نگاهی به فیلم «کانون توجه(2015)»؛
همه مردان کاردینال
فیلم کانون توجه(Spotlight) به کارگردانی «تام مک‌کارتی» که در لیست منتشر شده توسط انجمن ملی منتقدان فیلم آمریکا به عنوان بهترین فیلم سال 2015 معرفی شده است
تاريخ : يکشنبه ۲۵ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۱۶
اواسط ماه آوریل سال میلادی گذشته بود که اعلام شد کلیسای کاتولیک آمریکا در 12 ماه اخیر 200 میلیون دلار به قربانیان تجاوزات جنسی مقامات کلیسا و 30 میلیون دلار به برنامه جلوگیری از کودک آزاری داده است. اسقف‌های کاتولیک آمریکا در گزارش سالانه خود اضافه کردند که 150 میلیون دلار از ژوئن سال 2013 تا سال 2014 میلادی صرف غرامت، معالجه و هزینه قانونی برای قربانیان شده و باقی آن برای جلوگیری از وقوع این تجاوزات جنسی صرف شده است اما ماجرا از کجا شروع شده بود؟ در سال 2002 روزنامه «بوستون گلوب» مقالاتی آتشین در مورد سالها سو استفاده جنسی از کودکان در کلیساهای کاتولیک منتشر کرد که منجر به رسوا شدن 70 کشیش و شناسایی بیش از هزار قربانی این رسوایی و افشای تبانی «کاردینال برنارد فرانسیس لاو» کشیش معروف شهر بوستون در این جنایت شد.
فیلم کانون توجه(Spotlight) به کارگردانی «تام مک‌کارتی» که در لیست منتشر شده توسط انجمن ملی منتقدان فیلم آمریکا به عنوان بهترین فیلم سال 2015 معرفی شده است پروسه دقیق کشف حقیقت را از خلال اطلاعات مکتوب و شفاهی‌ای که خبرنگاران روزنامه بوستون گلوب با آن سروکار داشته اند و کوشش های تحسین برانگیز تیمی به هدایت «والتر رابینسون» ویراستار این روزنامه در این ماجرا را به تصویر می کشد.
فیلمنامه این فیلم به قلم «جاش سینگر» و مک‌کارتی سال 2013 در بلک‌لیست قرار گرفته بود، لیستی است که در آن محبوب‌ترین فیلمنامه های ساخته نشده جای می گیرند، تا اینکه فیلمنامه به دست تام مک کارتی رسید که سال گذشته فیلم نه چندان موفق «پینه دوز» را کارگردانی کرده بود. باید گفت که آخرین ساخته مک کارتی فیلمِ تر و تمیزی است و با وجود اینکه تماشاگر را در میان اطلاعات و اسامی زیادی غرق می‌کند اما روایت کارگردان، روایت شسته‌رُفته و سرراستی است و نظم قابل توجهی برای جلوگیری از نیفتادن در سانتی مانتالیسم دارد. گر چه بسیاری از تماشاگران با دیدن فیلم بلافاصله به یاد «تمام مردان رئیس جمهور» می افتند اما خود تام مک کارتی اعلام کرده که کارگردانی اش تحت تاثیر فیلم «حکم 1982» ساخته «سیدنی لومت» و تحت تاثیر استایل او در کارگردانی این پروژه بوده است.
بازیگر نقش اول در این فیلم نداریم. تیم بازیگری عالی عمل کرده اند. خب «مایکل کیتون» و «مارک رافلو» بیشتر به چشم آمده اند. در مورد بازی کیتون بد نیست بدانید هنگامی که بازی در نقش را قبول کرد دست به تعقیب والتر رابینسون حقیقی زد و قبل از اینکه او را ملاقات کند متوجه شد که جایی نزدیک او زندگی می کند. او همچنین فیلم هایی از رابینسون به دست آورد. هنگام اولین ملاقات کیتون چنان تاثیری روی رابینسون گذاشت که او ترسید و گفت: «چطور همه چیز رو درباره ی من می دونی، ما که همین الان همدیگه رو دیدیم!» کیتون همچین فیلم(تمام مردان....) را تماشا کرد تا از بازی «جیسون روباردز» الهام بگیرد. یا در مورد رافلو باید بگویم که در طول استراحت های بین برداشت ها رافلو از «مایکل رزندرس حقیقی» می خواست تا دیالوگ ها را برایش بخواند. باقی بازیگران فیلم هم کم و بیش چنین تجربه هایی داشته اند.
با اینکه کارگردان در فیلم خود به صورت نکاتی سربسته از تعصب روزنامه نگاران کاتولیک پرده برداشته اما طبق گفته رافلو بیشتر خبرنگاران بوستون گلوب که این رسوایی را پوشش نداده بودند خودشان کاتولیک بودند. این فیلم اهمیت استقلال، مسئولیت پذیری اجتماعی و حفظ اخلاق در عین حرفه ای گری روزنامه نگاران را یادآور می شود. زنان و مردانی فداکار و فروتن با زندگی های ساده که دور از هیاهو و نقش قهرمانانِ حقیقت را بازی می کنند و دست آخر اینکه روزنامه نگاری هیجان انگیزترین شغل دنیاست، نیست؟
