نگاه کنید به شهرهای مهم جهان در هنر هنرمندان جهان، نگاه کنید به نام شهرهای بزرگ جهان و استفاده از نام آن ها در آثار هنرمندان. شهرهایی مانند رم، پاریس، لندن و ... این‌ها فقط تعداد بسیار محدودی شهر هستند که نام آن‌ها به تکرار در عنوان کتاب‌ها و فیلم‌ها و نمایش‌ها استفاده شده است. حالا جای دوری نرویم، همین تهران خودمان، پایتخت پر دود و اسطوره‌ای، چقدر فیلم و کتاب توسط هنرمندان خلق شده که نام تهران در آن بوده است؛ اما در کنار این اسامی همیشه نامی ماندگار در هنر ایران ریشه دوانده است؛ شهری که اگرچه امروز با همان سال‌های جنگ تفاوت چندانی ندارد اما آثار فراوانی در آن و برای آن و به نام آن ساخته می‌شود. «خرمشهر» نامی ماندگار در هنر ایران شده است. خرمشهر از آن روز که دیگه فقط متعلق به شهرنشینان و ساکنان آن نبود شد پایتخت همنوایی ایرانیان. سال‌های اول پس از انقلاب که ظلم از دریچه عراق به ایران تابیدن گرفت؛ نخستید جایی که به ظلمت برد «خرمشهر» بود، برای رساندن نور به خرمشهر فقط خوزستانی‌ها نبودند که پای کار آمدند و ایستادند، همه ی ایرانیان بودند، از همین روست که خرمشهر پایتخت همه ایرانیان است. از همین روست که مردان و زنانی که آن روزگار در خرمشهر بودند و حالا به شهرهای خود بازگشته اند از خرمشهر چنان نقل می‌کنند که گویی زادگاه‌شان بوده است. خرمشهر حالا انگار زادگاه بسیاری از زنان و مردان ایرانی است. تمام آن‌هایی که روزگاری در آن منطقه جنگیدند یا به نوعی در آن منطقه فداکاری کردند امروز خرمشهری هستند و هر گاه نام این شهر می‌آید چونان «نی»؛ یاد «نیستان» می‌کنند. حالا دیگر تمام آن‌ها از خرمشهر می‌گویند و تصویر می‌کنند و نمایش می‌دهند؛ خرمشهر امروز در کنار شهرهای بزرگ جهان بسامدی ویژه در میان نام آثار هنری دارد. ای کاش می‌شد آثاری که با نام خرمشهر در ایران و توسط هنرمندان خلق شده را در جایی جمع کرد و از آن دایره‌المعارفی ساخت و بعد این دایره‌المعارف را به زبان انگلیسی در آورد و در فضاهای مجازی و مکتوب و تصویری جهان ارائه داد تا این شهر دیگر حتی متعلق به مظلومیت ایرانی‌ها نباشد. باید مردم جهان بدانند این سرزمین مردان و زنانی داشته که امروز هنر وامدار آن‌هاست. شاید بهتر باشد مدیران فرهنگی و هنری ما جایی در گوشه دل‌شان و نه میز و زبان‌شان برای خرمشهر باز کنند. ای کاش می‌شد مدیران ما بدانند که خرمشهر دلش می‌خواهد به سی‌سال پیش خود بازگردد؛ همین. خرمشهری‌ها می‌خواهند به روزگار درخشان خود بازگردند؛ مردم خرمشهر سیاسی حرف نمی‌زنند؛ هنرمندان سیاسی حرف نمی‌زنند اگر می‌گویند دلتان برای خرمشهر بسوزد. هنرمندان سیاسی حرف نمی‌زنند اگر می‌گویند به خرمشهر برسید. به خدا که اگر به خرمشهر برسید پیام و آرمان شهدا را با هنر می‌شود به سراسر جهان رساند. آن وقت دیگر تنها «رم» نیست که شهر بی‌دفاع است؛ آن وقت تنها پاریس نیست که نامش در میان آثار هنرمندان می‌پیچد و می‌پیچد و می‌پیچد؛ آنوقت خرمشهر هم آوازه‌ای بیش از اینی که امروز دارد خواهد داشت. خرمشهر دیگر مهجور نخواهد بود. و ما آن روز را انتظار می‌کشیم حتی اگر دیگر نباشیم ...

هنر نیوز