به گزارش هنرنیوز به نقل از روابط عمومی هفت، در برنامه این هفته بیست و چهار مرداد ماه هفت به ارائه دیدگاه خود در زمینه مدیریتی سینما در آستانه یکسالگی تیم مدیریتی سینمای ایران پرداخت و اذعان داشت: باید از این روز‌ها و ماه‌ها بهتر از این استفاده کرد و اندیشه‌ها و چشم انداز‌ها را با سرعت و تدبیر چشم گیرتر به اجرا در آورد.

گبرلو ادامه داد: تدبیر را نمی‌شود صرفا در بیان چشم انداز، ارائه دفترچه و ترسیم دور نما جستجو کرد و فیلمساز‌ها را این گونه به وجود فضای امن امیدوار کرد. یکی از مشکلاتی که منتقدان اهل استدلال مطرح می‌کنند این است که برنامه روشنی برای اداره سینما وجود ندارد.

سردبیرهفت با بیان اینکه این انتظارازمتولی سازمان سینمایی می‌رود که فعالیت‌های مثبت این تیم را به طرز شفاف بیان کند و جلوی برخی سوء استفاده هارا بگیرد گفت: این انتظار را نیزداریم که ظرفیت نقد پذیری در مدیران و اطرافیان آن‌ها بالارود. چرا که اگر این گونه نباشد تدبیردر حد حرف باقی می‌ماند و به عمل نمی‌رسد.

محمود گبرلو در پایان با اشاره به اینکه این روز‌ها اهالی سینما و دوستداران سینمای ایران، یاد زنده یاد علی حاتمی را در سالروز تولدش گرامی می‌دارند افزود: علی حاتمی تک سوار سینمای ایران، فیلمسازی بود که به ویژه در سال‌های پس از پیروزی انقلاب جایگاهی یکتا نزد سینما دوستان و مردم پیدا کرد و اکنون نیز رنگ و بوی سینمای او در کوچه وباغ خاطرات همه ما زنده است.

مجله تصویری هفت در برنامه بیست و چهار مرداد ماه خود ضمن نمایش گزارش‌هایی از هفت تا هفت و کافه هفت که آیتم‌های مکملی و دائمی برنامه را تشکیل می‌دهند میزبان رضا می‌رکریمی و حسین مسافر آستانه دربخش گفتگویی برنامه بود.

در بخش ابتدایی گفتگو‌ها، کارگردان فیلم در حال اکران «امروز»، رضا میر کریمی مه‌مان برنامه شب گذشته بود رضا میر کریمی که پیش از این با چند فیلم خود چون یک حبه قند جای خود را در میان مخاطبانش یافته است، این روز‌ها فیلم «امروز» را بر پرده سینما‌ها دارد و این نیز بهانه‌ای برای حضور وی در مجله تصویری هفت بود.
رضا می‌رکریمی در‌‌ همان ابتدای صحبت‌های خود در باب روش کار خود در فیلم امروز توضیح داد و گفت: در بحث روش غیر کلاسیک و موج می‌نیمالی که در قصه و ادبیات و سینما ایجاد کرده است، خروجی‌های زیادی داشته است و من هم بر اساس آن در فیلم خود از آن بهره گرفته‌ام. هر موجی قطعا خاستگاه واقعی داشته است که به وجود آمده است که این خاستگاه می‌تواند در برخورد با مزاحمت اجتماعی یا یک واقعیت اجتماعی شکل گرفته باشد که این نیز به تقاضای اجتماعی که در درون آن قرار داریم بر می‌گردد.

وی ادامه داد: «امروز» دعوت به یک سکوت کنشمند، دعوت به گمنامی و گذشت در فضایی که تظاهر بیداد می‌کند را طلب می‌کند و این دعوت به سکوت را از خود شروع کرده‌ام و در ادامه از مردم خواسته‌ام. در هر صورت فیلم باید یک پیشنهاد را از سوی خود به مخاطب بدهد که اگر وی نخواست بتواند آن را نپذیرد.

می‌رکریمی با بیان اینکه تجربه پیش بردن با سکوت را در فیلم‌های قبلی خود از جمله یک حبه قند را نیز داشته است نیز اذعان کرد: هر حرف زدنی الزاما اطلاعات دادن نیست. در یک حبه قند کلی حرف زده می‌شود و کلی دیالوگ میان شخصیت رد و بدل می‌شود اما اطلاعاتی داده نمی‌شود و شخصیت‌ها نیز سکوت داشتند. در کل گونه‌ای از شخصیت را دوست دارم که رازی را در درون خود داشته باشد و این راز گمنام باقی بماند و تنها در مخاطب و خود شخصیت باز شود و تماشاگر ارتباط درونی با آن پیدا کند.

کارگردان فیلم خیلی دور خیلی نزدیک دربیان انتخاب راننده تاکسی برای شخصیت فیلم در حال اکران «امروز» گفت: راننده تاکسی شخصیتی سینمایی است که خیلی‌ها سراغ آن رفته‌اند. شخصیتی که با آدم‌ها در سفرهای شهری همسفر می‌شود و آمار درستی از زندگی و اجتماع خیلی از افراد دارد چون صحبت‌های خیلی از افراد را می‌شنود و از شغل‌هایی است که در جامعه شهری و مدنیت جواب می‌دهد. از دیگر سو دوست داشتم در عین حال که یک جور تنهایی را به تصویر بکشد با حضور در تاکسی این تنهایی را در وسط جمعیت نشان دهم.

وی در توضیح شخصیت راننده تاکسی فیلم «امروز» گفت: این شخصیت اصلا قضاوت نمی‌کند و حتی مقدم بر آن پرسش هم نمی‌کند. در واقع پیشنهاد اخلاقی فیلم این است که به گذشته ماجرا کاری نداشته باشیم و تا جایی که می‌توانیم به یکدیگر کمک کنیم. در فضای ملتهبی که خیلی عمومی شده است و همه درگیر آن شده‌اند حرف زدن امتیاز محسوب می‌شود و دفاع کردن از خود یک حق که باید از آن استفاده کنیم و در این میان خیلی‌ها در ابتدا قضاوت می‌کنند تا قضاوت نشوند.

می‌رکریمی در پایان صحبت‌های خود در پاسخ به چگونگی وضعیت سینمای ایران گفت: اتفاق مهمی رخ داده است که احترام در رابطه با سیاست گذار و سینما به جای خود برگشته است و اگرچه که ممکنه تغییر بنیادی صورت نگیرد اما مدیریت این سینما، دکتر ایوبی را به خوبی می‌شناسم. از قبل از حضور در عرصه سینما ایشان را به عنوان یکی از شاخص‌ترین رایزن‌های فرهنگی ایران می‌شناختم و و بعد از انقلاب شاهد فعالیت ایشان برای زنده کردن سازمان فرهنگی سازمان اکو بودم و ازقبل با تلاش‌های ایشان آشنایی داشته‌ام.

اما حسین مسافر آستانه از مهمانان بخش دوم گفتگویی این هفته هفت بود که به ارائه توضیحاتی در خصوص جشنواره یاس و موسسه رسانه‌های تصویری پرداخت.

وی در توضیح برگزاری جشنواره یاس گفت: این جشنواره از یکم شهریورآغازمی شود و تا ششم این ماه ادامه دارد و شهرستان آمل به عنوان محل برگزاری این جشنواره تعیین شده است که همزمان با آن در برخی دیگر از شهرهای استان مازندران و تهران نیز سالن‌هایی برای اکران آثار اختصاص داده شده است.

مدیرعامل موسسه رسانه‌های تصویری بیان کرد: به تصمیم شورای سیاست گذاری در جشنواره یاس امسال سه بخش جدید نیز اضافه شده است که اضافه شدن این بخش‌ها نیز حاکی از اهمیت این نوع جشنواره‌ها می‌باشد.

مسافر آستانه در بیان چرایی برگزاری چنین جشنواره‌هایی اظهار کرد: نمایش‌های ویدئویی از حساسیت خاصی برخوردار هستند و هم به لحاظ فرهنگی و هم به لحاظ اقتصادی حائز اهمیت می‌باشند چون با سطح وسیع تری در سینما حضور دارند. از دیگر سو استعداد‌شناسی و کشف استعداد‌ها از دیگر ضرورت‌های برگزاری چنین جشنواره‌هایی است.

وی در پاسخ به این سوال که موسسه رسانه‌های تصویری چه اقداماتی در خصوص فیلم‌هایی که به شانه تخم مرغی شناخته می‌شدند انجام داده است گفت: در جشنواره یاس آثاری از این دست نیز مورد داوری و بررسی قرار نخواهند گرفت و منتخب آثار در این جشنواره، خط مشی ما در آینده خواهد بود. اگرچه نیز یک سطحی از آثار در این جشنواره معرفی می‌شود که نمی‌توان صد در صد بدان مطمئن بود که خط مشی را ایجاد می‌کنند اما ادامه این جشنواره باید بتواند این خط مشی را تضمین کند.

حسین مسافر آستانه در پایان در باب تعطیلی موسسه رسانه‌های تصویری بیان کرد: انعکاس تعطیلی موسسه رسانه‌های تصویری یک برداشت شخصی بوده است که در ادامه نیز وزیر، خود با بیان اینکه منظور از این تعطیلی ایجاد یک نگاه جدید در تقابل با نگاه سنتی که نسبت به موسسه وجود داشته است و موسسات خصوصی تنها از آن به عنوان مرکز خرید فیلم استفاده می‌کنند بوده است. ایجاد شبکه نمایندگی که از طریق فضای مجازی آثار را در اختیار علاقمندان قرار می‌دهد و وظیفه تکمیل کنندگی در زمینه ارائه اثار باید داشته باشند.

اما پرده آخر هفت به نقد فیلم رد کارپت ساخته رضا عطاران اختصاص داشت که با حضور مانی باغبان و غلام عباس فاضلی زوایایی از نقادی نسبت به این فیلم روشن گردید.

غلامعباس فاضلی در این نقد در بیان دیدگاه و نقطه نظر خود نسبت به فیلم گفت: قبل از هر چیز در این فیلم با رضا عطاران مواجه‌ایم که خوش قریحه است و کمدی خوش ذوقی دارد و در مقام مقایسه می‌توان وی را با اکبر عبدی دید و از همه همسالان خود خوش قریحه‌تر است و در مقام کارگردان خوب می‌داند که چگونه هدایت کند اما اگر روزی کمیسیون بررسی جنایت‌های فرهنگی برگزارشود، رضا عطاران از نفرات اول خواهد بود که در این اثر با یک فیلم سر هم بندی شده و سردستی مواجه‌ایم.

وی افزود: مسئله‌ای که مقدم بر این فیلم وجود دارد، مسئله فیلم رد کارپت و خیلی دیگر از فیلم‌ها درسال‌های اخیر است که با جریان خزنده‌ای در سینمای ایران مواجه است که سعی در عقیم ساختن خصلت‌های مردانه هم چون جوانمری، نجابت، شرافت دارد که راست گویی را به بهانه طنز از بین می‌برد و فرو مایگی ایجاد می‌کند.

مانی باغبان نیز در ادامه صحبت‌های فاضلی اذعان داشت: وقتی حجم این گونه محتوا‌ها در فیلم گسترده می‌شود وچیزهایی می‌گویند که ناراحت می‌کند پس باید در اینجا از مردم بپرسیم که چرا به آن چیز‌ها می‌خندند. بنابراین ممکن است که یک فیلمی هم چون رد کارپت را از یک منظر تحلیل کنند اما این تحلیل هیچ ارتباطی به جریانی که در نقد شکل گرفته است ندارد.

هنر نیوز