پنجمین جشنواره مردمی عمار بعد از گذشت پنج سال در این روز‌ها در حال برگزاری است. اگر نگاهی به تاریخ به وجود آمدن آن بیاندازیم خیلی شبیه به سایر جشنواره‌ها نیست. بعد از اتفاقات سال ۸۸ در بخش‌های مختلف کشور اعم از سیاسی و اجتماعی در زمینه فرهنگ علاوه بر اتفاقات تلخ شاهدرخداد های خوشایندی بودیم. این جشنواره با هدف نمایش آثاری در ارتباط با واقعیت آن روز‌ها از دل یک فتنه بزرگ که علیه ملت و نظام بود متولد شد. شاید بتوان با این مثال منظور را بهتر رساند «ادو شود سبب خیر اگر خدا خواهد» بسیاری از مخالفین نظام با به وجود آوردن این شرایط شاهد بودند که در بخش‌های مختلف تشکل‌هایی به وجود آمد تا در مقابل این رخ داد ایستادگی کند و به مردم آگاهی لازم را انتقال دهد.

نگران نگاه شبه روشنفکران نیستند

در سینما شاید آن تشکل جشنواره مردمی فیلم عمار بود. بعد از آن سال این جشنواره چراغش خاموش نشد و با دلسوزان نظام و ملت به کارش در عرصه فرهنگ ادامه داده است و تقریباً در آن شاهد اتفاقاتی بودیم که می‌تواند تامل برانگیز باشد. فیلم‌های این جشنواره بیشترین مخاطب را دارد و در دور‌ترین نقاط ایران که حتی ممکن است امکانات اولیه خوبی در آنجا وجود نداشته باشد به نمایش در می‌آید از طرفی عمار می‌تواند جایی برای نمایش آثار فیلم سازانی باشد که دغدغه نظام، انقلاب و موارد ارزشی را دارند. فیلم سازانی که نگران نگاه‌های سنگین شبه روشنفکران نیستند که آن‌ها را مورد هجمه نقد‌های تند خود قرار دهد.

مراقب باشید مردمی بودن جشنواره را زیر سوال نبرید؟

اما این جشنواره برای اینکه رشد بهتری داشته باشد باید نقد شود. یکی از سوال‌هایی که می‌تواند ذهن مخاطب را در گیر کند آوردن کلمه «مردمی» در جشنواره عمار است. به واقع این جشنواره چه تعریفی از این کلمه دارد؟! منظور از مردم تمام سلیقه‌های موجود در کشور است یا آن‌هایی که صرفاً دغدغه نظام و انقلاب دارند؟! به نظر باید تعریف روشنی و درستی از این کلمه داشته باشند تا برخی مردمی بودن جشنواره را زیر سوال نبرند. از طرفی احساس می‌شود که هر فیلمی که صرفاً به دشمنان ما بیشتر و مستقیم‌تر احانت کند مورد تشویق برگزار کنندگان این جشنواره قرار خواهد گرفت در صورتی که علاوه بر سیاست گذاری‌هایی که در درون این رخداد هنری وجود دارد باید به کیفیت آثار توجه شود.

رفتارتان دستمایه ای برای تمسخر دلسوزان نظام نشود

نباید به دست افرادی که تلاش دارند که این گونه جشنواره‌ها را به لحاظ کیفی زیر سوال می‌برند بهانه داد تا آن را دستمایه‌ای نه برای نقد برادرانه بلکه برای سرکوب میزان سواد دوستان دلسوز قرار دهند. به قدری باید در ارتباط با میزان استاندارد این جشنواره دقت شود که گویا شرکت در آن برای هر فیلم ساز علاقه‌مند به نوعی آرزو بدل شود.

عماریون جوانان با استعداد را دریابند

بهتر است عماریون جوانان با استعداد، انقلابی و بسیجی فعال در عرصه سینما را بیابند و از آن‌ها حمایت کنند. برخی از رسانه‌ها و حتی سینماگران چهره و صاحب نام خیلی از جشنواره عمار حرف نمی‌زنند و یا تلاش می‌کنند به گونه‌ای نشان دهند که با جشنواره عمار نسبتی نداند. حال که این رفتار به دلیل بحث‌های کیفی است که در جشنواره مطرح است یا با اعتقادات برگزار کنندگان آن؛ مسئله‌ای است که جز خدا کسی نمی‌تواند قضاوت کند.

چند نکته با عماریون دلسوز انقلاب و نظام

با دیدن آثاری که در جشنواره عمار حضور داشت و همچنین گپ و گفتی که با این هنرمندان داشتیم به چند نکته پی بردم که علاقه مندم آن را با دوستان در میان بگذارم. ابتدا باید بگویم که این نگاه کلی است از بررسی‌ای که صورت گرفته است. فیلم سازانی که دغدغه نظام و انقلاب و ارزش‌های ما را دارند خوشبختانه بیشترشان دلسوزان واقعی هستند که علاوه بر شنیدن انتقاد دارای صداقت در کلام و رفتار هستند شاید به این دلیل است که فیلم‌‌هایشان هر چند اگر به لحاظ کیفی قوت نداشته است اما بر دل می‌نشیند. موردی که باید گوش زد کرد این است قوانین سینما و چهارچوب آن را بیاموزند که آثارشان به شعار بدل نشود. همه افرادی که در عرصه فیلم سازی فعالیت دارند خوب می‌دانند که در سینما و پشت صحنه آن روابط ناسالم موج می زند در چنین شرایطی شاهد فیلم سازان جوانی در عمار هستیم که دارای انگیزه هستند و در فضایی سالم به تولید فیلم می‌پردازند.

سینماگرانی که تلاش می کنند برچسب جشنواره عمار به آن ها نخورد

عماریون کمی مراقب باشند که با رفتار تند و برخورد‌های مطلق یک جانبه از سوی خود فضای بسته‌ای را به وجود نیاورند که مخاطب عام و حتی متخصصین، جشنواره را نپذیرند منظور از مخاطب عام همه مردم هستند نه فقط افراد بسیجی و حزب اللهی. آن‌ها باید بگونه‌ای رفتار هنرمندان مسلمان را در این جشنواره نمایان کنند که مخالفین و اکثریت عوام به آن ورود پیدا کنند. بیشتر افرادی که در بدنه اصلی سینما فعالیت داند و جزو نامداران آن هستند تلاش می‌کنند که برچسب جشنواره‌هایی همچون عمار به آن‌ها نخورد جدا از اینکه می‌توان رفتار آن‌ها را بررسی کرد عماریون نیز باید به بررسی جدیدی از خود برسند چرا که شاید رفتار آن‌ها به گونه‌ای بوده که فضای سنگین و دگمی را به وجود آورده‌اند تا لذت و رغبت ورود را از آن‌ها بگیرد. عمار باید با نگاه مهربان به جذب مردم و هنرمندان بپردازد در حقیقت در راه جذب قرار بگیرند نه دفع سینماگران.

هنر نیوز