هنر نیوز - فهیم: دولت تدبیر و امید، یأس و ناامیدی و خشم را به جامعه هدیه داد/ سینمای اجتماعی باید دغدغه مردم را نسبت به موضوعات مهم و کلان به تصویر بکشد

فهیم: دولت تدبیر و امید، یأس و ناامیدی و خشم را به جامعه هدیه داد/ سینمای اجتماعی باید دغدغه مردم را نسبت به موضوعات مهم و کلان به تصویر بکشد

محمدتقی فهیم منتقد سینمای کشور در رابطه با مسأله انتشار حقوق های نامتعارف و فیش های نجومی مدیران دولت تدبیر و امید گفت: دولت یازدهم با شعار زیبای تدبیر و امید وارد میدان شد اما با رویکرد ضد امیدوارانه اش یأس و ناامیدی و خشم را به جامعه هدیه داد و مردم جامعه که این روزها با مشکلات عدیده معیشتی دست به گریبان هستند زمانی که می بینند مدیران دولتی چطور منابع ملی کشور را چپاول می کنند ناامید و خشمگین می شوند و مدیران باید از این خشم بهراسند!

این منتقد پیشکسوت افزود: چپاول بی رویه مدیران دولت یازدهم آن هم درست در زمانی که مشکلات اکثریت افراد جامعه در مسائل اقتصادی رو به فزونی گذاشته مسأله ای است که به آسانی نمی توان از کنار آن عبور کرد؛ در حال حاضر با انتشار فیش های نجومی حقوق مدیران دولت تدبیر و امید نوعی اپیدمی ضد امید در جامعه به وجود آمده که لحظه به لحظه در حال فراگیرتر شدن است.

وی ادامه داد: اسفا برای دولتی که چنین نابخردانه هدایت کشور را دست مدیرانی می سپارد که به شدت ضد تدبیر عمل می کنند و تنها در پی آن هستند تا در چند صباحی که روی کارند منابع کشور را تاراج کرده و بعد از آن در رفاه و آسایشی اشرافی زندگی بگذرانند غافل از آنکه بخش اعظمی از افراد جامعه در فقر و بیچارگی و تنگدستی روزگار می گذرانند و هیچ سهمی از بیت المال به آن ها نمی رسد.

فهیم سپس با تأکید بر اینکه تنها یکی از فیش های نجومی مدیران دولت می تواند چند ده خانواده مرزنشین را از بیچارگی نجات دهد اظهار داشت: بسیاری از مردم در کشور ما به ویژه خانواده هایی که در شهرهای مرزی و محروم زندگی می کنند مجبور می شوند به خاطر دریافت رقم ناچیزی دختران خود را به عقد و ازدواج افراد سالمند درآورند؛ این ها برای مدیران دولتی مایه شرمساری و ننگ است که به جای توجه به زندگی نکبت بار این مردم فلاکت زده تنها به فکر پرتر کردن حساب های بانکی شان هستند.

این منتقد سینما افزود: یکی از فیش های متوسط مدیران دولت یازدهم می تواند حدود ۴۰-۵۰ خانواده مرزنشین کشور را از فقر، تنگدستی و گرفتاری نجات دهد و باعث رشد و شکوفایی و بالندگی در سطح جامعه شود؛ من نمی دانم چگونه می شود مدیرانی که مدعی مدیریت در حکومت اسلامی ما هستند اینطور بی رحمانه دست به چپاول و غارت بین المال می زنند و اسم سرقت و دزدی خود را دریافت حقوق می گذارند و از سوی دیگر بخش اعظمی از افراد جامعه حتی به نان شب خود محتاج هستند.

وی در بخش دیگری از این گفتگو با بیان اینکه سینما به عنوان یک رسانه مهم و تأثیرگذار باید نسبت به تولید آثاری ضد عملکرد مدیران دولت یازدهم ورود جدی پیدا کند اظهار داشت: مسأله فیش های حقوقی نجومی مدیران دولت تدبیر و امید در جمهوری اسلامی ایران مسأله ای است که شاید حتی از وضعیت بی حجابی در جامعه هم مهمتر باشد چرا که مسأله بی حجابی تنها در بخشی اندک از افراد جامعه وجود دارد در حالی که مسأله فیش های حقوقی نجومی مربوط به تمامی ملت شریف و شهیدپرور ایران می شود.

فهیم خاطرنشان کرد: سینما همواره تشبیه به مثلثی شده که اضلاع آن را هنر، صنعت و رسانه تشکیل می دهد و اگر ما به این تعریف برای سینما قائل هستیم باید بدانیم که وجه خبرسازی و خبری آن اهمیت زیادی دارد و باید در آن سمت گیری وجود داشته باشد تا دو ضلع هنر و صنعت بتوانند آن را دراماتیزه کرده و رویکرد رسانه ای آن را که وظیفه اش افشاگری ناهنجاری های اجتماعی است را پررنگ نمایند.

وی تأکید کرد: ما زمانی که از ناهنجاری های اجتماعی سخن می گوییم منظورمان این است که زوایای پنهان جامعه در مفاسد مختلف اعم از اختلاس ها، حق کشی ها و... را در سینما روایت کنیم نه اینکه مانند برخی از فیلمسازان روشنفکرنما اساساً به جای رفتن به سمت این قبیل موضوعات مهم و کلان به سمت پرداختن به مسائلی مانند قصاص و منکرات برویم و با سیاه نمایی بخواهیم حکومت اسلامی را زیر سوأل ببریم.

این منتقد با بیان اینکه سینمای اجتماعی و مردمی واقعی سینمایی است که دغدغه مردم را نسبت به موضوعات مهم و کلان از طریق اثر هنری به تصویر بکشد اظهار داشت: وقتی سینماگری نسبت به این قبیل سوژه ها و موضوعات ورود پیدا کند در آن زمان است که تفاوت او با شبه هنرمندانی که به دنبال امیال برخی جریانات سیاسی و جناحی هستند روشن می شود.

فهیم در خاتمه این گفتگو افزود: متأسفم که بسیاری از کارگران شریف و زحمتکش، کارمندان و حقوق بگیرانی که برای رشد و اعتلای ایران اسلامی در تلاش هستند و به ویژه معلمان شریف ایران زمین باید حقوق های ناچیزی بین ۶۰۰ هزار تومان تا یک میلیون تومان دریافت کنند و با سختی روزگار بگذرانند اما در عوض مدیرانی که شاید حتی به اندازه یکی از این زحمتکشان سواد هم ندارند این گونه پول های ملی را به جیب زده و به عیش و خوشی بپردازند.