در این مراسم که صبح پنجشنبه در مقابل تالار وحدت برگزار شد؛ نخست حسین علیزاده نوازنده تار به استاد شهناز ادای احترام کرد و گفت: ما امروز اينجا جمع شده ايم تا جاودانگي شهناز را يادآور شويم. خاطرات چند دهه مردم كشور عزيزمان با تار شهناز عجين شده است. ما كشوری بزرگي داریم و هنرمنداني بزرگ كه شهناز يكي از با ارزش ترين آنها بود و براي همه ما الهام بخش زندگي بود.

عليزاده در بخش ديگري از سخنانش با اشاره به فضاي اميدواري در جامعه كه در حال نضج است ، گفت: جا دارد در اين دوره هنر بيشتر درك شود. همان‌گونه كه در ورزش گلي مي زنيم و به تمام دنيا افتخار مي كنيم كاش مسوولين هنري ما نيز واكنش بيشتري براي افتخارات هنري نشان مي دادند.

عليزاده خاطرنشان کرد: بي توجهي به هنر و موسيقي ناشي از عدم درك اين عرصه است و دست اندركاران بايد با توجه بيشتري به هنر نگاه داشته باشند.

وي در پايان سخنان خود یادآور شد: ما با نغمات شهناز زنده ايم و زندگي مي كنيم.
 
استاد فرهاد فخرالديني آهنگساز و رهبر پيشين اركستر ملي دومين كسي بود كه طي سخناني از مظلوميت جامعه هنري موسيقي و ظلمي كه هماره به آن شده گفت.

وي با بيان اين‌كه جليل شهناز يكي از حافظان و پاسداران رديف موسيقي ايران بود، افزود: رديف موسيقي ايران مثل خود هنرمندان موسيقي هميشه با ظلم مواجه بوده و در ميانه ظلمي كه به آن شده پرورش يافته است. موسیقی کشور ما این همه ظلم را تحمل کرده و هنوز پا به جاست که این پابرجایی را از استاد شهنازها دارد. این گنجینه ای عظیم است که در دل هنرمندان واقعی این مملکت عاشقانه و نسل به نسل در دل ما چرخیده است. این گنجینه عظیم پاسدارانی داشته که این موسیقی را حفظ کردند که یکی از آن‌ها شهناز است. بی‌دلیل نیست که ساز شهنار بر دل شما می‌نشیند چون آن را عاشقانه فرا گرفته است.
این استاد موسیقی تاکید کرد: ای کاش قدر این هنرمندان را بیشتر از این می‌دانستند. در نشان دادن چهره‌های موسیقی ایران مضایقه شده است وای کاش مسئولین توجه بیشتری به اسطوره‌های موسیقی ایران داشته باشند.
 
فخرالديني ادامه داد: هنرمندان موسيقي نغمات موسيقايي ايران را كه با اين ظلم ها پرورش يافتند در دل دارند و سينه به سينه به يكدگر سپردند .
 
وي افزود:موسيقي در ظلم پرورش يافته ، بيهوده نيست كه اينگونه غم دارد. نغماتي كه در دل داريم بيهوده نيست كه غمين است اما در عين حال پابرجا است و اين پابرجايي را بايد مديون اساتيدي چون شهناز بدانيم.

فخرالديني در بخشي ديگر از سخنانش با اشاره به اين نکته که شناسه آغازين موسيقي ، چنان شعر و نويسندگي دوران معاصر كامل مشخص نيست، اما در عين حال گفت: رديف موسيقي را ما از علي اكبر خان فراهاني و فرزندانش داريم. از بزرگاني داريم كه براي ما موسيقي را چنين به وديعه گذاردند و براي آن تا به آخر تلاش كردند.
 
استاد شاه زيدي به نمايندگي از هنرمندان اصفهان درباره استاد شهناز سخن گفت و با تاکید بر این نکته که قدر هنرمند را در زمان حیاتش نمی شناسند گفت: گفت ما وقتي هنرمندي مي ميرد تازه به يا او مي افتيم.
سخنران پاياني مراسم وداع با جلیل شهناز محمدرضا شجريان خواننده موسيقي اصيل ايراني بود كه طي سخنان كوتاهي ضايعه از دست رفتن استاد جليل شهناز را تسليت گفت.

شجريان با اشاره به گرماي هوا و لزوم انتقال سريع تر پيكر استاد شهناز براي خاكسپاري ، گفت: هنرمندان زبان مردمند و حال آنها را وصف مي كنند و بايد هميشه نيز زبان مردم باشند و حال آنها را وصف كنند.

در پايان مراسم استاد محمد موسوي ني نواخت و شجريان با خواندن یک رباعي از خيام و با غزلي از حافظ سخنش را به پايان رساند.

پس از اجرای شجریان و محمد موسوی، اسطوره تار ایران تا بهشت زهرا بدرقه شد و در خانه ابدی هنرمندان ایران در قطعه هنرمندان بهشت زهرا آرام گرفت.

هنر نیوز