ابراهیم پور فرج - رییس جامعه تورگردانان کشور- در گفت و گو با هنرنیوز؛ درباره اهمیت جایگاه گردشگری برای مسوولان متولی و بازارسازی گفت: بازار کشورهای پیشرفته و کشورهای در حال توسعه مثل هند، مالزی و مصر، چین و ترکیه چه کردند که یک مرتبه به چنین شرایط مناسبی در گردشگری رسیده‌اند؟ از یک طرف نگاهی به توسعه گردشگری آمریکا، ایتالیا و اسپانیا بیندازیم. برای توسعه گردشگری نقش دولت اینها چه بوده است؟ آیا دولت ما این کارها را انجام داده است یا خیر؟ چرا انجام نداده است؟ آن مسوولی که باید پاسخگو باشد کیست؟ زمانی که از آدم‌ها مسوولیت نخواهند هم می‌توانند خوب کار کنند هم اصلاً کار نکنند. بد کار کند کسی نیست که بگوید چرا؟ خوب هم کار کند کسی نیست که تشویق کند!

او ادامه داد: آیا تا به حال شنیده‌ایم از سازمان گردشگری مثلاً کسی را خواسته‌اند که فلانی گردشگری توسعه پیدا کرده، دستت درد نکند. کدام شخص؟ ما که نشنیدیم تا به حال رییس جمهور گفته باشد فرضاً این رییس سازمان نسبت به فلان رییس بهتر یا بدتر کار کرده است. این هدیه یا توبیخ به همین خاطر به او تعلق می‌گیرد.

رییس جامعه تورگردانان کشور اظهار کرد: برای چه کسی فرق می‌کند که گردشگری توسعه پیدا کرده است یا نه. اگر این اتفاق بیفتد قسمت دوم یعنی بازاریابی هم رخ خواهد داد. آنوقت اگر بخش خصوصی هم کار نکرد دولت حق دارد بگوید اینقدر بودجه دادم، اینقدر وقت و هزینه گذاشتم تو بخش خصوصی چکار کردی؟ کجا رفتی؟ نمایشگاه نرفتی! به چه دلیل؟ بخش خصوصی هم باید توضیح بدهد. نه این که اگر بخش دولتی نتوانست به نمایشگاه برود بخش خصوصی را هم نفرستد!

پور فرج گفت: کدام مقام از مسوولان گردشگری می‌پرسد حالا که شما نمی‌توانید نمایشگاه بروید چرا بخش خصوصی را نمی‌فرستید؟ دولت مقام هماهنگ کننده دارد نه بازاریاب اگر هم نرفت چندان مهم نیست چون نیازی به آن نیست.

وی وظیفه‌ی مسوولین را بستر سازی مناسب دانست تا بخش خصوصی بتواند در این زمینه بازاریابی کند.

رییس جامعه تورگردانان کشور تشریح کرد: همه دولت‌ها و مسوولینشان در هر بخش یک وظیفه اصلی بنام سیاستگذاری دارند که باید نقش خودش را در بازارهای مختلف به اجرا درآورد. به عبارتی دولت موظف است ایران را معرفی کند نه آژانس‌دار.

وی اضافه کرد: دولت باید مردم کشورهای دیگر را نسبت به ایران علاقه‌مند کند. دولت باید به یک کشور دیگر برود و مردم آن کشور را مطالعه کند. علاقه‌مندی‌های آن‌ها را بیابد و نتیجه مطالعاتش را تبدیل به سیستم بازاریابی نماید.
پورفرج توضیح داد: دولت باید برای تهیه پکیج‌های بازاریابی به بخش خصوصی بگوید طی مطالعات من مثلاً در کشور چین این نیازها، خواسته‌ها و تقاضاها وجود دارد. فرضاً آنها به طبیعت خیلی علاقه‌مندند اما به بازدید از حمام‌های تاریخی علاقه ندارند یا به آثار پیش از اسلام علاقه‌مندند اما به پس از اسلام علاقه‌مند نیستند یا برعکسش .

او تأکید کرد: یک مطالعه باید روی اقتصاد آن کشور صورت بگیرد. مطالعه روی فرهنگ آن کشور، روی علاقه‌ها ، خواسته‌ها و نیازهای مردم آن کشور، اما این را چه کسی باید انجام دهد ؟ آژانسها مطالعه کنند؟ آژانس چه کاره است؟ یک بنگاه اقتصادی است که باید برود یک جا هزینه کند و پول در بیاورد. یعنی بازاریابی کند. این بخش نخست وظیفه‌ی دولت است که فرضاً باید به سیستم شبکه‌های چین پول بدهد برنامه بخرد. باید آنها را به ایران دعوت کند تا نویسندگان، خبرنگاران و مستندسازانش درباره ایران بنویسند و فیلم بسازند.

رییس جامعه تورگردانان کشور با اشاره به این‌که وظیفه دولت بازارسازی است که برای آن نیازمند تبلیغاتیم. درباره‌ی وضعیت تبلیغات ایران در رسانه‌های خارجی خاطرنشان کرد: یادمان باشد همیشه فقط شبکه‌های بین‌الملل تأثیرگذار نیستند. یکسری شبکه‌های محلی هست که مردم بیشتر بیننده‌ی آنها هستند مثل شبکه استانی ما که فرضاً مردم کردستان یا آذربایجان یا لرستان و... بیشتر شبکه استانی خودشان را نگاه می‌کنند. چون به زبان و خواسته‌های آنها بیشتر توجه دارد. 

وی این پرسش را مطرح کرد که آیا ما تا به حال نسبت به خواسته‌های مردم آنجا مطالعه کرده‌، برنامه‌ خریده‌ و ایران را معرفی کرده‌ایم؟ آیا تا به حال در شبکه‌های travel(سفر) با این حجم برنامه از گردشگری سراسر جهان کسی برنامه‌ای درباره‌ی ایران دیده است؟! حداقل ۴-۵ شبکه هستند و ترکیه، چین، مالزی و.. در تمام اینها برنامه دارند. همه‌ی کشورها منهای ایران. اصلاً انگار ایران روی صحنه نیست. پس چه کسی باید این کارها را بکند؟ این نقش دولت است.

پورفرج درباره‌ی نقش بخش خصوصی در توسعه‌ی گردشگری گفت: وقتی بازارها مهیا شد، دولت کشور ایران و جاذبه‌هایش را در نمایشگاه، رسانه و یا بوسیله بروشور و CD به مردم سایر نقاط جهان معرفی کرد، آنگاه بخش خصوصی هم برای نمایشگاه ‌محصولات گردشگری را به صورت بروشور آماده می‌کند.

او ادامه داد: بخش خصوصی آثار تاریخی طبیعت و ورزش و... را در یک کاغذ A۴ به عنوان محصول ارایه می‌کند و خدمات می‌فروشد. او در واقع درون بسته‌های سفرش تمام سفرنامه‌ها را تدوین کرده است. سفرنامه و هزینه‌‌ها به طور مشخص در بروشور بخش خصوصی آمده است.

وی اظهار کرد: برنامه‌های سفر از یک هفته، دو هفته، ۱۱ روز، ۲۰ روز، سه هفته تا یک ماه حتی تا دو ماه هم جا دارد. بخش خصوصی باید این محصولات را تهیه و در اختیار آدم‌هایی بگذارند که دولت آنها را به سفر ایران علاقه‌مند کرده است و بخش خصوصی به ازای علاقه گردشگر پکیچ‌های تاریخی، فرهنگی، طبیعتگردی، ورزش، سلامت، مذهبی و... را در اختیارش ‌می‌گذارد.

رییس جامعه تورگردانان کشور خاطرنشان کرد: همه اینها منوط به این است که دولت وظیفه‌اش یعنی معرفی جاذبه‌های ایران را به خوبی انجام داده باشد. بخش خصوصی باید با آمادگی برود و CD و بروشورهایش را در اختیار گروه حرفه‌ای که خواهانند، بگذارد تا به ایران تور بیاورند. بروشورهای عمومی را دولت باید بدهد تا من بخش خصوصی روی میز بگذارم که علاقمندان با جاذبه‌ها آشنا شوند و گرنه بروشور بخش خصوصی سفرنامه است.

هنر نیوز