پری صابری کارگردانی است که نمایش‌های زیادی را که به ادبیات و شعرای ما مربوط می‌شده به روی صحنه برده است. در روزگاری که تمام اهالی تئا‌تر با کمبود سالن روبرو هستند و این موضوع جزو دغدغه‌های اصلی آن‌ها است پری صابری با افتتاح تالار مولوی و راه اندازی آن در سال‌های گذشته نام خودش را در اذهان اهالی تئا‌تر ماندگار کرده است.

شاید بساری از اهالی تئا‌تر همیشه ترس داشته باشند که بخواهند به سراغ اسطوره‌های ما در ادبیات بروند و بخواهند نمایشی را با شخصیت آن‌ها به روی صحنه ببرند چرا که حتماً گروه‌های زیادی نسبت به آن‌ها ادعای مالکیت دارند و یا تعریف‌های خودشان را از آن فرد در ذهن جای داده اند که اگر با آنچه که در صحنه می‌بینند مغایرت داشته باشد حتماً به سرو صدا می‌پردازند. از این رو برای به صحنه بردن همچین نمایش‌هایی نیاز به یک جسارتی است که به گفته پری صابری: من با حسارت زنانه خودم این نمایش‌ها را به روی صحنه می‌برم.

نمایش‌هایی همانند «شمس پرنده»، «سوگ سیاوش» و «رستم و اسفندیار» از آثار وی است. نمایش «باغ دلگشا» مربوط به سعدی است که توسط وی به تازگی به روی صحنه برده شده است.

پری صابری در گفتگو با خبرنگار تئا‌تر هنرنیوز در ارتباط با شرایط فعلی تئا‌تر گفت: اوضاع کنونی تئا‌تر افتضاح است. تئا‌تر در مجموعه دارای خانواده‌های فقیری است که اصلاً به آن توجه نمی‌شود. تئا‌تر در واقع به نوعی گهواره نمایش است که مورد بی‌مهری قرار گرفته. اگر کمی دقت کنیم متوجه می‌شویم که بسیاری از افرادی که وارد فضا‌های حرفه ای در سینما شده‌اند جزو افرادی بودند که در تئا‌تر فعالیت داشته‌اند. کسی واقعاً نمی‌تواند از تئا‌تر امرار معاش کند. هنرمندان با استعدادی زیادی در تئا‌تر فعال بودند اما زمانی که متوجه شدند که دیگر نمی‌توانند امرار معاش کنند و درآمدی داشته باشند نتوانستند تاب بیاورند. شرایط برای کار کردن در تئا‌تر بسیار سخت است.

وی درباره شرایطی که باعث می‌شود هنرمند تئا‌تر به سمت کارهای تصویری برود و دیگر علاقه‌ای به برگشت در تئا‌تر نداشته باشد گفت: هنرمند تئا‌تر تلاش می‌کند که به سینما و یا تلویزیون ورود پیدا کند چرا که اگر دقت کنیم متوجه خواهیم شد که وی با اجرای یک برنامه کوچک در تلویزیون درآمدی نه چندان زیاد، اما بهتر از تئا‌تر به دست می‌آورد. باید افراد با استعداد را در تئا‌تر حفظ کنیم نباید شرایطی را پدید آوریم که آن‌ها هم از تئا‌تر دلزده شوند و آن را‌‌‌ رها کنند.

کارگردان نمایش «لیلی و مجنون» درباره این موضوع که آیا هنرمندان تئا‌تر باید مدیران را که توجه ویژه‌ای به تئا‌تر ندارند از برنامه‌های خود حذف کنند گفت: هنرمندان تئا‌تر نباید مدیران را از برنامه‌های خود حذف کنند مدیران تئا‌تر هم جزو اهالی تئا‌تر هستند و باید دست در دست هم تلاش کنیم تا کار پیش برود و درجا نزنیم. ما با مدیران مسئله نداریم ما به آن‌ها می‌گوییم شرایط تئا‌تر را مناسب‌تر و متعادل‌تر کنند.

وی در ادامه افزود: ما نیاز به کمک‌های مالی داریم نمایشی همانند «باغ دلگشا» که به زندگی سعدی می‌پردازد کار بسیار سخت و طاقت فرسایی است و جزو آن نمایش‌هایی نیست که چند نفر دوره هم جمع شده‌اند و می‌خواهند فقط مردم را بخندانند و یا  بگریانند این نمایش یک پروژه بزرگ و ملی است که باید برای آن زحمت کشید و امکانات لازم را فراهم کرد. امیدواریم روزی حمایت از پروژه‌هایی که ملی هستند  جزو برنامه‌‌هایمان شود. نمایش‌های این چنینی باید سربلند باشد و به هیچ عنوان بنده به عنوان کارگردان نمی‌توانم همچین نمایشی را دست و پا شکسته به روی صحنه بیاورم.

کارگردان نمایش «آنتیگونه» درباره کارکردن با گروهی که بیشترشان جوان هستند گفت: کارکردن با جوان‌ها به من استرس نمی‌دهد بلکه آن‌ها نیروهای بسیار جذابی هستند که مغزشان محدود نیست و می‌توان مغزهای آن‌ها را به حرکت در آورد و آن‌ها هم به راحتی می‌توانند این کار را انجام دهند و با شما همراه شوند. یک جوان مستعد که با نیروی جوانی وارد تئا‌تر شده است اصلاً خودش را محدود نمی‌کند و آنچه را که تئا‌تر به آن یاد داده است خوب فرا گرفته و تلاش می‌کند که فرا‌تر از آن گام بردارد. از این رو بسیار خوشحال هستم که با جوان‌ها کار می‌کنم.

هنر نیوز