محمد عسگری بازیگر نقش «ابولهب» در فیلم «محمد» (ص) ساخته مجید مجیدی به قول خودش توفیق یارش بوده که مجیدی او را برای این نقش مهم انتخاب کرده است. او علاوه بر بازیگری در این فیلم، در گروه کارگردانی، دستیار مجیدی نیز بوده است. محمد عسگری می‌گوید: «نقش ابولهب کاندیداهای زیادی داشت اما با نظر آقای مجید مجیدی و آقای ویکتوریا استرارو فیلمبردار خارجی فیلم؛ من را به عنوان نقش ابولهب و یکی از پسران عبدالمطلب انتخاب کردند». خبرنگار سینمایی هنرنیوز با این هنرمند گفتگویی در مورد نقش ابولهب و چگونگی شکل گیری و سختی‌های آن انجام داده است که در ادامه می‌خوانید:

چی شد که در فیلم محمد (ص) بازی کردید؟

من علاوه بر اینکه در اکثر فیلم‌های آقای مجید مجیدی بازیگر بودم دستیار ایشان هم در گروه کارگردانی در این فیلم بودم و روزی که من به عنوان بازیگر نقش ابولهب انتخاب شدم هر چند که این فیلم کاندیداهای زیادی داشت و بازیگران سر‌شناس سینما در میان آن کاندیدا‌ها حضور داشتند. اما با نظر آقای مجید مجیدی و آقای ویکتوریا استرارو فیلمبردار فیلم؛ من برای بازی در نقش ابولهب یکی از پسران عبدالمطلب انتخاب شدند و مراحل تست گریم را گذراندم.

آقای مجیدی چه حساسیت‌هایی نسبت به بازی‌ها داشتند؟

آقای مجیدی خیلی تاکید داشتند که بازیگران؛ اول از همه، باید خودشان باور کنند که عرب هستند و این هم مستلزم تمرینات زیاد بود و باید بازیگران در لوکیشن با لباس نقش‌هایشان حضور می‌داشتند. این تمرین بسیار خوبی بود برای بازیگران و حتی آنان گاهی اوقات با لباس نقش سوار اسب می‌شدند و تمرین سوار کاری و شمشیر بازی می‌کردند. برای اینکه با این لباس‌ها راحت باشند. هر بازیگری سعی می‌کرد در خانه خودش که در نقش وجود داشت با لباس‌هایش حضور داشته باشد و چند ساعت در آن خانه سپری کند تا به خانه‌اش عادت کند. حتی من سعی می‌کردم غذا خوردنم را در خانه ابولهب انجام بدهم تا به فضا نزدیک‌تر شوم و فضا برایم غریبه نباشد. من معتقدم بازیگری از مغز شکل می‌گیرد نه از دست و پا و بدن و صدا، بازیگر اول از همه؛ باید از طریق مغز باورش بشود که چه شخصیتی شده است وقتی از مغز این اتفاق رخ دهد در مرحله بعدی، این مغز است که دستور می‌دهد دست و پا چگونه حرکت کنند و صدا چگونه می‌تواند باشد. این مسائل هم مستلزم تمرین است و متاسفانه تمرین در بسیاری از بازیگران ما خیلی کم اتفاق می‌افتد. اما آن چیزی که حاصل کار را با ارزش می‌کند و مخاطب می‌بیند و لذت می‌برد تمرین برای بازیگر است.

با توجه به اینکه، برخی از عوامل پشت صحنه از سینماگران معتبر جهان هستند لذا توقع تماشاگر از فیلم محمد (ص) خیلی بالا است. آیا این توقع در اکران عمومی این فیلم، برآورده خواهد شد ضمن اینکه من به یاد دارم آقای مجیدی از بازیگران بویژه خیلی تعریف کردند و حتی بازی بازیگران این فیلم را بالا‌تر از بازیهای هالیوود عنوان کردند؟

 معتقدم خودِ فیلم در اکران عمومی می‌تواند جواب این سوال‌ها را بدهد که آیا این توقع مخاطب برآورده شده یا خیر؟ اما من معتقدم اتفاقاتی در این فیلم رخ داده است که در سینمای ایران تاکنون بی‌سابقه بوده است و برای بار اول است که در حال رخ دادن است در هر موردی یعنی درحوزه کارگردانی، بازیگری، طراحی صحنه، فیلمبرداری، نور، جلوه‌های ویژه و به طور کلی مسائلی در این فیلم انجام شده که تاکنون در سینمای ایران اتفاق نیفتاده است.

شنیده شده که فیلم محمد (ص) با وسواس زیاد از طرف آقای مجیدی ساخته شده است. آیا این حرف درست است؟

 بله ایشان بسیار حساس بودند. در پیدا کردن لوکیشن خیلی حساس بودند و هر لوکیشنی را رضایت نمی‌دادند. ایشان اهل کم فروشی نبودند و نیستند. از سوی دیگر، از هیچ سکانسی هم به راحتی نمی‌گذاشتند. ایشان از کوچک‌ترین سکانس در فیلمنامه مثل چند برده در بازار برده فروشان را به قدری به آن عظمت می‌دادند که شما متعجب می‌ماندید. معمولا در سینمای ایران وقتی با چنین سکانسی مواجهه شوند آن را با‌‌ همان تعداد کم برده‌ها، می‌فروختند. اما آقای مجید مجیدی به سکانس بی‌روح و ساده عظمت می‌دادند و چند برده در بازار را به صد‌ها برده افزایش می‌دادند و تعداد چند خریدار را هم افزایش می‌دادند. آقای مجیدی سعی می‌کرد هر سکانس را بسیار با شکوه خلق کند یعنی مثلا ۳۰برده را به ۳۰۰ برده افزایش می‌دهد. تجملات دکور را بیشتر می‌کرد. و یک سکانس مُرده را به یک سکانس با شکوه تبدیل می‌کند. چنین روحیه‌ای است که مجید مجیدی را ممتاز کرده است و در کل فیلم هم دمیده شد. خوشبختانه می‌شود با صراحت گفت که کوچک‌ترین سهل انگاری در هیچ کدام از پلان‌ها و سکانس‌های این فیلم سینمایی اتفاق نیفتاده است.

ازچه ملیت‌هایی در تولید فیلم محمد (ص) حضور داشتند و همکاری آنان چگونه بود؟

از چندین ملیت‌های مختلف مثل امریکایی، ایتالیایی، انگلیسی، هندی و اروپایی با ادیان مختلف برای تولید این فیلم به دور هم جمع شده بودند آن هم تحت یک پرچم و با وحدانیت کامل و بدون اینکه هیچ اختلاف نظری بین تک تک این افراد وجود داشته باشد کار کردند. درست است که اینجا سینما است و همه این افراد حرفه‌ای هستند اما ما در این سینما کار کردیم و می‌دانیم چه شکلی است و می‌خواهم بگویم نگاهی بر کل این فیلم بود که انگار همه عوامل این فیلم در گهواره‌ای بودند که تاب می‌خوردند و آرام می‌گرفتند و آن به نظرم نگاه خود حضرت رسول (ص) بود که روی کل بستر فیلم سایه انداخته بود و این دوستی و وفاق را افزایش داده بود.

خیلی دوست دارم نگاه عوامل خارجی را به توانمندی ایرانی‌ها در این فیلم در همه عرصه‌ها جویا بشوم و ببینم که نگاه آنان به سینمای ایران و ایرانی‌ها با توجه به اینکه آنان از عوامل معتبر هالیوود بودند و کار بزرگ جهانی هم خلق کردند چگونه بود؟ آیا نگاهی از بالا به ایرانیان داشتند؟

همان طوری که به زعم اروپایی‌ها و امریکایی‌ها درمورد کشور ایران شائبه وجود دارد درهر گرایش دیگری بویژه سینما هم برای عوامل خارجی یک نوع شائبه وجود داشت مثلا این دوستان تصور می‌کردند که ایران سینما ندارد و سینما متعلق به آنان است و آن‌ها آمدند تا به ایرانی‌ها چیزی بیا موزند! البته این احساس مربوط به روزهای اول حضور این عوامل خارجی بود اما بتدریج متوجه شدند که انگار نیروی بسیار خلاقانه‌ای در قلب تک تک ایرانی وجود دارد که او را از بقیه متمایز کرده است – البته این حرف‌ها مربوط به نگاه من است- این دوستان بعدا به جایی رسیدند که حتی از ایرانیان هم کمک می‌گرفتند و من می‌توانم تک تک مثال بزنم که آنان در بخش لباس، دکور، فیلمبرداری و غیره کمک می‌خواستند. درست است که آنان در سینمای هالیوود و اروپا کار کرده بودند ولی این دلیل به این معنا نیست که ایران از سینمای ضعیفی برخوردار باشد. در حالی که به جرئت می‌توانم بگویم که در ایران، استعدادهایی وجود دارد. شاید همه این عوامل خارجی که با فیلم محمد (ص) همکاری می‌کردند آرزویشان این است که فیلم محمد رسول الله ۲ (ص) را با ایرانیان کار کنند. برای اینکه بسیار بسیار خاطرات خوشی در این فیلم داشتند.

آیا فیلم محمد (ص) می‌تواند بدعتی در سینمای ایران باشد؟

حتما. من معتقدم که با نمایش این فیلم، شاهد اتفاقات خوبی در هر بخش از حوزه سینمای ایران خواهیم بود. بی‌شک در حوزه کارگردانی، اتفاقی با نمایش این فیلم می‌افتد که بسیار نادر است و از بسیاری از کارگردانان زبده هالیوود و اروپا، پیشتاز‌تر هستند.

گفتگو از : مجید معافی

هنر نیوز