مدتی است که به حضور بازیگران چهرای مانند حامد بهداد، بهرام رادان، امین حیایی، محمد رضا فروتن، محمدرضا گلزار و شهاب حسینی در تمام فیلم هایی که در این سال‌ها ساخته شده است عادت کرده‌ایم. بازیگرانی که در طی این سال‌ها به عنوان جوان اول های سینما در آثار ساخته شده در این حرفه دیده شده‌اند و به حق چرخه سینما را در زمینه بازیگری گردانده‌اند. هر کدام از این بازیگران بیش از یک دهه است که در نقش جوان‌های بیست و پنج الی سی ساله ظاهر می‌شوند بازیگرانی که امروز همگی مزر سی و پنج سالگی را رد کرده‌اند و بیشترشان هم وارد چهل سالگی شده‌اند و سینما امروز بعد از گذشت زمان قابل توجهی هنوز نتوانسته جایگزینی برای این افراد بیابد و این یک درد بزرگ برای سینما است.

بازیگران زن مانند مهتاب کرامتی، پانته آبهرام، نیکی کریمی، هدیه تهرانی، مهناز افشار و میترا حجار نیز جزو ستاره هایی بودند که مخاطبان برای دیدن‌شان به سینما می‌رفتند و هنوز برخی از آن‌ها در نقش هایی ظاهر می شوند که کمتر از سن و سال شان است اما با این وجود اوضاع در این بخش بهتر است و ما جوان‌هایی مانند ترانه علیدوستی، پگاه آهنگرانی، باران کوثری و چند نفر دیگر را داریم که می‌توانند در نقش‌های اول با سن کم ایفای نقش کنند. در بین بازیگران زن به مراتب وضعیت بهتر است.
در سینمای هالیوود هر از گاهی شاهد چهره‌های جدید هستیم که نه تنها به سینمای هالیوود معرفی می‌شوند بلکه از طریق آن به سینمای جهان معرفی می‌شوند. گرچه هالیوود الگوی مناسبی برای خواستگاه ما ازاسینما نیست اما در برخی موارد روند کاری شان اصولی است که می توان به آن اشاره کرد.

هالیوود این صنعت را جدی گرفته و به طور قطع و یقین می‌توان گفت که اگر بر این باور باشیم که آمریکا کشوری قدرتمند و شناخته شده است که در بسیاری از جهان سلطه افکنده قطعاً و یقیناً به دلیل داشتن تصلیحات هسته ای و نظامی نیست بلکه قبل از هر چیزی به دلیل ارائه فرهنگ خودش به سایر کشور ها است که توانسته بر آن‌ها تسلط بیابد. آمریکا اجازه نمی‌دهد صنعت سینمایش به خواب برود. اجازه نمی دهد مسئولین فرهنگی اش چرت بزنند. او بساط رکود را از سینمایش برچیده است او برای سینما و تاثیر گذاری اش برنامه ریزی دارد و این می‌تواند وجهی باشد که ما نیز آن را بیاموزیم چرا که اگر برنامه ریزی داشتیم امروز با توجه به کشورمان که اکثریت افرادش را جوان ها تشکیل می دهند در سینما با کمبود بازیگران جوانی که این چرخه را دست بگیرند مواجه نبودیم و این یک درد بزرگ است.

با وجود تعداد زیاد آموزشگاه‌های بازیگری، دانشکده های مختلفی که این رشته را تدریس می‌کنند و تعداد زیادی از افرادی که به صورت تجربی در تئاتر این حرفه را دنبال می‌کنند و جمعیت جوانی که در کشور ما وجود دارد ما نتوانستیم گزینه‌های خوبی را به سینما معرفی کنیم.

هنرنیوز طی شش ماه گذشته به بهانه‌های مختلفی با اهالی سینما، تئاتر و تلویزیون گفتگو داشته است و در بسیاری از این گفتگو ها دوستان حرفه‌ای ما در این عرصه خود به وجود باند‌هایی در این حرفه اشاره کرده‌اند. منظورمان از (باند) باند‌های مافیایی که مواد مخدر را جابه جا می‌کند نیست همین که عده‌ای دور هم جمع می‌شوند و در یک بخش برنامه‌های مختلفی را خود به دست می‌گیرند و به راحتی از کاری به کار دیگر می‌روند خود می‌تواند یک باند بازی باشد و در بسیاری از موارد ما گروه‌های زیادی در را این حرفه می‌بینیم که یک روز یکی از آن ها کارگردان می‌شود و دیگری برایش بازی می‌کند و سری بعد جای این دو دوست صمیمی تغییر می‌کند. همین افراد به طور ناخود‌اگاه اجازه ورود به دیگران را به میدان نمی‌دهند این ها و این یک درد بزرگ است.

با نگاهی نه چندان موشکافانه به سریال ها و سایر برنامه‌های تلویزیون، نمایش‌هایی که روی صحنه تئاتر می‌رود و فیلم‌های اکران شده به راحتی می تواند دریافت که عده ای خاص با گروهی ثابت در حال فعالیت هستند. در برخی موارد بازیگرانی را هم زمان در چند فیلم اکران شده می‌بینیم. در تلویزیون کارگردان‌هایی را می‌بینیم که در شش ماه دو سریال می سازند و در تئاتر که تعداد گروه های پشت در مانده کم هم نیست افراد و گروه هایی زود تر از آن چه که فکر کنید نمایش شان را به روی صحنه می‌برند این مطالب از تنگ نظری و بخل نمی‌آید بلکه گفته‌هایی است که بسیاری از خود اهالی سینما به آن باور دارند باوری تلخ که وجود دارد.

با توجه به تعداد شبکه‌های گسترده و فراوانی که وجود دارد نیاز شدیدی به برنامه سازان و چهره‌های جدید احساس می شود که وارد این عرصه شوند. مدیران و مسئولین فرهنگی هم به اندازه خودشان علاوه بر سینما گران و هنرمندان در حل این معضل باید تلاش کنند. در طی این مدت با بسیار از کارگردانان که گفتگو داشته‌ایم همواره این سوال را مبنی بر این که چقدر از جوان‌ها در کارهای شان استفاده می‌کنند و چقدر تلاش می‌کنند تا استعداد یابی نمایند پرسیده‌ایم و همه این دوستان به طور قطع از حمایت شان از جوان‌ها گفته‌اند اما با نگاهی به حال روز سینما و آثار این دوستان می‌توان حمایت‌های آن را دید و شاهد بود.

سینماگران، گروهی که جزو قشر فرهیخته هستند و خودشان از بی برنامه گی های همه و حتی مسئولین گله مند هستند امروز باید در مرحله اول پاسخ گوی بی برنامه گی‌های خودشان باشند روزگاری بعد از بازیگرانی مانند عزت الله انتظامی، علی نصیریان و اساتید دیگر کسی نگران ورود نسل بعدی در حوزه بازیگری نبود چرا که پرویز پرستویی، رضا کیانیان، آتیلا پسیانی و برخی دیگر از هم نسلان آنها به موقع وارد فضای حرفه‌ای سینما شدند مدتی بعد همراه با این دوستان که امروز جزو پیشکسوتان این عرصه هستند بازیگرانی مانند شهاب حسینی، محمد رضا فروتن، حامد بهداد و چند نفر دیگر وارد صنعت سینما شدند اما امروز ما چشم انتظار نسل جدیدی هستیم که به دلایل مختلفی که بخشی از آن را بازگو کردیم نتوانسته‌اند وارد عرصه بازیگری شوند و این یک درد برگ است.

هنر نیوز