رشيدي:«منهاي دو» توانست با تماشاگر ايراني ارتباط خوبي برقرار كند
10 مرداد 1389 ساعت 11:16
داوود رشيدي درباره نمايش «منهاي دو» گفت: هدفم از اجراي نمايش اين بود كه تماشاگر طي گذراندن اوقات خوش به نوعي پالايش روح نيز دست يابد و تماشاگر ايراني توانست ارتباط خوبي با نمايش برقرار كند.
به گزارش هنرنيوز به نقل از فارس ، در بيست‌وهفتمين جلسه نقد و بررسي كانون تئاتر رنگين كمان فرهنگسراي انقلاب،نشست نقد و بررسي نمايش «منهاي دو» با حضور داوود رشيدي (كارگردان نمايش)،سيامك صفري (بازيگر)، رضا سرور(منتقد،پژوهشگر تئاتر) و بهزاد صديقي (منتقد) برگزار شد.
در اين نشست قرار بود ليلي رشيدي (بازيگر) و شهلا حائري (مترجم نمايشنامه) نيز حضور داشته باشند كه به دليل مشغله كاري غايب بودند.
بر اساس اين گزارش، در ابتداي اين جلسه بهزاد صديقي ضمن اشاره به پاره‌اي از توضيحات در مورد سلسله نشست‌‌‌‌‌هاي نقد و بررسي كانون تئاتر،ضمن خوش‌آمدگويي به عوامل نمايش و حاضران، با شاخص خواندن نمايش«منهاي دو» از داوود رشيدي در مورد چگونگي انتخاب اين نمايشنامه براي اجرا سئوال كرد.
رشيدي در پاسخ اظهار داشت: نويسنده اين نمايشنامه، دو فيلم بلند و چند رمان و يك نمايشنامه ديگر هم در كارنامه كاري‌‌اش دارد، در حقيقت تمام قالب‌هاي نمايش را تجربه كرده و من به دليل تسلط به زبان فرانسه و 29 سال زندگي در اين كشور و تحصيل در رشته نمايش، زماني كه متن اين نمايش را خواندم ارتباط خوبي با آن برقرار كردم.
اين كارگردان در ادامه افزود: اجراي اين نمايشنامه دغدغه يكساله من است ولي در طي يك سال گذشته با توجه به مسائل و اتفاقاتي كه در كشور رخ داد، ترجيح دادم كه در فضاي آرام‌تري اين نمايش را روي صحنه ببرم.
وي در مورد مفهوم كلي اين نمايش عنوان كرد: يكي از پيام‌هاي اين نمايش، خبر مرگ دو نفر است و بعد از آن تا پايان صحبتي در اين مورد مطرح نمي‌شود. در سراسر نمايش «منهاي دو» مردم به آرامش و آشتي دعوت مي‌شود و اين چيزي است كه مملكت ما دقيقا به آن احتياج دارد، در قسمتي از نمايش،كار كردن هم‌زمان دو چشم راست دو بازيگر و در زماني ديگر حركت هم‌زمان دوچشم چپ دو بازيگر، نشان از لزوم اتحاد بين دو جناح موجود در كشور است.
رشيدي در ادامه گفت: گرچه معتقدم مردم براي درس گرفتن، به تماشاي تئاتر نمي‌آيند اما قصدم اين بود و ارتباط مخاطب امروز ايراني با اين نمايش هدف نهايي من بود كه خوشبختانه در اين مدت به آن رسيدم.
به گزارش فارس، رشيدي بعد از قرائت متن بروشور نمايش، اين اثر را تئاتري بسته به يك مو خواند.
وي با بيان اين مطلب كه «ديالوگ» محور اصلي نمايش «منهاي دو» است، اظهار داشت: گر چه به نظر اتكا بر ديالوگ در نمايش ساده به نظر مي‌رسد، اما مشكلات اجرايي زيادي در اين زمينه وجود دارد كه با توانمندي بازيگران و ساير عوامل فيلم قابل رفع است.
در ادامه نشست، «بهزاد صديقي» نظر رضا سرور را در مورد متن تراژيك-كميك نمايش جويا شد، سرور در پاسخ عنوان داشت: «منهاي دو» ساختاري آيينه‌وار دارد و ساختار‌هاي آيينه‌وار تا مدت‌ها ادامه خواهد داشت و در نوع ساختار، نشان دهنده اين است كه هيچ چيز جز از طريق انعكاس ديده نمي‌شود.
وي در ادامه بيان داشت: در اين نمايش كه از هفت صحنه تشكيل شده، اين نكته قابل فهم است، بعد از صحنه اول در صحنه دوم با تقارن‌هايي مواجه هستيم و روبه‌رو شدن با زن حامله و برخورد با خانه‌اي خالي (پل مي‌گويد اين پدر من است) و تلاش براي ايجاد تقارن و تغيير گذشته چيزي است كه به شدت لذت‌بخش است اما اين تقارن‌ها از مرز تكنيك بالاتر رفته و به هنر مي‌رسد.
اين منتقد تئاتر در ادامه اذعان داشت: سايه مرگ روي نمايش است و اين دو كاراكتر فقط به مثابه مرگ آگاهي به سمت زندگي سوق داده مي‌شوند و طنز موجود در اين نمايش طنزي تلخ است.
بنا براين گزارش، داوود رشيدي در خصوص انتقاد برخي منتقدان در مورد غير منطقي بودن تحرك زياد دو پيرمرد در آستانه مرگ و دويدن زن حامله خاطرنشان كرد: در اين نمايش بيشتر به ميزانسن‌ها و تماشاگر و تكنيك توجه كردم تا به نكات ريز و پنهاني. وي ادامه داد: اما بايد به اين نكته توجه كرد كه تمام اتفاقات اين نمايش در ساعتي از شب رخ مي‌دهد و اگر مانور حركتي بازيگران (ژول و پل) خسته‌كننده باشد، تماشاگر ديگر رغبتي به تماشاي اين نمايش نخواهد داشت.
به گزارش فارس، «سيامك صفري» بازيگر اين نمايش با تاكيد بر عمدي بودن فاصله‌گذاري‌هاي دو شخصيت «پل و ژول» در نمايش در حين تعريف خاطره و يا صحبت مستقيم با مخاطب اذعان داشت: در جايي كه شخصيت مونولوگ مي‌گويد ما از سير افقي به خط عمودي مي‌رسيم و اين فاصله‌‌گذاري‌‌ها به مثابه تكنيك است، همان‌طور كه حضور نوازنده‌ها روي سن نيز اين گونه است.
وي در ادامه افزود: داوود رشيدي، كارگردان دقيقي است و بداهه‌گويي بازيگران در اين نمايش كاملا كنترل شده است.
اين بازيگر در خصوص غيرمنطقي بودن برخي صحنه‌هاي نمايش اظهار داشت: در هنر و در نمايش بايد به جاي منطق به تخيل بشر بها داد، همچنين قاب نمايش، قاب اجراست و استفاده از منطق به معناي روزمرگي وجود ندارد و اگر وجود داشته باشد آن نمايش دچار نقص است.
در پايان كارگردان نمايش«منهاي دو» گفت : اگر سيامك صفري ايفاي نقش در اين نمايش را قبول نمي‌كرد، اين نمايش را روي صحنه نمي‌بردم،بي‌ترديد مهارت و تجربه اين بازيگران باعث شد اين نمايش موفق باشد.
به گزارش فارس، اين مراسم با اهداي لوح قدر به عوامل نمايش به پايان رسيد.
کد خبر: 14287
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcbz5b8.rhbawpiuur.html