به گزارش هنرنیوز؛شهرام حیدرآبادیان در این باره گفت: پس از ادعای منتقد خارج نشین در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی در خصوص جعل آثار هنری به وسیله آیدین آغداشلو هنرمند معاصر و مدیر موزه رضا عباسی در بین سالهای ۱۳۵۵ –۱۳۵۸، با اطمینان کامل از کذب بودن این ادعا برای رفع هر گونه شبهه از اذهان جامعه هنری و افکار عمومی، تیم رسمی کارشناسی سازمان میراث فرهنگی متشکل از آقایان زاهدی ، قره خانی ، دکتر سمسار و دکتر کلانتری، ۱۶ اثر هنری اعلام شده را مورد بررسی و کارشناسی قرار دادند و در نهایت بر اصل بودن این آثار ارزشمند صحه گذاشتند.

مدیر موزه رضا عباسی با رد سخنان نقل شده از سوی وی در خصوص تایید ادعای منتقد در فضای مجازی گفت : خدمات آیدین آغداشلو به جامعه هنری بر هیچ کس پوشیده نیست و دور از انصاف است که بخواهیم تهمت‌های یک منتقد خارج‌نشین را که ممکن است به دلیل عقده‌های شخصی یا مشکلات روحی در خصوص آغداشلو بیان شده است را باورکرده یا باز نشر دهیم.

لازم به توضیح است، این منتقد در روزهای اخیر مدعی شده است که آیدین آغداشلو پیش از انقلاب آثار جعلی را به هنگام مرمت و قطعه‌بندی، جایگزین آثار هنری اصلی کرده و سپس این ۱۶ اثر را به موزه نگارستان و بعد به موزه رضا عباسی منتقل کرده است .

به گزارش هنرنیوز،اخیراً افشین پرورش، منتقد هنری که به دلیل ادعاهای فراوانش در خصوص سرقت آثار فرهنگی در ایران بسیار مشهور و پرطرفدار است، در جدیدترین اقدام خود آیدین آغداشلو را به جعل، کپی و کلاهبرداری متهم کرده است!

او در یکی از جدیدترین پست های خود در یکی از شبکه های اجتماعی نوشته: «همه چیز از سر رجزخوانی چند جوان شروع می شود که هرکدام مدعی یکتا بودن در نقاشی آن روزهای ایران را دارند. آیدین آغداشلو یکی از آنهاست قدم پیش می گذارد می‌گوید چنان میرعمادی بسازم که هیچ شخصی توانایی تشخیصش را نداشته باشد شرط می بندند و آغداشلو به همراه رضا مافی، کار جعل نسخ خطی را شروع می کند. تعدادی را آماده می کنند و آغداشلو لابه لای آثاراصلی که مرمت می کرده، به موزه ی نگارستان می فروشد. بدون اینکه مافی از این فروش خبردار باشد.آغداشلو از فروش این آثار، منزلی می خرد و برای اولین بار صاحب منزل شخصی می شود چندسال بعد، با انتصاب آغداشلو به معاونت فرهنگی موزه ، مافی از قضیه فروش این آثار با خبر می شود و خود به همراه دوستی به موزه می رود و پس از شناسایی تک تک آثار جعل شده، در حضور لیلا دیبا ریاست موزه نگارستان، حوری اعتصام موزه دار و تعدادی دیگر (نام ها محفوظ) به جعل اعتراف کرده و می گوید که این کار برای او در حد یک شوخی از سر رو کم کنی بوده و هیچ مبلغی از فروش این آثار دریافت ننموده است.تمام شواهد و نشانه هایی که می‌دهد صحیح بوده پس صورتجلسه ای تنظیم شده و آثار از دیوارها پایین آورده شده و برای کارشناسی به مخزن سپرده می شود.اما حکم انحلال موزه ی نگارستان و هنرهای تزیینی و تاسیس موزه رضا عباسی، همه ی پیش بینی ها را به هم میزند. آغداشلو بعنوان اولین سرپرست موزه ی رضاعباسی برگزیده می شود و تا سال ۵۸ در این سمت باقی می ماند و بدین سبب قضیه ی آن آثار جعلی به فراموشی سپرده می شود.»

آغداشلو ترجیح داده بود در این رابطه سکوت کند و عدم تمایل خود را درخصوص هرگونه صحبتی در این زمینه اعلام کرده بود..در ضمن موزه رضا عباسی نیز پایین آوردن و جابه جا کردن هر گونه اثری را تکذیب کرد.شهرام حیدرآبادیان، مدیر موزه ی رضا عباسی به سخنانی که از قول وی نقل و کارهایی که به او نسبت داده شده پاسخ داد و آن را در یکی از شبکه های اجتماعی منتشر کرد.شرح این پیام بدین گونه است:

«خوانندگان محترم فضای مجازی
باسلام و احترام؛ به اطلاع همگی شما عزیزان می‌رسانم که در طی دو هفته‌ی اخیر، شخصی ناآگاه نسبت به حوزه‌ی هنر و فرهنگ به نام افشین پرورش، که از نظر اینجانب دچار عقده‌های بسیار شدید روحی و اجتماعی نیز می‌باشد، مطالبی کاملاً کذب از قول اینجانب در خصوص آثار ارزشمند موزه‌ی رضا عباسی منتشر نموده که شخصاً و صریحاً کلیه‌ی مطالب مذکور را تکذیب می‌نمایم. امید است همگی ما بیش از آن‌که به دنیای مجازی وابسته باشیم، بر پایه‌ی عقل و منطق خویش، به جهان حقیقی بیاندیشیم.
با تجدید احترام-دکتر شهرام حیدرآبادیان»

آیدین آغداشلو نیز بعد از چندین ماه، سکوت خود را شکست و نامه ای در این رابطه با این مضمون منتشر کرد:«سکوت همیشه علامت تایید نیست.وقت هایی هم علامت اکراه است! خب،این همه دروغ آشکار به چه کاری می آید؟تلفن زدم و از رئیس موزه رضا عباسی سوال کردم چه کارهایی را «از دیوار به پایین کشیده‌اند»؟ برافروخته شد که کارهای آن نمایشگاه سه سال پیش من،آن چه متعلق به من بود که عودت داده شد و بقیه هم همان وقت رفت به مخزن،چون نمایشگاه موقت بود و دیوار دائمی در کار نبود! و گفت چه کسی ادعا کرده که با او همکاری کرده ام و چه سندی دارد که نتیجه ی کارشناسی آثار موزه چه بوده است؟ و اصلاً منبع اطلاعاتشان درباره ی آثار موزه از کجا می آید؟خب،از این همه دروغ واضح به کجا می شود رسید؟ این مدارک مهم و محرمانه !چیزی نیستند جز کاتالوگی که همان زمان چاپ شده و هنوز هم در کتابفروشی ها هست و پای هر اثری مشخصات آن و سهم مرمت گر و قطعه بند ذکر شده !و اصلاً آدم های بی اطلاعی که از چند و چون یک هنر هفتصد ساله هم اطلاعی ندارند چه طور به خودشان اجازه ی اظهار نظر می دهند؟من در مقدمه ی کتاب «شاهکارهای هنری در آستان قدس رضوی » قطعه بندی را مفصلاً توضیح داده ام و قطعه بندی را «جعل» عنوان کردن از جهالت می‌آید و بس!و آدم باید کور یا متفرعن باشد که تفاوت خط با قلم مو نوشته ای (مثل کارهای استاد اسماعیل جلایر در قرن سیزدهم)را با خط با قلم نی نوشته شده ی میرعماد تشخیص ندهد!خب،با این همه قصه پردازی موقتی،که چه زود برملا می شود،چه پاپوشی می شود دوخت و یا چه پرونده سازی کرد؟اما من دل به بد نمی دهم و مطمئن هستم که آن جار و جنجال ها حاصل سوءتفاهم آدم های بی اطلاعی است که دارند در امری اظهار فضل و کارآگاهی می کنند که هرگز تماسی با آن نداشته اند!و دچار ذوق زدگی زودهنگام شده اند.

برای تخریب این بنده،عمر و سواد و راستگویی خیلی بیشتری مورد نیاز است و تحریک احساسات مردمان شریف و اما زودباور،حبابی است با دوام بسیار کوتاه!اما این شلوغ بازی ها راه حل ساده ای دارند اگر آدم حسن نیت داشته باشند چون هر کسی در نیویورک ساکن باشد به راحتی می تواند از هر کتابفروشی کتابی درباره ی ART ABOUT ARTبخرد و بخواند و بفهمد و راهنمای درست و شریفی باشد برای جمعی مشتاق و ادرس عوضی ندهدو _باز مثلاً_نامه ی عمیق و اصیل ابراهیم گلستان و یادداشت ستایش آمیز و زیبای توکا نیستانی و نقد هوشمندانه ی عبدالمجید حسینی راد را در موضعی نامربوط به کار نبرد و از آن ها پیراهن عثمان نسازد!عهد کرده بودم کناره بگیرم در این افتراها و پرونده سازی ها که نشد! و مخصوصاً باور داشتم و دارم که هر کسی می تواند از من خوشش نیاید،و خب،نیاید!تا نامه ی کوتاهی از جوانی به دستم رسید که خواسته بود پاسخی برای روشن شدن این افتراها بدهم_که به خاطر او این چند کلمه را نوشتم_و باشد که صبوری ام همچنان دوام داشته باشد و بپاید.
آیدین آغداشلو-۱۶اسفند ۹۴»

هنر نیوز