رضا درستکار؛
سینمای ایران هرگز ژانر نوآر نداشته و نمی تواند داشته باشد
5 مرداد 1392 ساعت 14:22
رضا درستکار منتقد سینما گفت: سینمای ایران هرگز ژانر نوآر نداشته و نمی تواند داشته باشد. این فیلم یک اثر اجتماعی است با رگه هایی از سیاست در مورد حکمت نیز چون جامعه ما در صدد تقویت مبانی معنوی است، این عنصر ارزش زیادی دارد.
به گزارش هنرنیوز به نقل از روابط عمومی برنامه هفت؛ در بخش بعدی برنامه هفت سینمایی نقد فیلم «خود زنی» ساخته احمد کاوری با حضور «رضا درستکار» و «محمدتقی فهیم» برقرار شد.
بنابراین گزارش ؛ در ابتدا فهیم بابت مشکلات مربوط به خانه سینما ابراز تاسف کرد و تاکید داشت این انشعابات از بزرگان سینما انتظار نمی رفت. درستکار نیز ضمن اشاره به همین موضوع خاطرنشان ساخت که وزیر نیز به غلط بودن مسئله بستن خانه سینما اعتراف کرده است. وی تاکید کرد ای کاش مسوولان در آخرین روزهای مسوولیت خود خاطره خوشی را از خود بر جا بگذارند.
درستکار در ابتدا درباره اولین ساخته کاوری توضیح داد: این فیلم را برای اولین بار در جشنواره و به شکلی غیرمنتظره و برنامه ریزی نشده دیدم، اما بسیار تعجب کردم، چون دیدم این فیلم در کلیات بسیار خاص ظاهر شده است. در واقع یک موضوع سیاسی و اجتماعی را به ظرافت مطرح کرده است. اقتباس آن از داستان «دزد سگ ها» نجیب محفوظ نیز در ابتدای امر جای تحسین دارد. «خودزنی» یک فیلم دختر و پسری یا به قولی سینمای بدنه ای نبود به کلام ساده قصد نداشت مخاطب را گول بزند. «خودزنی» یک فیلم قابل بحث است که قربانی اکران خود شد. با این حال، به نظرم عمده ترین مشکل خودزنی در ممیزی های آن است. این فیلم دست به خودسانسوری زده که به زیان خودش تمام شده است. اساسا داستان نویسنده مصری بر اساس داستان خیر و شر نوشته شده و همین موضوع ممیزی های زیادی را ایجاب کرده است، اما کاوری نیز به قولی از آن سوی بام افتاده است.
فهیم در پاسخ به صحبت او گفت : به نظرم بنا بوده از نام نویسنده معروف مصری، نجیب محفوظ به عنوان پروپاگاندا استفاده شود ، اما موفقیت حاصل نشده است. اساسا این فیلم منبعی را دستمایه کار خود قرار داده است که در یک شرایط دگم اجتماعی نوشته شده است. یعنی محفوظ، خودش مجبور بوده کتابش را تا حد زیادی سانسور کند. به نظر من رفتن به سمت فیلمنامه اقتباسی نیازمند خلاقیت ویژه ای است که کاوری و تیم او عاری از آن بوده اند. شاید بتوان گفت وفاداری نعل به نعل کاوری به متن ، به زیان او بوده است. ما برای فیلم کردن یک متن خارجی باید آن را با جامعه خودمان منطبق کنیم. تفاوت بین جامعه ما و مصر اصلا قابل قیاس نیست. ضمن اینکه محفوظ در یک نظام دیکتاتوری به سر می برده و فیلمساز ما در یک دولت قرار دارد که انقلاب خودش را پشت سر گذاشته است.
فهیم افزود: به نظرم فیلمساز می خواهد از نوآر استفاده کند، اما مولفه های آن را ندارد. اولین مساله شاید شخصیت پردازی های اثر باشد.
درستکار در پاسخ او یادآور شد : اقتباس از یک منبع خوب در ذات کار خوبی است و همین که باعث عوض شدن ذائقه تماشاگر می شود، اقدام مثبتی است. فیلمنامه خودزنی ۲ ستون دارد. یکی حادثه پردازی و دیگری حکمت.
وی تاکید کرد: سینمای ایران هرگز ژانر نوآر نداشته و نمی تواند داشته باشد. این فیلم یک اثر اجتماعی است با رگه هایی از سیاست در مورد حکمت نیز چون جامعه ما در صدد تقویت مبانی معنوی است، این عنصر ارزش زیادی دارد.
در ادامه فهیم اینطور اظهار نظر کرد که کاوری مجبور شده برای قوت بخشیدن به یک متن سست از نظر نوآر، تلاش کند، اما سستی فیلمنامه بیشتر شده است و درستکار اینطور پاسخ داد که این بحث ها مربوط به حوزه کارگردانی می شود و نه نویسندگی متن اصلی و ...
کد خبر: 61572
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcaumni.49n6015kk4.html