هنر نیوز - «ماه عسل» سراغ سوژه‌های اصلی جامعه نمی‌رود/ مدیریت پرایدی!

«ماه عسل» سراغ سوژه‌های اصلی جامعه نمی‌رود/ مدیریت پرایدی!

مهدی اسماعیل تبار روانشناس با اشاره به سوژه های «ماه عسل» می گوید که این سوژه ها از زندگی واقعی مردم دور است و یک درصد جامعه را به خود اختصاص می دهد.

به گزارش هنرنیوز ، مهدی اسماعیل تبار در گفتگو با خبرنگار مهر درباره برنامه «ماه عسل» و سوژه هایی که به این برنامه می آیند، گفت: ادامه یافتن یک برنامه تلویزیونی در چندفصل به معنای اقبال عمومی است. احسان علیخانی یک سال برای یافتن سوژه هایش تلاش می کند و بیننده شبکه سه، زیبایی های تصویری و بصری «ماه عسل» را دوست دارد اما مشکلاتی نیز در محتوای این برنامه وجود دارد. وی ادامه داد: من مشاور هستم و از رمضان ۹۶ تا ۹۷ نزدیک به ۱۰۰۰ پرونده و داستان از آدم های مختلف دیده و بررسی کرده ام اما شاید علیخانی به جای ۹۹۹ پرونده دیگر سراغ سوژه ای می رود که یک درصد از یک هزار پرونده را به خود اختصاص می دهد. داستان ۳۰ روز «ماه عسل» از زندگی واقعی مردم دور است، بیشتر طلاق ها در جامعه امروز توافقی است و علت ۹۰ درصد آنها نبود رضایت زناشویی است اما ما این مشکلات را در تلویزیون نمی بینیماین روانشناس فرهنگی تصریح کرد: ۳۰ داستانی که در «ماه عسل» روایت می شود خیلی کم پیش می آید که در میان این هزار پرونده وجود داشته باشد. ما در کشور حدود ۱۵ میلیون پرونده قضایی داریم و ساعتی ۲۱ طلاق رخ می دهد البته این را باید گفت که شرایط اجتماعی موجود در کشورمان نسبت به بسیاری از مناطق جهان مناسب تر است با این حال ما این معضلات فراگیر را در سوژه های «ماه عسل» نمی بینیم. داستان ۳۰ روز «ماه عسل» از زندگی واقعی مردم دور است، بیشتر طلاق ها در جامعه امروز توافقی است و علت ۹۰ درصد آنها نبود رضایت زناشویی است اما ما این مشکلات را در تلویزیون نمی بینیم. اگر آمار چک برگشتی را بررسی کنید، می توانید میزان تعهد مردم به یکدیگر را هم بفهمید و یا آمار خودکشی هایی که نشان می دهد برخی از مردم چقدر افسرده هستند اما هیچ یک از این مشکلاتی که فراگیری هم دارد در قصه های «ماه عسل» دیده نمی شود. وی افزود: امروزه بسیاری از مردم در کشور بر اثر ایست قلبی فوت می کنند که این هم نشانه دیگری از سبک زندگی غلط ماست که خیلی زود عصبانی می شویم و هیچ یک از برنامه های «ماه عسل» براساس چنین سوژه هایی ساخته نمی شود. اسماعیل تبار با اشاره به یکی از سوژه های فراگیر در میان مراجعان خود اظهار کرد: بسیاری از دانش آموزان با مشاوره های غلط و امنیت روانی کم در مدارس، وارد دانشگاه می شوند و تلویزیون در این زمینه آموزشی ندارد. همچنین باید دانست فهم آسیب های زندگی دانش آموزی و تهدیدات موجود برای دانش آموز ایرانی بسیار اهمیت دارد و در این مورد باید در برنامه های مهم به والدین و نوجوانان آگاهی داد. در میان مجریان تلویزیون خود احسان علیخانی، علی ضیا، عادل فردوسی پور و رضا رشیدپور اغلب رشته های مهندسی و مدیریت خوانده اند که با اجرا غیرمرتبط استوی اضافه کرد: یکی از معضلات عمده ای که دانش آموزان و محصلان برای آن به من مراجعه می کنند مشاوره تحصیلی است. بسیاری از دختران و پسران ما با مشاوره های غلط وارد دانشگاه می شوند اما بعد از رشته های خود کناره گیری کرده و شغل یا رشته دیگری را انتخاب می کنند. در میان مجریان تلویزیون خود احسان علیخانی، علی ضیا، عادل فردوسی پور و رضا رشیدپور اغلب رشته های مهندسی و مدیریت خوانده اند که با اجرا غیرمرتبط است و کاش علیخانی یک بار در برنامه خود به چنین سوژه ای می پرداخت. اسماعیل تبار با اشاره به اینکه برنامه ساز باید خودش نسبت به اهدافی که دارد عمل کننده باشد، اظهار کرد: شاید ۲ دهه پیش چنین مساله ای مهم نبود اما امروز زندگی هنرمندان و چهره ها برای مردم مثل یک اتاق شیشه ای است و در نتیجه روی خروجی کار آنها تاثیر می گذارد. این روانشناس فرهنگی همچنین عنوان کرد: «ماه عسل» میلیون ها تومان برای دکور برنامه اش خرج می کند و با چنین دکوری نمی توانید مخاطب را به ساده زیستی دعوت کنید. البته این اتفاق یعنی خرج کردن و حرف از ساده زیستی زدن هم رویه ای است که در بسیاری از مردم و نهادهای ما وجود دارد و همه این معضلات به فرهنگ خود ما بازمی گردد. این مشاور با اشاره به موفقیت «ماه عسل» اظهار کرد: «ماه عسل» در جذب مخاطب و استقبال مردم موفق بوده است و همین موفقیت ها باعث شده برنامه چندین سال ادامه پیدا کند اما آیا به معنای موفقیت در عملکرد و تاثیرگذاری در جامعه هم هست؟ به طور مثال هر رییس جمهوری که ۲۰ میلیون رای داشته باشد عملکردش هم درست است؟ علیخانی به سوژه هایی مراجعه می کند که یک درصد آنها در میان مردم حضور دارند، سوژه هایی که داستان زندگی آنها به یک فیلم هندی شبیه استوی تصریح کرد: دختر و پسری که برای حضور در «ماه عسل» انتخاب می شود داستان زندگیشان شبیه آدم هایی که به من مراجعه می کنند، نیست چون علیخانی به سوژه هایی مراجعه می کند که یک درصد آنها در میان مردم حضور دارند، سوژه هایی که داستان زندگی آنها به یک فیلم هندی شبیه است. «ماه عسل» باید کاری کند که بیننده به جای گریه کردن فکر کند تا در سبک زندگی او تاثیر بگذارد. برنامه باید در هویت مردمی که در شبکه های مجازی فحاشی می کنند و در رانندگی ها عصبانی می شوند و بسیاری از معضلات دیگر تاثیر بگذارد. البته به نظرم این مشکل بیشتر به اتاق فکر برنامه بازمی گردد که باید بسیار قوی تر عمل کند. این روانشناس با اشاره به اینکه رمضان ماه معنویت است، بیان کرد: «ماه عسل» ذهن آدمی را قلقلک نمی دهد که به اشتباه های زندگی خود فکر کند و این بزرگترین ایرادی است که به اکثر برنامه های تلویزیون وارد است. ما نتوانستیم از ظرفیت ماه رمضان برای معنویت بیشتر در مردم استفاده کنیم و حس مثبت بودن و آرامش داشتن را در این ماه انتقال دهیم. در جامعه امروز حس ناامیدی در مردم بسیار است و برنامه های تلویزیون باید بتواند این حس را کاهش دهد. درحالیکه نه تنها در تلویزیون بلکه در بیشتر سازمان ها و نهادها تکلیف ما در ماه رمضان مشخص نیست که باید ماه تفکر و تامل و یک جشن باشد یا ماهی برای گریه باشد. اسماعیل تبار تصریح کرد: البته بخشی از نبود برنامه های سازنده و نبود اتاق فکرهای حرفه ای به فقدان بودجه در صداوسیما بازمی گردد که آن هم از کم لطفی قوه مجریه است بنابراین همه معضلات به خود صداوسیما هم مربوط نمی شود و به مشکلات مدیریتی بازمی گردد. وی در پایان تصریح کرد: ما ۲ گونه مدیریت در کشور داریم مدیریتی که پراید تولید می کند و مدیریتی که موشک تولید می کند و جالب است که هر ۲ این مدیریت ها به یک کشور تعلق دارند. فرهنگ ما در چک های برگشتی، رانندگی، طلاق و عصبانیت ها، برنامه سازی در صداوسیما و بسیاری از نهادها مدیریت پرایدی دارد و مدیریتی که با آن شهید حججی ها و تهرانی مقدم ها را پرورش می دهد مدیریت موشکی است و کاش این مدیریت را بیشتر پرورش دهیم.