بالاخره فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» به اکران رسید.
این فیلم در سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر در بخش نگاه نو به نمایش در آمد. تقریباً از همانجا بایکوت خبری این فیلم ارزشی توسط برخی از رسانه‌ها در دولت «یازدهم» شروع شد. البته فیلم آنچنان که واضح بود به هیچ جناحی نمی‌پرداخت اما آن چیزی که مشهود است خصومت‌های شخصی با افراد بود که باعث شد تا فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» که تقریباً جزو معدود فیلم‌های انقلابی در جشنواره بود مورد بی‌مهری قرار بگیرد.
بدون هیچ هماهنگی نشست خبری فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» را در اولین روز نمایش فیلم‌ها در جشنواره تعطیل کردند آن هم بدون هیچ اطلاع رسانی به یکباره تصمیم گرفته شد که در بخش نگاه نو آثار جشنواره نشست خبری نداشته باشند. چرا و به چه دلیل در آن زمان هم نتوانستیم دلیل قانع کننده‌ای برایش پیدا کنیم. اگر بر اساس یک طرح و ایده خاص این عمل انجام شد چرا در سی و سومین جشنواره فیلم فجر تمام آثار موجود در بخش نگاه نو از حق برگزاری نشست خبری برخوردار بودند. سیاستگذاران جشنواره تریبون عوامل این فیلم را گرفتند.

در ادامه شرایط را برای دیده شدن این فیلم در سایر جشنواره‌ها سخت کردند که نمونه بارز آن حضور این فیلم در جشنواره مقاومت بود. از آنجایی که فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» به یک موضوع ملی و نه جناحی می‌پردازد تنها موردی که دلیل رفتار‌های غیر منصفانه برخی رسانه‌ها را برایمان توجیه می‌کند اختلافات فردی با برخی از اشخاص مرتبط با فیلم است. 
بعد از جشنواره فیلم فجر در فضای مجازی بی‌اخلاقی‌های زیادی نسبت به بازیگران این فیلم صورت گرفت دقیقاً اتفاقی که برای عوامل فیلم سینمایی «کارنامه» افتاد با این تفاوت که در آنجا فیلم به موضوعی ملی و از نگاه برخی جناحی می‌پرداخت اما در این فیلم‌‌ همان تهیه کننده با عواملی جدید فیلم نامه‌ای را به تصویر می‌کشد که نشان می‌دهد رژیم صهیونیستی در زمان قبل از انقلاب جایی در نزدیکی «اردبیل» به نام دشت مغان را تصرف کرده‌اند و با شهرک سازی و کشتار افراد مظلوم کشاورز ساکن در آن منطقه و همچنین خریداری زمین‌های آن‌ها سعی به بیرون کردن آن‌ها از زمین‌های مادری خودشان دارند. آیا این موضوع جناحی است؟! آیا این فیلم به اشخاص و افراد خاصی اشاره دارد که رسانه‌ها و برخی از سینماگران شبه روشنفکر با آن مخالفت کرده‌اند؟! 

آنقدر فضا و شرایط را برای بازیگران و عوامل این فیلم سخت کردند که در نشست خبری فیلم شان در جشنواره بین المللی مقاومت همچون آتشفشانی که انبوه تهمت‌ها و بی‌احترامی‌ها را در خود جای داده بود منفجر شدند و برخی از بازیگران به دفاع از خود و فیلمی که بازی کرده‌اند پرداختند به طور مثال عوامل این فیلم در صحبت هایی این گونه عنوان کردند:

حسن جوهرچی گفت: از بی‌مهری‌های فجر دلگیرم / ما برای مردم کار می‌کنیم
روح الله شمقدری «تهیه کننده» گفت: مثلاً خواستند فیلم را بایکوت کنند/ در راستای دغدغه‌های رهبری فیلم ساختیم
داوود بیدل «کارگردان» گفت: بازیگران و خوانندگان زمان شاه هم سکوت کرده‌اند
شهرزاد کمالزاده گفت: گناه‌مان این بود که در کشور انقلابی در فیلم انقلابی بازی کردیم؟!/ دل شکسته‌ام از رسانه‌ها و بی‌ادبی‌هایی که صورت گرفت.
سحر قریشی گفت: فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» واقعیتی است که در تاریخ وجود دارد/ فحش خورمان خوب است
همایون ارشادی گفت: تحقیق کردم در فیلم نامه تحریفی صورت نگرفته بود

این بخشی از صحبت‌های بازیگران و عوامل فیلم بود که در حاشیه این نشست به قدری عوامل تحت فشار روحی قرار گرفته بودند که از صحبت‌های آن‌ها به راحتی می‌شد این موضوع را متوجه شد. تا آنجا که برخی از بازیگران خواستار این شدند که این فیلم در اینجا به نمایش در نیاید تا در برابر رفتار غیر مودبانه برخی در فضای مجازی و همچنین بی تفاوتی رسانه ها به یک فیلم انقلابی پاسخی داده باشند.
بعد از جشنواره سازندگان فیلم به دنبال اکران آن بودند از آنجایی که موضوع این فیلم ناب و بسیار بکر است بهتر بود بنا به موضوعیت آن شرایط و زمان بسیار مناسبی را برای نمایش آن قرار می‌دادند که این اتفاق نیافتاد و با پی گیری تهیه کننده در ‌‌نهایت آن هم در ایام جشنواره فیلم فجر به فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» اجازه اکران عمومی دادند.
چرا باید به چنین فیلمی که نگاهی مشخص و روشن دارد و در آن به هیچ فرد و یا گروهی توهین نمی‌شود بی‌مهری صورت بگیرد و مدیران فرهنگی می‌توانستند در دولت «یازدهم» شرایطی را فراهم کنند تا آثار انقلابی که همانند گوهر نایابی در سینمای ایران شده‌اند زمان مناسب تری اکران شوند نه هم زمان با برگزاری جشنواره فیلم فجر این فیلم را در حاشیه قرار دهند. در اکران هم در حق این فیلم اجحاف شد.
فیلم«روزگاری عشق و خیانت» در مورد ارزش های انقلاب و اتفاقات ناخوشایندی است که توسط رژیم صهیونیستی در کشورمان رخ داده است این فیلم تنها اثر انقلابی در سی و دومین جشنواره فیلم فجر بود. آیا بی اهمیتی نسبت به این گونه فیلم ها جز پایمال کردن ارزش های ملی است؟! بی تفاوتی رسانه ها غیر از این که نمایانگر خصومت های شخصی با برخی از افراد است چه مفهوم دیگری می تواند داشته باشد؟! اکران این فیلم در بدترین زمان برای این که این فیلم انقلابی را به حاشیه برانند خیانتی به ارزش هایی است که در این فیلم عنوان شده است و مردم باید از آن اطلاع پیدا کنند.  بی تعارف بهترین زمان اکران حق طبیعی فیلم های ارزشی و انقلابی است.
لطفاً حق تقدم در اکران رعایت کنید.

هنر نیوز