لطفی یکسال از بیماری سرطان رنج می‌برد، طی ماه‌های گذشته چندین بار در بیمارستان بستری شد. او ساعاتی پیش در بیمارستان «پارس» تهران دارفانی را وداع گفت.
محمرضا لطفی سال ۱۳۲۵ در گرگان به دنیا آمده بود، استاد نوازندگی تار و سه تار و آهنگسازی صاحب سبک در حوزه موسیقی ایران بود. او پنج سال شاگرد استادانی چون علی‌اکبر شهنازی و حبیب‌الله صالحی بود. وی به دانشکده‌ی موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته‌هایش پرداخت.
از جمله آلبوم‌های محمدرضا لطفی می‌توان به «به یاد عارف» (بیات ترک)، «چهره به چهره» (نوا)، «سپیده» (ماهور)، «چشمه نوش» (راست پنجگاه)، «جان جان» (سه‌گاه)، «معمای هستی» (شور)، «عشق داند» (ابوعطا)، «رمز عشق» (ماهور)، «گریه بید» (سه‌گاه-اصفهان)، «قافله‌سالار» (نوا-راست پنجگاه)، «پرواز عشق» (سه‌گاه-اصفهان)، «خموشانه» (ابوعطا-بیات ترک)، «چهارگاه»، «به یاد درویش خان» (تکنوازی سه‌تار)، «یادواره استاد نورعلی برومند» (گروه همنوازان شیدا، دستگاه شور)، «همیشه در میان» (بداهه نوازی تار و سه‌تار در شور و دشتی)، «بال در بال» (شعر و موسیقی با ه.ا.سایه)، «تنها یک خاطره» (بداهه نوازی تار و سنتور همراه با فرامرز پایور)، «وطنم ایران» (اجرای گروه همنوازان شیدا، ۱۳۸۷) و «ای عاشقان» (اجرای گروه همنوازان شیدا در بیات اصفهان, ۱۳۸۸) اشاره کرد.
زنده‌یاد استاد «محمدرضا لطفی» طبق وصیت خودش در گرگان به خاک سپرده می‌شود.

هنر نیوز