تهیه کننده فیلم سینمایی «شیار ۱۴۳» محمد حسین قاسمی در ابتدا گفت: ما شرایط سختی را برای ساخته شدن این فیلم سینمایی تحمل کردیم. زمانی که فیلم نامه را برای گرفتن مجوز ارائه دادیم قبول نکردند و گفتند که باید تغییراتی بدهید. ۴ نکته گفتند و اشاره کردند که این موارد باید در فیلم نامه ارائه شود ما که نمی‌خواستیم این کار را انجام دهیم تصمیم گرفتیم که به دروغ بگوییم که قبول است ولی در زمان فیلم برداری کار خودمانم را انجام دهیم در نتیجه همین کار را هم کردیم چون معتقد بودیم که این گونه فیلم لطمه می‌خورد. مثلاً یکی از پیشنهاد‌هایشان این بود که زمانی که در آخر فرشی که توسط مادر شهید بافته می‌شود در آخر به جمکران ببرد که بهخنظر ما این ایده بسیار بد بود چون بسیار کلیشه و شعاری است. سایر مواردی را هم که گفته بودند از همین دست پیشنهاد‌ها بوده است.

وی در ادامه گفت: در زمان فیلم برداری هم اصلاً به ما کمکی نکردند مثلاً زمانی که نیاز به شهرک دفاع مقدس برای فیلم برداری داشتیم این همکاری اتفاق نیافتاد وزمان کمی را در اختیار ما گذاشتند. خیلی‌ها که در این حوزه اداعای فرهنگ دارند در ساخت این فیلم کمک مان نکردند تنها دوست دارم از شرکت مس سرچشمه تشکر کنم آن‌ها مردان صنعت هستند اما به مراتب از خیلی‌ها دغدغه فرهنگی بیشتری داشتند آن‌ها حتی می‌خواستند کمک های دیگری هم کنند که نتوانستند. البته دوست دارم این را بگویم که من این مشکلات را به گروه انتقال نمی‌دادم چون می‌دانستم جز استرس چیزی برای گروه به همراه ندارد.

حسین معززی نیا دراین نشست گفت: این فیلم از نشانه‌های سمبلیک مرسوم دور بود و این نکته مثبت این فیلم سینمایی است. فیلم‌های دفاع مقدس در ابتدا که ساخته می‌شدند چون در زمان جنگ بود خیلی به شرایط نمی‌پرداخت بلکه به نشان دادن موارد سمبلیک و نشانه‌ها روی آورده شد که باید بعد از زمان جنگ و فاصله گرفتن از آن به جزئیات خود جنگ پرداخته می‌شد. «شیار ۱۴۳» به خوبی داستانش را روایت می‌کند و این نشان از پژوهش خود نویسنده در این زمینه است. تماشاگر چیزی در این فیلم می‌بیند که در سایر فیلم‌ها ندیده است.

نرگس آبیار در ادامه به توضیحاتی پرداخت و به سوال مدعوین پاسخ داد و گفت: بنده از سال ۷۵ شروع به نوشتن کردم و داستان‌های من کم کم در برخی از ماهنامه‌ها چاپ شد و در سال ۸۷ اولین کتاب بنده به چاپ رسید. من ناخواسته در فضای جنگ قرار گرفتم و متوجه شدم که ناگفته‌های بسیار زیادی وجود دارد. جنگ بستر عجیب و غریبی است که در آن وقایع بسیاری اتفاق می‌افتد و ما در این فضا با تم از دست دادن همراه هستیم. ما کمتر شاهد فضای واقعی در فیلم‌های جنگی بوده‌ایم. من تلاش کردم از زاویه دیگری به جنگ نگاه کنم و وارد کلیشه مرسوم نشوم.

وی در ادامه گفت: شخصاً با تفکر صدای صحنه تصاویر مستندهای استفاده شده در فیلم را حذف کردیم و ترجیاً از موسیقی به شدت کم استفاده کردم و اعتقاد دارم فیلم خودش باید حرف‌هایش رابزند. تلاش هم کردم که به «شیار ۱۴۳» اشاره‌ای نشود تا پایان که تماشاگر با خودش می‌گوید چرا این نام را برای فیلم انتخاب کرده‌اند و او در انتهای فیلم متوجه این موضوع می‌شود. مخاطب از ابتدا با شخصیت زن فیلم همراه می‌شود.

مریلا زارعی بازیگر فیلم سینمایی «شیار ۱۴۳» گفت: من برای بازی در این فیلم ترس داشتم چون شرایط بسیار سختی بود ابتدا اینکه چند فیلم نامه برای انتخاب داشتم که آن‌ها کمی وسوسه برانگیزبود اما‌ این فیلمنامه به خوبی پرداخت شده بود. در سینما مگر ما چند نقش برای بازیگران زن داریم که به درستی نوشته شده است. من این فیلم نامه را از زوایای گوناگونی مطالعه کردم. دو چیز بنده را می‌ترساند ابتدا یکی بحث حرفه‌ای کار من در سینما بود که اصلاً از عهده چنین نقشی بر می‌آیم و دوم اینکه حساسیت این نوع نقش و بازی در آن بسیار بالا است.

وی در ادامه گفت: بازی کردن در این نقش دو چیز را برای من و کارگردان به همرا داشت ممکن بود عده‌ای ما را نفرین کنند و یا بسیار تحسین کنند و دعایمان کنند که خدا را شکر مورد دوم برای مان اتفاق افتاد. بعد از بازی در این فیلم شرایط برای من بسیار سخت شد چون انتخاب برایم به شدت مشکل است و می‌ترسم کاری کنم که به تکرار برسم و یا انتخاب درست و خوبی نداشته باشم. در حال حاضر فیلم نامه و کاراکتر‌های پیشنهادی که بعد از بازی در این نقش به بنده پیشنهاد می‌شود برایم مانند یک شوخی می‌ماند.

بازیگر فیلم سینمایی «شیار ۱۴۳» گفت: نقشی که در این فیلم بازی کردم به قدری سخت بود که چندین بار می‌خواستم از قبول آن شانه خالی کنم اما زمانی که قبول کردم در این فیلم بازی کنم با تمام وجود پایش ایستادم. برای گرفتم لهجه دوستان زیادی به من کمک کردند ولی چون قبلاً هم تجربه گرفتن لهجه در دو کار را داشتم خیالم از این بابت راحت بود و اتفاقاً ترسم از این بخش کمتر بود. لهجه در پرداخت کاراک‌تر بسیار به من کمک کرد و مرا به سمت خلق و خوی مخصوصی می‌برد و حتی در حرکات من هم تاثیر داشت. البته مستند‌های زیادی در این زمینه هم نرگس آبیار در اختیارم گذاشت و با دیدن یکی از آن‌ها تکلیفم با نقش روشن شد.

گفتنی است اجرای این نشست بر عهده سعید قطبی‌زاده بود و هم چنین اینکه هم زمان با اکران فیلم و جلسه نقد و بررسی آن در سینما فلسطین تولد مریلا زارعی نیز به او تبریک گفته شد و کیک مختصری را برای او تهیه دیده بودند.

هنر نیوز