احمد رضا گرشاسبی کارگردان سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد آخرین وضعیت تولید فیلم سینمایی «راه بی‌برگشت» گفت: تاکنون با چندین اسپانسر مختلف وارد مذاکره شده‌ایم. حتی تا پای قرارداد هم رفته‌ایم اما به دلایلی منتفی شده است این درحالی است که تمامی این اسپانسر‌ها متفق‌القول بودند که این اثر سینمایی، یک اثر خوب و ارزشمندی است.

وی با بیان اینکه مسائلی وجود دارد که نمی‌توانم آنان را بازگو کنم افزود: با نگرش‌های حاکم بر مدیریت سینما - چه در گذشته و چه اکنون - برای امثال بنده که تحت هیچ شرایطی با قدرت‌های سیاسی نرد عشق نخواهیم باخت و شرافت و عزت خود را به بهای بی‌بهای شهرت و ثروت معامله نخواهیم کرد حتی کورسوی امیدی برای فیلم ساختن نمی‌توان متصور بود جز درانتظار قضا و قدر الهی نشستن.

کارگردان فیلم سینمایی «بانی چاو» در مورد برگزاری جشنواره فیلم فجر تصریح کرد: اگرچه جشنواره فیلم فجر روزگاری برای همه سینماگران بهانه‌ای بود برای گردهم‌آیی و به معرض نمایش گذاشتن آثارشان و به همین منظور در برپایی این رویداد مهم سینمایی مشارکت می‌کردند. اما متأسفانه با سیطرة باند مخوفی بر سینما که مدیران ارشد را در حد پیاده ‌نظام و مجریان منویات خود تنزل داده‌اند، شرایط به گونه‌ای شده که کمتر کسی از اهالی سینما را می‌بینیم که حتی اگر شرکت هم می‌کند با دلی شاد و خرسند در این به اصطلاح جشن حضور یابد.

وی ادامه داد: مسائلی بیرون از سینما مثل دعواهای سیاسی ابلهانه، بی‌اخلاقی داعیه‌داران فرهنگ و سیاست، آلوده بودن دست برخی مدیران کلیدی به زد و بند و معاملات پیدا و پنهان با ازما بهتران، و غارت اموال ملی توسط نوابغ سرقت، توقیف بی‌دلیل فیلم‌ها و دیوار آهنین کشیدن در مقابل برخی فیلم‌سازان، چه بخواهیم چه نخواهیم سایه سنگین یأس و پژمردگی‌اش را بر روی سینمای ایران انداخته و موجبات سرخوردگی اغلب سینماگران فهیم را فراهم نموده است.

گرشاسبی یاد آور شد: متأسفانه شرایط به گونه‌ای رقم خورده که تا دهان به نقد باز می‌کنید متهم به رودررویی با دولت تدبیروامید می‌شوید تا تو را در مقابل مردمی قرار دهند که به امیدهایی و به تصور و خیال نفسی راحت کشیدن از زشتی‌ها و تنگ ‌نظری‌ها و کورچشمی‌های گذشته دل به جریان کنونی بسته‌اند. اما دریغ و درد که آنچه واقعیت‌ها نشان می‌دهند، ظاهراً از آن همه شعارهای رنگ و وارنگ و وعد و وعید‌ها جز لبخندی و زمزمه شعری و البته گشاده ‌دستی فقط برای دُردانه‌ها و سوگلی‌ها قرار نیست اتفاق دیگری بیفتد.

این کارگردان پیشکسوت سینمای ایران گفت: در حالی که انتظار می‌رفت در دوره جدید، شاهد سیاست گذاری‌های جدیدی باشیم تا بتواند سینمای رو به احتضار ایران را از وضعیت بحرانی کنونی نجات دهد. اما تا این لحظه هیچ برنامه و سیاست ‌گذاری روشنی را ندیده‌ایم و از سوی دیگر، چون تمامی تسهیلات و امکانات سینمایی در ید قدرت مدیران سینمایی است و آنان هستند که باید اذن دهند چه کسی فعال باشد و چه کسی نباشد، طبیعی است و صد البته که آنان، به رسم و قاعده زمان، دوستان و هم قبیله ‌ای‌های خود را در کنف حمایت خود قرار خواهند داد. به گونه‌ای که اینک فیلمسازان بسیاری خانه‌نشین شده‌اند و در حالت بیم و امید به سر می‌برند.

احمدرضا گرشاسبی در مورد تغییرات متعددی که در حوزه مدیران سینمایی از زمان روی کار آمدن دولت یازدهم شکل گرفته است اظهار داشت: همین اپیدمی تغییر و جابجایی مکرر مدیران، گواه روشنی است بر بی‌ برنامگی و بی‌ تدبیری مدیریت کلان چرا که اگر برنامه و سیاست مشخص و مدونی وجود می‌داشت بی‌تردید متناسب با آن‌ها افراد با صلاحیت و مدیران کاردان برگزیده می‌شدند که در آن صورت چه حاجت به تغییر و جابجایی آن‌ها؟! اینکه مدیران یک حوزه ظرف یک سال، آن هم نه یکی و نه دوتا تغییر می‌کنند و یا جابجا می‌شوند حاکی از انتخاب فله‌ای آنان است و شک نکنید که انتخاب آنان به پیشنهاد این یا آن رفیق و آشنا و نه براساس معیارهای سنجیده شده و کار‌شناسانه بوده است.‌‌ همان رفتاری که در دولت قبل از‌‌ همان ابتدا به کرات شاهد بودیم. یادم می‌آید‌‌ همان شروع به کار دولت قبل، برای یکی از مدیران وقت قسم خوردم که رییس جمهور شما هیچ برنامه مشخصی برای مدیریتش ندارد. او ناراحت شد و دلیلش را پرسید. گفتم مدیری که برنامه مشخص و تدوین شده داشته باشد تنها ملاک انتصاب مدیران زیرمجموعه‌اش کارایی آن‌ها در پیاده کردن برنامه‌ها به بهترین وجه است و طبیعتاً هر کس که بتواند خودش را با برنامه‌های ارائه شده وفق دهد فرصت کار کردن خواهد داشت و فقط در صورتی که یک مدیر یا سوء مدیریت نشان دهد و یا چوب لای چرخ بگذارد باید عزل شود و این مدیران که هنوز مجال نیافته‌اند و ناکارامدیشان به اثبات نرسیده چرا باید تغییر کنند؟!

کارگردان فیلم سینمایی «دره هزار فانوس» ادامه داد: درست است که تغییرات مداوم مدیریت‌ها، به آرامش فضای سینمایی کشور لطمه می‌زند، اما در شرایطی که از یک سو برنامه‌ای وجود ندارد تا مدیر تکلیف خودش را بداند و براساس آن مورد نقد و ارزیابی قرار گیرد و از سوی دیگر، مدیری بدون تجربه بر مسند یک حوزه سینمایی نشسته و صلاحیت لازم برای مدیریت زیر مجموعه خود را ندارد، چون اگر می‌داشت برکنار نمی‌شد، چه تفاوتی دارد که آن مدیر تغییر کند یا نکند؟ واقعاً من نمی‌دانم کمتر از سه سال دیگر که دوره چهارساله دولت فعلی به اتمام می‌رسد چه بیلانی می‌خواهند به جامعه سینمایی بدهند؟ دلم می‌خواهد بجای اتهام زدن به مقابله با تدبیر و امید پاسخ دهند سیاست‌ها و اولویت‌ها و برنامه‌هایشان چیست؟ تا همه تکلیف خود را بدانند. تردید نداشته باشید تا این اتفاق نیافتد آش‌‌ همان آش و کاسه‌‌ همان کاسه خواهد بود. یعنی عده زیادی بدون دلیل روشنی از گردونه سینما کنار خواهند ماند و سوگلی‌ها و نورچشمی‌ها، تمامی امکانات هرچند اندک و محدود سینما را به کام خود خواهند کشید.

گرشاسبی تأکید کرد : تا ریشه مافیای قدرتمند هزارپای هفت خط از سینمای ایران کنده نشود سال به سال و روز به روز شاهد به حاشیه رانده شدن سینماگران فهیم و شاخص و در مقابلش ظهور و فربه شدن فیلمسازان ناهنرمندی خواهیم بود که افتخارشان سینه‌چاکی قدرت است و لاجرم در آن صورت دیگر نباید در انتظار تولید فیلم‌های درخشان و در شأن سینمای ایران بود.

این سینماگر با اعلام آمادگی برای گفتگو در مورد مسائلی را که بیان کرده است افزود: از آنجا که این حرف‌ها ممکن است منافع یک عده را به خطر بیاندازد و هم عواطف عده‌ای دیگر را جریحه ‌دار کند. آمادگی گفت و شنودی رو در رو با هر مدعی‌العمومی را در موارد مطرح شده خواهم داشت.

هنر نیوز