محمد یعقوبی گفت: هیولا خانی نمایشنامه ای ۴ نفره است. ماجرای این نمایش به ۳ سال پیش برمی‌گردد که طی یک تماس تلفنی از جانب صنیعی ، نمایشنامه نویس موضوع را پرسیده و خواستار نوشتن این نمایشنامه شد. یعقوبی از دوسال پیش هر سال خواستار اجرا بوده است. به نظر وی این نمایش حتماً باید در تئاترشهر و بعد از آن در مولوی اجرا می‌شد.

احمد ساعتچیان گفت: اولین همکاری من با این گروه در نمایش‌های «شام با دوستان» و «مردبالشی» بود وهمیشه از همکاری با یعقوبی لذت می‌بردم. قبلاً در زمان اجرای نمایش «مرد بالشی» هم توضیح داده بودم یعقوبی فضای دلنشینی برای هر بازیگر به وجود می‌آورد و همچنین تئاتر برایش جدی است بنده هم در کارم جدی هستم. از بازیگران نظر خواهی می‌کند و دست بازیگر را در نمایش باز می‌گذارد. ترکیب صنیعی و یعقوبی برایم جذاب بود. درمورد نقش، مخاطب باید بگوید که توانسته‌ام باور پذیری را القا کنم یا نه؛ خودم در مورد نقشی که بازی کرده‌ام نظر نمی دهم.

کیخایی گفت: دو سال پیش یعقوبی بازی در نمایش «هیولا خانی» را به من پیشنهاد داد زمانی که متن را خواندم متوجه شدم در این نمایش با نقش متفاوتی روبرو هستم. با توجه به این که این کاراکتر برایم جذاب بود اما در هر شرایطی دوست داشتم در کار گروه خودمان حضور داشته باشم حتی اگر این نقش، نقش کوتاهی باشد.

ناصر آشوری گفت: درنمایش «هیولاخانی» نقش بنده کوتاه اما تأثیرگذار بود. هدف من دیده شدن نبود چون به اندازه کافی درکارهای قطب الدین صادقی دیده شده‌ام. در نمایش‌های کلاسیک به کارگردانی قطب الدین صادقی بازی کرده‌ام وزبان این نوع نمایش‌ها را خوب می فهمما لبته یعقوبی هم برای ایفای این نقش به من بسیار کمک کرد.

یعقوبی همچنین درخصوص نمایش «۲۵» که در فرهنگسرای نیاوران اجرا می‌شود، گفت: این کاری است که هنرجویان در آموزشگاه سمندریان انجام دادند و برای اجرا با خودم این شرط را گذاشتم که هیچ نمایشنامه ای را حذف و سلیقه شخصی خودم را اعمال نکنم. با این نمایش به نظرم اتفاق مهمی می‌افتد؛ در این نمایش ۸ نمایشنامه نویس و ۴۲ بازیگر با هم همکاری می‌کنند.

یعقوبی گفت: نمایش «۲۵»از لحاظ مضمونی ایهام دارد؛ مضامینی در آن به‌کاررفته که ممیزپسند است.«۲۵» نمی‌شد که در دولت قبلی اجرا شود این نمایش در نوع خود آرام است و نکته حساسی ندارد اما دولت قبلی خودش باعث حساسیت می‌شد.

وی درباره نظارت در دولت جدید گفت:۲ سال بود که می‌خواستیم در تئاتر فعالیت داشته باشیم و نمایشی را اجراکنیم اما نمی‌گذاشتند. درست است که آقای الوند قول اجرا دادند اما بی تعارف بگویم که عملی نشد و این دولت جدید بود که به ما اجازه اجرا داد.

یعقوبی نارضایتی خود را در مورد قرار داد و همچنین بودجه ای که به تئاتر اختصاص می دهند اینگونه بیان کرد: اگر کاغذ ندارند کاغذ می دهیم. آن‌ها می‌توانند متن قرارداد را پرینت بگیرند تا ما امضا کنیم؛ برای هر کاری قرارداد لازم است و باید پاسخگو باشند..

تئاترشهر باید قلب تپنده تئاتر تهران باشد اما باعث تأسف است که از همه عقب تر است. توقع به حقی است که به هر گروهی بودجه تخصصی اختصاص دهند؛ مخصوصاً سالن‌های کوچک به بودجه بیشتری نیاز دارند و دراین زمینه هیچ توجیه وبهانه‌ای قابل قبول نیست.

او در ادامه گفت: من از وقتی که یادم می‌آید استادان ما می‌گفتند: درهمه جای دنیا بودجه تئاتر را شهرداری می‌دهد؛ تئاتر کاری شهری است و شهرداری باید هزینه کند واین باعث تأسف است که هیچ هزینه‌ای نمی‌کند. ما توقع داریم شهرداری نسبت به تئاتر احساس وظیفه کند، شهرداری نمی‌تواند بگوید بودجه ندارد و این واقع بینانه نیست.

وی در آخر درباره برندسازی گفت: اینکه یک نمایش آنقدر مطرح باشد که امکان تکرار دوباره آن وجود داشته باشد، گام بلندی در جهت نمایشنامه نویسی برداشته شده است. برندینگ در تئاتر یعنی حرفه‌ای شدن. تنها مانع اینکار درحال حاضر کسانی هستند که مخالف تکرار نمایش‌های پر مخاطب هستند که در گذشته امتحان خود را پس داده‌اند؛ اگر این نمایش‌ها برای برخی تکراری است نباید فرصت دیدن آن را از سایرین بگیرند.

گزارش: نازنین میرزایی

هنر نیوز