هنر نیوز - ايران کشور فرهنگ و مهربانی

گردشگر آلماني طي برگزاری نشست تخصصی بررسی جایگاه سایکلتوریسم در ایران اعلام كرد:

گردشگر آلماني گفت: فرق بین این دو ملت این است که مردم ایران برای هرچیزی ابتدا به قلب خویش رجوع می کنند ولی آلمانی ها به عقل خودشان.

به گزارش هنرنیوز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران(istta) نخستین نشست تخصصی جايگاه سایکلتوریسم با حضور ولفگنگ لین سايكلتوريست(دوچرخه سوار گردشگر) آلمانی و علي بختياري دوچرخه سوار گردشگر برجسته ايراني به منظور بررسی جایگاه این نوع از گردشگري در ایران و تفاوت آن با كشور آلمان و همچنین تبادلات فرهنگی ناشي از اين نوع از گردشگري توسط مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران برگزار شد.

ولفگنگ لین دوچرخه سوار آلمانی که سفر خود را از شمال آلمان آغاز کرده و با عبور از کشورهای اتریش، ایتالیا، یونان و ترکیه وارد خاک ایران شده است، قصد دارد با رکاب زدن در مسیر جاده ابریشم و عبور از کشورهای آسیای ميانه از جمله قزاقستان، قرقیزستان، ترکمنستان، ازبکستان و در نهایت کشور چین به سفر یکساله خود پایان دهد.

علي بختياري سايكلتوريست ايراني نيز چندين سفر با دوچرخه را به دور ايران و به اروپا در كارنامه خود دارد.
بابك ارسيا سرپرست مركز گردشگري علمي – فرهنگي دانشجويان ايران(istta) در ابتداي اين نشست گفت: طرح ملی دانشجویی "دوچرخه سواران گردشگر" با هدف گسترش فرهنگ دوچرخه سواری و گردشگری در میان دانشجویان کشور و برقراری پیوند دانشجویان با فرهنگ مردم جای‌جای ایران بزرگ و سایر نقاط دنیا توسط مركز گردشگري – علمي فرهنگي دانشجويان ايران برگزار می‌شود و نشست حاضر براي تبادل نظر در خصوص گسترش فرهنگ دوچرخه‌سواری و شاخص‌های عملکرد اين نوع از گردشگري و مقايسه آن بين دو كشور ايران و آلمان برگزار مي گردد.

سپس آقای ولفگنگ لین در ادامه این نشست با ارائه توضیحاتی در خصوص سایکلتوریسم و جایگاه آن در دنیا گفت: سایکلتوریسم نوعی از جهانگردیست که وسیله نقلیه آن دوچرخه می باشد كه تفاوت آن با انواع ديگر گردشگري در دیدن و لمس بدون فاصله طبیعت و انسان هاست که هرگز در سایر انواع گردشگری یافت نمی شود.

وی انگیزه خود را از پیمودن مسیر جاده ابریشم علاقمندی خویش در دوران کودکی به سفرهای مارکوپولو دانست.

او همچنین سفر به ایران را یکی از برنامه های اصلی سفر خود با دوچرخه دانست و دراین باره گفت: ایران با دارا بودن پتانسیلهای بسیار زیاد طبیعی و تاریخی یکی از مناطق مهم گردشگری در جهان محسوب می شود که سفر با دوچرخه می تواند یکی از مناسب ترین روشها برای بازدید از مسیرهای طبیعی و مناطق گردشگری این کشور باشد.

وی از ایران به عنوان کشوری با فرهنگ و تمدن دیرینه و مردمانی مهربان یاد کرد و با عنوان نمودن تشابهات مختلف فرهنگی بین دو کشور ایران و آلمان از تبادل فرهنگی در زمینه سایکلتوریسم و اعزام گردشگران دوچرخه سوار از سوی دو کشور اظهار امیدواری کرد.

ولفگنگ لین خاطرنشان کرد: این نوع ورزشها می تواند در تبادل فرهنگی دو کشور مفید باشد چراکه وقتی اینگونه سفر می کنیم با مردم نزدیک هستیم و با آنچه که می شنوید و می خوانید متفاوت هست.

وی افزود: معمولا هنگام سفر این وسیله نقلیه است که انسان را جابجا می کند اما در سايكلتوريسم وسیله نقلیه هم با نیروی انسان جابجا می شود و لازمه نیروی انسانی برای رکاب زدن آمادگی جسمانی در این رشته می باشد.

اين گردشگر آلماني در خصوص شيوه و دلايل سفر خود گفت: سفر من سه ماه پیش از ژانویه به صورت انفرادي و با هزينه شخصي و تجهيزات و امكاناتي كه خودم تهيه كردم، شروع شد و به مدت یکسال طول خواهد کشید. دليل اصلی من رکاب زدن در مسیر جاده ابریشم می باشد. من در دوران کودکی با خواندن سفرنامه مارکوپولو تصمیم گرفتم این مسیر رو با دوچرخه طی کنم. دلیل دومم این بود که وقتی بر روی نقشه از مسیر هامبورگ تا آسیای شرقی رو خط می کشیدم برایم بسیار جذاب و لذتبخش بود كه اين مسير را ركاب بزنم. سوم اینکه من حدود ۲۰ سال پیش در کشورهای آسیای شرقی مثل پاکستان، هند، سنگاپور و تایلند كار و زندگی می کردم و بسیار به فرهنگ این مناطق علاقمند بودم. مبدا حرکت من هم شمال آلمان بود که پس از آن با عبور از کشورهای اتریش و ایتالیا از طریق ونیز به صورت دریایی وارد یونان شدم و پس از آن ترکیه و سپس شهرهای مختلف ایران را رکاب زدم و قصد دارم با عبور از کشورهای آسیای شرقی از جمله قزاقستان، قرقیزستان، ترکمنستان، ازبکستان و در نهایت کشور چین به سفر یکساله خود پایان دهم.

وي در پاسخ سوال چرا سفر به صورت انفرادی رو ترجیح دادید، گفت: علاقمند به سفرهای گروهی نیستم. زیرا در سفر انفرادی می توانم با برنامه ریزی همه جا بروم و با همه افرادی که می خواهم دیدار کنم و در سفرهاي گروهي اختيار عمل با خود فرد نيست.

او در خصوص تجارب ركاب زدن در ايران گفت: من در آلمان دوستی داشتم که اطلاعات خوبی درباره ایران از جمله شهرهاي شیراز، اصفهان، مشهد و دریای خزر به من داده بود و طي سفر ماکو، تبریز(خصوصا بازار سنتی تبریز كه ماركوپولو هم آنجا را ديده بود و اين برايم شگفت آور بود كه من هم مانند ماركوپولو اينجا را مي بينم)، قزوین و زنجان(مخصوصا مرد نمكي برايم جالب بود) و گنبدسلطانیه برام جذابیت داشت. در استان قزوین هم از برخی روستاها گذر کردم که مردم بسیار خونگرم، مهربان و مهمان نواز بودند. من در هنگام ورود به ايران در اولین ایمیلی که به همسرم زدم گفتم: من به ايران، کشور فرهنگ و مهربانی وارد شدم .من حتما به مردم کشورم خواهم گفت که تجربه سفر به ایران را داشته باشند و حتما برای روز تولد همسرم، كه هفته آينده است، صنایع دستی ايران را خواهم خرید و در نهايت تجارب سفر خود از ايران را در قالب كتابي خواهم نوشت.

وي در پاسخ سوال در خصوص امنيت بالاي ايران براي دوچرخه سواران و تسهيلات موجود گفت: من در ايران به هیچ عنوان مشكل امنيتي نداشتم و مردم بدون اين كه زبان من را بدانند با مهرباني در خانه هايشان از من پذيرايي مي كردند حتی در مواقعی که به داخل موزه می رفتم مسئولین جای امنی رو برای گذاشتن دوچرخه ام به من پیشنهاد می کردند که واقعا هم مطمئن و امن بود و در مراکز استانها پول ايراني را از صرافي هاي تهيه مي كنم و برای مسیرهای بین راهی استفاده مي كنم.

اين دوچرخه سوار آلماني در خصوص مسائل فني ركاب زدن در جاده هاي ايران گفت: ايران جاده هاي به نسبه مناسبي دارد و من به طور متوسط ۱۰۰ کیلومتر در روز ركاب مي زنم و از هامبورگ تا اینجا ۶۱۵۰ کیلومتر رکاب زدم. البته باید بدانید در دوچرخه سواری توقف های لازم، سراشیبی و سربلندیها تاثیر می گذارند من در کنار آمادگی جسمانی برای تقویت عضلات بدنم به ژیمناستیک مي پردازم و این به این دلیل است که به خاطر همراه داشتن کوله پشتی عضلات بدن خسته می شوند. در مرند با یک دوچرخه سوار ایرانی و کره ای هم مسیر شدم و احساس كردم دوچرخه ي دوچرخه سوار ایرانی استاندارد لازم رو برای یک مسافت طولانی نداشت.

وي در خصوص شباهت ها و تفاوت هاي مردم ایران و آلمان گفت: الان حدود ۸ میلیون نفر از مسلمانان در آلمان بدون هیچ مشکلی زندگی می کنند. در ایران هم من هیچ مشکلی ندیدم و اين نشان از حس تفاهم است. البته تفاوت هايي جزئي وجود دارد براي نمونه مثلا مردم ایران نسبت به مردم يك كشور مسلمان ديگر مثل ترکیه مقیدتر و مذهبی تر هستند كه برايم جالب بود.

او ادامه داد: من فقط دوازده روزه که ایرانم. ولی می توانم بگويم ایرانی ها هم مثل آلمانی ها مشتاق به مسائل فنی دوچرخه هستند و هرجا که می ایستادم همه درمورد دوچرخه سوال می کردند. ولی مردم ایران خونگرم تر هستند. فرق فاحش بین این دو ملت این است که مردم ایران برای هرچیزی ابتدا به قلب خویش رجوع می کنند ولی آلمانی ها به عقل خودشان. من وقتی به تهران رسیدم به دلیل مسمومیت غذایی حالم بد شده بود که مردم در عرض ۲ يا ۳ دقيقه سریع بالای سرم آمدند و مرا کمک کردند ولی در آلمان اینگونه نیست در شرايط مشابه بعد از ۳ يا ۴ ساعت كسي به شما كمك نمي كند.

ولفگنگ لین در مورد تبلیغاتي كه برخي از رسانه هاي غربي بر علیه ایران انجام مي دهند گفت: من همچین حسی درمورد ایران نداشتم. شما وقتي مسافرت مي كنيد مسائل را از نزديك مي بينيد و متوجه مي شويد كه از آنچه در رسانه ها مي گويند خبري نيست. وقتی اینگونه سفر می کنیم با مردم نزدیک هستیم و آنچه را كه از نزديك مي بينيد با آنچه که قبلا از طريق رسانه ها، شنيده يا خوانده ايد متفاوت هست.

در ادامه این نشست علی بختیاری سایکلتوریسم ایرانی که طي چندين مرحله دور اروپا و دور ایران را رکاب زده است با اشاره به تجارب خود در سفر چندين باره به اروپا از طريق دوچرخه به جایگاه این نوع از گردشگری در ایران و دنیا اشاره کرد و در ادامه سخنان خود خطاب به آقای لین گفت: امیدواریم این دو کشور بتوانند در زمینه اعزام گروههای جوان دوچرخه سوار به یکدیگر همکاریهای مشترکی را انجام دهند.

وي در خصوص آغاز كار خود به عنوان يك سايكلتوريست گفت: من از سال ۱۳۷۱ دوچرخه سواری را از طریق دانشگاه تهران شروع کردم و پس از آن در دانشگاه صنعتی شریف تحت نظر جهاددانشگاهی با تشکیل سایکلتوریسم گروهی مسافتهای طولانی درون مرزی رو انجام دادیم و در سال ۱۹۹۸ به همراه یک نفر دیگر و با هزینه شخصی خود سفر برون مرزی خود را شروع کردیم. بدین ترتیب که با هواپیما به وین سفر کردیم و از آنجا با دوچرخه به سمت فرانسه، بلژیک، هلند و آلمان حرکت کردیم.

بختياري درباره تجارب خود از گردشگري با دوچرخه در آلمان گفت: خیابانهای کشور آلمان نسبت به کشورهای دیگر اروپایی سامانمندتر و در عین حال کشوری با امنیت بالاست و مردمی با دوچرخه سواران بسیار خوب برخورد مي كنند.

در پایان این نشست هدیه و لوح یادبود از سوی بابك ارسيا مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران به دو سايكلتوريست ايراني و آلماني اهدا شد.

خاطرنشان می گردد مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران در زمینه سفر با دوچرخه برنامه های متعددی را برای دانشجویان ترتیب داده است که از آن جمله می توان به اعزام گروه دوچرخه سواران گردشگر به سفرهای درون مرزی از جمله قم- مشهد، تهران-قم، چيتگر و ... و برنامه ریزی برای سفرهای برون مرزی از جمله تور تهران - آلماتي در اشاره نمود.