همین یک کار را هم به فرجام رسانده باشد، خوب است. وقتی که می‌شنود جوانی ۲۵ ساله با پایان نشست می‌گوید:« تا امروز چند کاوش غیرمجاز نزدیک سقز انجام داده‌ام، اما تا کنون نمی‌دانستم چه کار اشتباهی است و چه قدر به ایرانی بودنم ضربه می‌زنم، محوطه‌هایی که حفاری کرده‌ام را نشان‌تان می‌دهم.»، لابد خستگی این همه کار و تلاش دروانفسای فراموشی میراث فرهنگی اندکی از تنش بیرون می‌رود.
به گزارش هنرنیوز، شاید تیم کاوش محوطه تاریخی «مانایی کانی زیرین» در شهرستان سقز در استان کردستان، خودش هم نمی‌دانست، با برگزاری نشستی در ۱۱ شهریور برای مردم منطقه، در مورد کاوش‌ها، روش‌ها و نتایج حاصل از کاوش و برنامه‌های آتی قرار است چه اتفاق خجسته ومیمونی رخ دهد.
این گروه می‌خواست مردم با درک بهتر از چرایی و لزوم حفاظت آثار باستانی تلاش بیشتری برای حفاظت از محوطه‌های تاریخی در کردستان به خصوص سقز و محل زندگی خود داشته باشند.
روز نشست ۵۰ نفر از مردم حضور پیدا کردند و از این تعداد دو جوان نادم از حفاری‌های غیر مجاز خود به صورت خصوصی تیم کاوش را در جریان اقدامات خود قرار دهند.
علی هژبری، مدیر پایگاه میراث فرهنگی زیویه و کرفتو که مسوول برگزاری نشستی با عنوان "میراث فرهنگی: چرا باید از میراث گذشتگانمان حفاظت کنیم؟"در دانشگاه آزاد اسلامی شهر سقز نیز بود در این‌باره توضیح می‌دهد: «پس از پایان نشست، یکی از جوانانی که حدود ۲۵ سال سن داشت و از ابتدای جلسه در نشست حضور داشت، من را کناری کشید و گفت؛ من چند بار در نزدیکی سقز کاوش غیرمجاز کرده‌ام، اما تاکنون نمی‌دانستم که این کارم اشتباه است و اکنون بسیار پشیمانم. در جایی که حفاری کرده‌ام، به یک صخره‌ی صاف برخورد کرده‌ام، هر زمان که فرصت داشتید شما را برای دیدن آن نقطه می‌برم.»
این باستان‌شناس همچنین از اعتراف دو نفر از کارگران تیم کاوش خود پس از پایان نشست سخن می‌گوید. همان‌هایی که هژبری درباره تأثیرات کارگاه بر روی افکارشان چنین می‌گوید: «آنها پس از پایان برنامه چند بار از سخنرانان نشست خواستند تا شب را مهمان آنها باشیم، چون قبول نکردیم، در جایی خلوت با ابراز پشیمانی از این که چند تکه شیء تاریخی را پس از کشف نزد خود نگه داشته‌اند، چهار تکه شیء را به ما تحویل دادند.»
مدیر پایگاه زیویه و کرفتو معتقد است که آنها اشیای بیشتری نزد خود دارند و با تحویل این چند شیء قصد داشتند نوع برخورد متولیان میراث فرهنگی را ببینند تا پس از آن تصمیم بگیرند اشیای دیگر را تحویل دهند،او بسیار امیدوار است که آنها این کار را انجام دهند.
هژبری به برگزاری چنین جلساتی توسط یوسف مجیدزاده، سرپرست تیم کاوش تپه جیرفت و محوطه ازبکی در سال‌های گذشته برای مردم، اشاره می‌کند و می‌افزاید: او با این اقدام جواب‌های مثبت زیادی گرفته بود و بسیار خوب است که این کار ادامه پیدا کند، چون اکنون کاملا مطمئن شده‌ام که درصد زیادی از افرادی که این کار را انجام می‌دهند، به دلیل نداشتن اطلاعات درست است.
این باستان‌شناس تاکید کرد: معتقدم به دلیل کم‌کاری باستا‌ن‌شناسان حفاری‌های غیرمجاز در محوطه‌های تاریخی رخ می‌دهد. اگر ما اطلاعات کاوش‌ها را عامیانه کنیم مردم دیگر این کار را انجام نمی‌دهند.
او توانسته با برگزاری این نشست کُرد بودن و سپس ایرانی بودن مردم منطقه و کسانی که در این جلسات شرکت کردند را تحت تاثیر قرار دهد. از این رو با توجه به این‌که در روستاهای اطراف شهرستان سقز این مشکلات به صورت فراوان وجود دارد، هژبری تصمیم دارد که در آینده‌ای نزدیک پیش از قرائت خطبه‌های نماز جمعه در روستاهای مختلف شهرستان سقز و مناطق اطراف صحبت‌هایی که در جلسه‌ی «میراث فرهنگی: چرا باید از میراث گذشتگانمان حمایت کنیم؟» عنوان کرده را بار دیگر مطرح کند و با تشریح اهمیت یافته‌های باستان‌شناسی تأثیر آن بر مردم محلی را ببیند.
هژبری یک ایده جالب دارد. او اگر پول داشت می‌خواست جلد دفتر بچه‌های مدرسه را به جای تصاویر عجیب و غریب و الگوهای غربی با آثار و محوطه‌های تاریخی شهرستان و شعارهایی برای حفاظت از محوطه‌های تاریخی مزین کند. آیا کسی این آرزوی باستان‌شناس و مدیر پایگاه زیویه و کرفتو را برآورده می‌سازد.
