برخورد کردیم، بنابراین تاکنون هشت میلیارد تومان در این عمارت هزینه کرده‌ایم و همه این اعداد و ارقام نیز به گروه کارشناسی صندوق احیاء داده شده است.


صندوق احیا دستور داد باز کنید، باز کردیم


تقی‌زاده در پاسخ به این پرسش که وقتی تکلیف کاربری هنوز مشخص نیست و کمیسیون لوایح نیز به این تغییر کاربری ایراد گرفته چگونه شرکت عظام اقدام به بهره‌برداری کرده است، تاکید کرد: اکنون برپایی نمایشگاه‌ها یا داشتن عکاسخانه و کافی‌شاپ جزو بهره‌برداری محسوب نمی‌شود، بلکه این کارها در راستای معرفی بناست. اعداد هزینه‌های جاری این عمارت بیشتر از درآمد آن است. تا نوروز ۹۴ همه کسانی که در عمارت مسعودیه غرفه‌ای داشتند، ریالی بابت فعالیت پرداخت نکرده‌اند، چون صندوق احیاء دستور داده بود که درِ این عمارت به روی مردم باز شود. ما نیز موقعیت‌های خدماتی به مردم را روی نقشه مشخص کرده و فرستادیم، بنابراین اگر هر فعالیتی اکنون انجام می‌شود، به دستور واضح صندوق است.

کاربری بنا هنوز ابلاغ نشده است

رئیس پروژه مرمت و احیاء عمارت مسعودیه در ادامه با تاکید بر این که باید طرح مرمت این بنا در دو فاز تهیه می‌شد، گفت: در فاز اول نخست پس از تعیین کاربری،‌ باید این نوع تبدیل کاربری عمارت مسعودیه تصویب شود تا بتوان نقشه فاز دوم را بر مبنای فاز اول ارائه داد. از زمان تائید شفاهی اولیه از سوی صندوق احیاء، بارها به آن‌ها نامه نامه نوشتیم که مکتوب به ما ابلاغ کنید بالاخره کاربری این بنا چیست؟


او تاکید کرد: اما متاسفانه آن‌ها هنوز هیچ اعلامی به ما نکرده‌اند و این باعث آسیب رسیدن به سرمایه‌گذار از یک سو و از سوی دیگر فرسوده شدن بیشتر بنا می‌شود.

وی حتی اعلام کرد: در صورتی که نهاد حاکمیتی صندوق احیا از ما بخواهد که در مجموعه را ببندیم این کار را انجام می‌دهیم، اما پس از پرداخت همه‌ی هزینه‌هایی که تاکنون برای این بنای تاریخی پرداخت کرده‌ایم.

کمیسیون لوایح از عظام سوال نکرد

وی در پاسخ به پرسش هنرنیوز درباره‌ی هفت سوال مطرح شده از سوی کمیسیون لوایح دولت به شرکت سرمایه‌گذار عظام گفت: هیچ‌کسی نه بازرسی و نه کمیسیون لوایح از ما سؤالی نکرده است، شاید این سؤالات از صندوق احیاء صورت گرفته باشد. ما زمانی که به جلسه‌ی کمیسیون لوایح رفتیم، متوجه شدیم همه موافق هستند که مسعودیه هتل نشود.

ارزش افزوده زمان فروش بنا معنا پیدا می‌کند

خبرنگار هنرنیوز نیز پرسید یکی از پرسش‌های مطرح شده در مورد ارزش افزوده بوده است شما در این باره چه پاسخی دارید ؟ که تقی‌زاده در ادامه درباره‌ی لزوم پرداخت ارزش افزوده به صندوق احیا توسط این شرکت بهره‌بردار گفت: عمارت مسعودیه به ما فروخته نشده که ارزش افزوده برای ما داشته باشد. اگر بحث ۵۹ سال واگذاری است که به آقای سلطانی‌فر نیز گفتیم ۵۹ سال واگذاری مسعودیه به شرکت عظام را به ۲۰ سال کاهش دهید. ما پس از گذراندن ۱۰ سال خواب سرمایه، باید بابت حضورمان اجاره بپردازیم. چه فرقی می‌کند که قرارداد ما چه زمان تمام می‌شود؟ عدد اول خواب سرمایه برای ما مهم است.

این کارشناس پیشکسوت آثار تاریخی با تاکید بر اینکه هنوز بهره‌برداری از عمارت مسعودیه شروع نشده که سال‌های خواب سرمایه آغاز شود، گفت: شرکت عظام یک شرکت قطعه‌ساز نیست، بلکه در فعالیت‌های مختلفی سرمایه‌گذاری می‌کند. گاهی تشخیص داده در حوزه خودرو و ساخت قطعات، گردشگری شهری وارد شود، یا در حمایت از بناهای تاریخی باشد. ما قصد داشتیم که تا ۱۰ سال آینده به سراغ چندین بنای تاریخی برویم. حتی مدت کوتاهی آقای بهشتی با ما همکاری می‌کرد که بعداً خارج شد.


سرمایه‌گذاری‌هایی بدون سود!!!

تقی‌زاده در ادامه درباره‌ی صحبت‌های مطرح شده از سوی مسئولان سازمان میراث فرهنگی و صندوق احیا مبنی بر بهره‌برداری این شرکت از عمارت،‌ اما پرداخت نکردن هرگونه اجاره‌ بها به صندوق احیا به خبرنگار هنرنیوز گفت: صحبتِ اجاره‌ی ۵ میلیونی هیچ‌گاه و در هیچ جایی مطرح نشده است. در واقع درآمد از گالری، کافی‌شاپ، مرکز زیرآلات یا فروش پارچه‌های ایرانی هیچ سودی برای ما ندارد.

از کافی شاپ شکایت نشده است

زمانی که خبرنگار هنرنیوز مطرح کرد که گفته می‌شود به سازمان بازرسی بابت فیش‌های ۱ میلیون تومانی کافی شاپ این مجموعه شکایت شده است نیز تجریشی گفت: هیچ شکایتی در این مورد وجود نداشته است. طبیعی است که ما در اینجا خدمات خوبی ارائه می‌دهیم و در مقام مقایسه با باغ نگارستان نرخ‌های این عمارت تفاوت خیلی زیادی با این مجموعه ندارد و هدف حمایت از هنرمندان است. تیم مشغول به کار در کافی‌شاپ هنرمندان هستند نه کارگران و شاید حتی هزینه اب و برق مجموعه آنها نیز از این طریق تأمین نشود اما هدف مجموعه عظام حمایت از هنرمندان است.

به گزارش هنرنیوز البته ذکر این نکته ضروری است که برای رفتن به کافی شاپ عمارت مسعودیه به دلیل خالی نبودن صندلی ها باید از پیش وقت گرفت.
از سویی این مسأله مطرح شد که در نمونه‌های عینی طرحی و دوخت لباس‌های سنتی وقتی به مجموعه‌های اینچنینی ختم شود با قیمت‌هایی چند برابر رو به رو خواهد شد.

تقی‌زاده نیز در ادامه تاکید کرد: شرکت سرمایه‌گذار، هنوز مدت زمان پس از خواب سرمایه خود را شروع نکرده است که بخواهد پولی به نهاد حاکمیتی پرداخت کند. وی با این وجود گفت: ما بارها به صندوق اعلام کرده‌ایم که همه‌ی آن‌چه به دست می‌آوریم را به شما می دهیم، شما چه می‌کنید؟

صندوق فرزند من است / من آبرویم را به هیچ چیز نمی فروشم

به گزارش هنرنیوز، در طول صحبت‌های تقی‌زاده و دیگر مسئولان بهره‌برداری از این بنای تاریخی مانند عادل فرهنگی، بارها به کلماتی مانند ارزشمند، تاریخی و حتی گوهر کمیاب، در نایاب ، فرزند کاخ گلستان درباره‌ی این بنای تاریخی اشاره شد.

وقتی که خبرنگار هنرنیوز این پرسش را مطرح کرد که آقای تقی زاده و فرهنگی هر دو از بزرگان میراث فرهنگی و عضو ایکوموس ایران هستند و هر دو این پیشکسوتان عضو کمیته‌های صندوق احیا بوده‌اند. اقای سید محمد بهشتی هم زمانی رییس سازمان میراث فرهنگی بوده‌اندپس نمی‌توان گفت که در لحظه نخست هیچ کدام از این بزرگان نمی‌دانستند که اینجا جزو نفایس است. یا این که نمی‌دانستند نمی‌توان این مجموعه را به هتل تبدیل کرد. حال این پرسش مطرح است که چرا به گونه‌ای توضیح داده می‌شود که گویی اعضای صندوق تافته جدا بافته از مشاوران عظام بوده‌اند و این که ایا شما قبول ندارید که اینجا جزو نفایس است؟ پس چگونه از کاربری‌هایی سخن می‌گویید که خیلی هم ضروری نیست و در عین حال خود سازمان می‌تواند متولی آن باشد. چرا اکنون در مقام شرکت عظام از این طرح‌ها دفاع می‌کنید؟

تقی‌زاده با اشاره به این که صندوق فرزند من است و ما در طرح پردیسان به دنبال احیا بناهای تاریخی بودیم که در دولت قبلی متوقف شد و صندوق احیا راه اندازی شد ،در این باره نیز توضیح داد: صندوق راه سهل الوصولی برای رسیدن به پول نیست راه پر زحمتی است. شاید در مراحلی از مسیر اصلی خود که تشکیل بانک اطلاعات از استادکاران، مصالح سنتی، پول و تسهیلات لازم، مهندسین مشاور و...برای احیا بناهای تاریخی بود، منحرف شده باشد اما کار کردن با صندوق نیز چندان آسان نیست. این اقای پرهیزکار رییس صندوق وقت بود که با توجه به اجرای طرح پردیسان از من دعوت به همکاری کرد.

عظام را نمی شناختم

وی افزود: من هم گروهی از مشاوران بهره‌برداری از اتریش، استرالیا و سوئیس را برای همکاری دعوت کردم اما با توجه به شرایط وقت مملکت آنها حاضر به سفر به ایران نشدند. من در آخر به سراغ عظام رفتم و اصلاً شناخت قبلی نداشتم. وقتی با مسوولانش در مورد طرح مجموعه فعالیت‌های فرهنگی صحبت کردم آنها خوشحال شدند و گفتند ما در انتشار نهج‌البلاغه و قرآن‌های نفیس دست داشتیم و این اقدام ویترین فرهنگی خوبی برای ماست. آنها در مزایده شرکت کردند و برنده شدند. من هم آبرویم را دوست دارم و با هیچ چیز آن را معاوضه نمی کنم.

نفیس بودن مسعودیه را ما تعیین نمی‌کنیم


وی در ادامه با اشاره به این که این طرح محدود به ۳ اثر نبود و قرار بود حدود ۴۰ تا ۵۰ اثر را در بربگیرد اما مشکلات زیادی در طول مسیر بوجود آمد، گفت:اعلام نفیس بودن یا نبودن عمارت مسعودیه در اختیار ما نیست. حتی واگذاری بنای تاریخی را باید تحلیل کنیم. گاهی یک بنا نفیس است مانند کاخ گلستان که اگر آن را به غیر واگذار کنید، غیرقانونی است. اما گاهی بنا را واگذار می‌کنیم که بهتر مدیریت شود.

واگذاری مدیریت با واگذاری مالکیت فرق دارد

وی تأکید کرد: ما باید کلمه « واگذاری» را نیز حلاجی کنیم یک وقت می‌گوییم بنا کلا با مالکیتش واگذار شود که طبق قانون واگذاری نفایس غیر قانونی است اما معنای واگذاری که در قانون هم بدان اشاره داریم واگذاری « مدیریت» است نه «مالکیت» به نظرم می‌توانیم « مدیریت » بناهای تاریخی را واگذار کنیم. آیا بسته شدن دوباره عمارت مسعودیه به بهانه نفیس بودن بهتر از باز بودن آن است. حالا که یک شرکت سرمایه گذاری کلان که این مجموعه سودی هم برای آن ندارد و بیشتر به دنبال کسب وجه فرهنگی است سرمایه خود را چندین سال در این مجموعه خوابانده و مجبور است به منابع انسانی خود حقوق دهد آن هم در حالی که تکلیفش هنوز مشخص نیست. چرا اصحاب رسانه کنار ما قرار نگیرند و از این اقدام نیکو بخش خصوصی حمایت نکنند. به جای تلاش برای خروج عمارت از دست بخش خصوصی تلاش کنید تا سرمایه‌گذاران به این سمت گسیل یابند. و سرمایه‌های خود را از نفت، گاز ، خودرو، واردات و صادرات انواع و اقسام کالا‌ها به این سمت هدایت کنند.

قصه کاروانسرای وکیل و زمین پاسگاه

او و سایر مسئولان اجرایی و مرمتی «مسعودیه» کلمه شکست را در این کار باور ندارند و معتقدند آن‌ها شکست نخورده‌اند، فقط زمان به نفع‌ سرمایه‌گذاران نیست و به آن‌ها آسیب می‌زند. این پاسخی است که تقی زاده به یکی از خبرنگارانی که از واژه «شکست» برای طرح مرمتی و بهره‌برداری عمارت مسعودیه به کار برد ، استفاده کرد.

وی در ادامه و در پاسخ به این پرسش خبرنگار هنرنیوز که اما همچنان به لحظه اتمام قرارداد مرمت ۱۰ ساله نزدیک می‌شویم و به جز موفقیت در سرای عامری‌ها حتی اگر از تعلل در مرمت عمارت مسعودیه نیز به دلیل مشکلات حقوقی بگذریم همچنان عظام کاروانسرای وکیل را هم در کارنامه دارد که هنوز کاری در آن انجام نشده است، اظهار کرد: هر خدماتی را نمی‌توان در کاروانسرای وکیل راه انداخت. ما نمی‌خواهیم که در یک محدوده کوچکی به نام کاروانسرای تاریخی وکیل، آشپزخانه یا موتورخانه ببریم. به صندوق احیا اعلام کردیم تا به ما زمینِ کناری کاروانسرا را واگذار کنند، تا بتوانیم این نوع خدمات را به صندوق ببریم؛ آن‌قدر این زمین واگذار نشد که اکنون آن را به پاسگاه اختصاص دادند. ما حتی پیشنها دادیم تا این مکان را که اکنون در مرحله اسکلت بندی است تملک کنند ما ساخت باقی آن را انجام می‌دهیم که قبول نکردند.


مسعودیه ما را پیر کرد

رئیس پروژه مرمت و احیاء عمارت مسعودیه در ادامه همچنین درباره‌ی نحوه‌ی رسیدگی به این بنای تاریخی گفت: مسعودیه ما را فرسوده کرده است، مرمتگران در حال حاضر در حال انجام کار هستند،‌ این در حالی است که مرمت حفاظتی و مرمت احیاء با یکدیگر متفاوت است. ضلع غربی عمارت مسعودیه در حال انجام «باستان‌شناسی شهری» است.

وی اضافه کرد: بنابراین کار پژوهشی در مسعودیه تعطیل نشده است، بلکه در یک دوره تاریخی زیر ضلع غربی، بنای تاریخی وجود داشته که بخشی از عمارت مسعودیه بوده، ما از عکس‌های کاخ متوجه شدیم که پلان آن به چه شکل بوده است. در شورای فنی تصویب شد که اینجا ساخته شود. ساخته شدن این بنا تا یک زمانی به کاربری نیاز ندارد، اما از یک زمانی به بعد باید کاربری آن انجام شود.
کد خبر: 91189
Share/Save/Bookmark