پارسی‌نژاد:

«سووشون» آغازگر فصل تازه در داستان‌نویسی زنان

خبرگزاری فارس , 21 اسفند 1390 ساعت 16:58

یک نویسنده گفت: «سووشون» آغازگر فصل تازه در عرصه داستان نویسی زنان محسوب می‌شود و بر این اساس تصویر عمیقی از تحولات منطقه بخصوص فارس را نشان می‌داد.

کامران پارسی‌نژاد نویسنده  درباره آثار سیمین دانشور گفت: سیمین دانشور جزء نویسندگانی است که در دهه ۴۰ به عنوان نویسنده نوقلم محسوب می‌شد، درست زمانی که جلال آل احمد در این دوره در اوج بود.
به گفته وی، دهه ۵۰ دوره شکوفایی سیمین دانشور بود؛ دوره‌ای که آثاری را خلق کرد که مطرح شد، دانشور را می‌توان به عنوان نخستین زن ایرانی دانست که بصورت حرفه‌ای در حوزه ادبیات داستانی و حتی در سایر ژانر‌هایی که مربوط به ادبیات فارسی می‌شود وارد شد.
پارسی نژاد ابراز داشت: مهمترین اثر دانشور «سووشون» بود که به ۱۷ زبان دنیا ترجمه شد، در عین حال که نوع نگاه وی به مقوله زبان‌شناسی و از آنجا که رساله و پایان‌نامه دکترای وی درباره جمال در ادبیات فارسی بوده به نوعی ایشان را از سایر نویسندگان زن متفاوت می‌کند.
این نویسنده گفت: این رشته خاص تاثیر عمیقی در سبک و آثار سیمین دانشور داشته است؛ علی‌رغم اینکه بسیاری از منتقدین بر این باورند که همیشه سایه جلال آل احمد بر سر دانشور بوده و باعث شده آنچنان که باید مورد توجه قرار نگیرد، اما به نظر من دانشور در مقاطع کاری خود چه در حوزه ترجمه و چه در حوزه داستان نویسی، جریان‌ساز بود و به نوعی به ادبیات زنانه ما هویت بخشید.
وی درباره روند شکل‌گیری ادبیات زنانه، تصریح کرد: پس از انقلاب این ادبیات شکل و قوام اصلی خود را یافت؛ یعنی ما در دوره قبل در سرآغاز داستان‌نویسی زنان آنچنان این هویت و مشخصه‌ای که وجود داشته را نداریم، اما پس از انقلاب خوشبختانه زنان بصورت جدی‌تری در عرصه‌های مختلف حوزه داستان‌نویسی وارد و ادبیات زنانه را شکل دادند.
پارسی‌نژاد عنوان کرد: «سووشون» آغازگر فصل تازه در عرصه داستان نویسی زنان محسوب می‌شود و بر این اساس تصویر عمیقی از تحولات منطقه بخصوص فارس را نشان می‌داد؛ این اثر از استحکام خوبی برخوردار بود، با توجه به دهه۵۰ که مدت کوتاهی پیش از مرگ جلال این اثر وارد بازار شد و به سرعت هم مطرح و مورد توجه منتقدین قرار گرفت، سیمین دانشور توجه زیادی به جامعه فرهنگ و باورهای ملی مذهبی ایران داشت و این نوع بومی‌گرایی و توجه به زیرساخت‌های جامعه، بسیار مهم بود و عملا باعث می‌شد ما علی‌رغم اینکه تمایل داریم ادبیات داستانی به این حوزه‌ها وارد شود، از این رو دانشور جزء نویسندگانی بود که سرآغاز این جریان را به نوعی شکل داد و نگاه واقع‌بینانه‌ای به زندگی مردم در لابه‌لای آثارش داشت.
وی با تاکید بر این مهم که دانشور در مقطع زمانی به کمال و رشد رسید که دوره تثبیت قدرت حکومت بود، تاکید کرد: معمولا وقتی روند شکل‌گیری تاریخ ادبیات را بررسی می‌کنیم درمی‌یابیم وقتی حکومت در زمان تثبیت خود بسر می‌برد در آن دوره خلاقیت نوآوری در حوزه ادبیات داستانی پدید می‌آید.
این نویسنده اضافه کرد: دانشور در مقطع زمانی رشد می‌کند و تحت جریانی قرار می‌گیرد که در آن مقطع زمانی، قشر روشنفکر ما توجه به ادبیات بومی و اقلیمی داشته است. البته جریان‌روشنفکری، باید مورد رصد و ارزیابی قرار گیرد؛ چرا که جریان روشنفکری در مقاطع مختلف واکنش متفاوت نشان می‌دهد، در مقطعی دچار خودشیفتگی می‌شود، در دوه‌ای توجه زیاد به ادبیات بی هویت غرب می‌کند؛ اما در آن مقطع زمانی یعنی در دهه ۴۰ تمام قشر نویسنده با مقاله «غرب‌زدگی» جلال توجه به سنت و ضدیت با تجدد را سرلوحه کار خود می‌کنند.
پارسی‌نژاد گفت: از آنجایی که نگرش اینگونه وجود داشته، بسیاری از نویسندگان آن دوره از ادبیات غنی‌تری برخوردار هستند چراکه نوع نگرششان توجه به بومی‌گرایی و جامعه خود و توجه به سنتها و ارزشهای معنوی است، از این رو سبک کار احمد محمود و سیمین دانشور را در یک سبک می‌دانیم و آن بازشناسی جریان‌های تجدد و مطرح کردن جریان‌های آرمان‌گرایی بود؛ ارکان‌گرایی و سنت در تقابل با تجدد مطرح می‌شود که البته این امر بصورت غیر مستقیم صورت می‌گیرد یعنی با ورود به بافت جامعه سنتی، عملا نشان می‌دهند که این جامعه می‌تواند چه بهره‌مندی برای جامعه خود داشته باشد.

کد خبر: 38541

آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdca6mne.49nay15kk4.html