هنر نیوز - «داريوش و كوروش، دو نماد جهاني» به قلم پدر تاريخ ايران باستان

«داريوش و كوروش، دو نماد جهاني» به قلم پدر تاريخ ايران باستان

كتاب «داريوش و كوروش، دو نماد جهاني» نوشته زنده‌ياد عبدالعظيم رضايي، پدر تاريخ ايران باستان منتشر مي‌شود. رضايي در مجموعه چهار جلدي «تاريخ ده هزار ساله ايران» كوشيده تا رد پاي تمدن و فرهنگ ايراني را از گذشته‌هاي دور جست‌وجو كند و گذر تاريخي و فراز و فرود زندگي مردم ايران را تا به روزگار معاصر نشان دهد.
به گزارش هنرنیوز،محمدرضا رضايي، فرزند دكتر عبدالعظيم رضايي به ايبنا، گفت: كتاب «داريوش و كوروش، دو نماد جهاني» به كوشش نشر پيكان به‌ زودي در دسترس دوستداران اين مجموعه قرار خواهد گرفت.
وي به بخش‌هاي مختلف كتاب اشاره كرد و افزود: در اين كتاب به هخامنشيان اشاره شده كه مردمي فرزانه، آريايي‌نژاد و از اهل پارس بودند و تمدني درخشان برپا كردند كه تا آن روز و پس از آن كسي نديده و نشنيده بود. سنگ‌نبشته‌ها و منشورهاي كوروش و داريوش كه سر در سازمان ملل متحد را تزيين كرده اند، نمايانگر تمدن، فرهنگ، دانش و بينش هخامنشيان است و همه مردم دنيا بر آن تمدن آفرين مي‌گويند و شگفت‌زده مي‌شوند.
رضايي يادآور شد: در عهد منشي به ويژه كوروش و داريوش بزرگ، بنا به پيروي از نياكان خود هنگام ساختن تخت‌جمشيد همه‌ كارگران و كارمندان حقوقي در خور داشتند. اگر كارگري هنگام كار دچار شكستگي عضو مي‌شد و اندام او كاستي مي‌گرفت، حقوق و مزاياي او تا بهبودي پرداخت مي‌شد. زنان هنگامي كه فرزند خود را به دنيا مي‌آوردند، حقوق آنان تا چهارماه پرداخت مي‌شد.
وي افزود: حقوق بشري كه به دست كوروش و داريوش روي سنگ نبشته شده‌اند، اين‌ها همه و همه از انديشه‌هاي ايرانيان پيشين بوده‌ كه كوروش و داريوش آنها را رساتر كرده‌ اند. در اين كتاب از دادگري و بيدارگري شاهان، خدمت و خيانت آنان، وضع سياسي، اجتماعي، فرهنگي، ادبي، هنر، صنعت و پيشه گروه‌هاي مردم آن روز ايران سخن گفته شده و از سنگدلي و جنايات برخي از شاهان كشورهاي همسايه چون آشور و جز آن آگاهي مي‌دهد.
عبدالعظيم رضايي، استاد و تاريخ‌نويس پركار، كه به «پدر تاريخ ايران باستان» شهرت يافته بود، هنگامي در 12 تيرماه سال 1387 در تهران درگذشت كه 76 سال از زندگي پربارش سپري مي‌شد. حاصل زندگي رضايي، تاليف بيش از 70 جلد كتاب و آموزش شمار فراواني از دانشجويان بود.
استاد رضايي در روستاي بيارك شهريار متولد شده بود. دوران ابتدايي تحصيل را در زادگاهش گذراند و آنگاه راهي تهران شد و مدرك كارشناسي ‌ارشد در رشته علوم معقول و منقول را به‌دست آورد. همزمان، به آموختن زبان پهلوي پرداخت و رشته حسابداري را فرا گرفت. در كنار آن، در رشته زبان انگليسي نيز به تحصيل سرگرم شد. او كه استاد تاريخ دانشگاه شهيد بهشتي بود، در سال 1385 دكتراي افتخاري دانشگاه تاجيكستان را دريافت داشت.