هنر نیوز - محمدرضا گوهري: مشکل سينماي ايران فيلمنامه نيست

محمدرضا گوهري: مشکل سينماي ايران فيلمنامه نيست

«محمدرضا گوهري» نويسنده فيلمنامه "در ميان ابرها" و "فرزند خاک" در گفت وگوي اختصاصي با سرويس هنري برنا ضمن بيان اين مطلب افزود: در موسسات و ارگان هاي تصميم گيرنده، فيلمنامه ها تخصصي بررسي نمي شود و به همين دليل ما فيلمنامه نويسان در بيشتر مواقع دچار مشکل مي شويم و ايراداتي به فيلمنامه ها وارد مي شود كه راه را بر هر گونه ابتكار و ذوقي مي بندد.

وي تصريح کرد: من به عنوان فيلمنامه نويس با اين شرايط جسارت و توان لازم براي انتخاب سوژه خوب را ندارم. اين قدر در شوراهاي مختلف و با سليقه هاي متعدد درباره يک فيلمنامه بحث کرده ام که توان اوليه ام را از دست داده ام. هر کسي در اين زمينه سليقه خود را ارائه مي دهد. اگر فيلمنامه نويسان سراغ يک سري از سوژه ها بروند که مردم آنها را مي پسندند، مميزي ها براي آن سوژه مشکل ايجاد مي کند، اگر سراغ موضوع هايي برويم که حساسيت برانگيز نباشد، تماشاگر را جذب نمي کند.
گوهري ادامه داد: فيلمنامه نويس بايد مدام خودش را سانسور کند. شما اگر نسخه هاي متعدد فيلمنامه هاي "فرزند خاک" و "در ميان ابرها " را ببنيد از حجم بازنويسي ها متحير مي شويد. هر دوي اين فيلمنامه ها موضوعات حساسيت برانگيزي داشت و اين در حالي بود كه ما بايد علاوه بر اين که بر خواسته هاي خودمان پا فشاري مي كرديم، نظرات سرمايه گذارن را نيز جلب مي كرديم. متاسفانه اجازه نوآوري به نويسنده ها داده نمي شود و بعد هم توقع دارند که فيلمنامه ها ساختار قوي داشته باشد.

نويسنده فيلمنامه "فرزند خاک" تصريح کرد: در مورد فرزند خاك نقطه نظراتي داشتيم كه مي دانستيم درست است و 7 سال بر روي آنها پافشاري كرديم تا بالاخره فيلم ساخته شد. اگر فيلمنامه نويس بخواهد اين گونه انرژي خود را صرف تصويب يک فيلمنامه کند، ديگر تواني براي او باقي نمي ماند و خطر آن وجود دارد كه از همان ابتدا ديگر سراغ چنين موضوعاتي نرود.

محمدرضا گوهري يادآورشد: متاسفانه در سينماي ايران تمام مشکلات را گردن فيلمنامه نويس مي اندازند. زيرا از طرفي توجه بيشتر مسئولان و منتقدان متمرکز بر فيلمنامه است و از طرف ديگر ذات فيلمنامه نسبت به ديگر عناصر ساخت فيلم تحليل پذير تر است. اگر نقد اثر هنري را به دو دسته صوري و اخلاقي تقسيم كنيم، متأسفانه گرايش بيشتر مسئولان فرهنگي و منتقدان فيلم به نقد اخلاقي است و طبيعي است كه در چنين فضايي، نوك پيكان نقد به طرف فيلمنامه باشد و ما از نقش و كاركرد ديگر عناصر غافل شويم.
وي افزود: درصورتي که همان طور که فيلمنامه خوب در شکل گيري يک فيلم دخالت دارد، بازيگري، کارگرداني، تصويربرداري، چهره پردازي و حتي نقد خوب ... هم تاثير مشابه دارند.

اين فيلمنامه نويس به اقتباس از ادبيات در فيلمنامه ها اشاره کرد و گفت: من فکر مي کنم در مقايسه با سينما و ادبيات ديگر كشورها، ادبيات ما آنقدر به ما دست مايه نمي دهد که بخواهيم براي نوشتن فيلمنامه ها به آنها پناه ببريم. نکته بعدي هم در اين زمينه حق تاليف است. البته در سينما و تلويزيون اتفاقات خوبي در زمينه خريد رمان در حال وقوع است و شوراهايي در حال بررسي اين رمان ها هستند و فکر مي کنم براي پيشرفت در اين کار زمان بيشتري بايد طي شود.

فيلمنامه نويس "در ميان ابرها" درباره مراحل نگارش فيلمنامه اين فيلم گفت: طرح يا موضوع خاصي براي نگارش فيلمنامه نداشتم. تصميم گرفتم با آقاي حجازي به آبادان بروم. در آنجا سراغ موضوعات مختلفي رفتيم. يك هفته اي در آبادان كار كرديم و سپس به مرز شلمچه رفتيم. در آنجا با موافقت آقاي حجازي به اين نتيجه رسيدم که موضوع فيلمنامه بايد درباره بچه هاي گاريچي باشد که در مرز کار مي کنند. از آنها خواستم خاطراتشان را براي من تعريف کنند. همچنين از ماموران پاسگاه هاي مرزي و راننده تاکسي هايي که در اين مسير کار مي کردند، کمک گرفتيم و حدود 35 نوار مصاحبه جمع آوري شد و به اين ترتيب قصه به تدريج شکل گرفت.

اين نويسنده در ادامه به وجود بي نظمي ها در جشنواره فيلم فجر اشاره کرد و افزود: بيست وششمين جشنواره بين المللي فيلم فجر از نظر كيفيت آثار شركت كننده، تفاوت چنداني با دو سه دوره قبل نداشت و فقط بي نظمي ها در برگزاري و نمايش فيلم ها بيشتر به چشم مي آمد.

وي شرکت فيلم هاي تلويزيوني در اين جشنواره را غير ضروري دانست و تصريح کرد: بهتر است براي فيلم هاي ويدئويي و تلويزيوني بخش جداگانه اي در نظر گرفته شود و داوري مستقلي داشته باشد.

محمدرضا گوهري به داوري ها در جشنواره فيلم فجر اشاره و اظهارکرد: در بسياري موارد دليل منطقي براي داوري ها و انتخاب ها وجود ندارد. اكنون ديگر بيانيه هيئت داوران به نوشته اي كم اهميت تبديل شده است. به نظر من بهتر است هيئت داوران در بيانه و در هر گرايش به طور خاص به دلايل انتخاب خود و اين كه چرا اين فيلم يا اين فيلمبردار، بازيگر، کارگردان و... را انتخاب كرده اند، اشاره كنند. كاري كه امسال در بخش بين الملل صورت گرفت و داوران خارجي كاملاً شفاف دلايل اشان را ارائه دادند.

وي در پايان گفت: مسئولان امور فرهنگي و سينمايي، منتقدان و حتي بسياري از سينماگران اسم ها برايش مهم تر از خود فيلم است. درصورتي که جوان ترها هم بايد فرصت کار داشته باشند و نكته ديگر اين كه امسال در فضاي نقد و مطبوعات برخي از منتقدان به تحقير و تمسخر فيلم ها و برخي از عوامل سازنده فيلم ها روي آوردند كه به نظر من انتخاب اين لحن در وهله اول شايسته منتقدان نيست. تحقير و تمسخر در نقد موشكافانه و منصفانه جايي ندارد.