هنر نیوز - مواجهه اولیای الهی با «بلا» در کلام علامه طباطبایی(ره)

مواجهه اولیای الهی با «بلا» در کلام علامه طباطبایی(ره)

علامه طباطبایی(ره) می‌گوید: بلایا و محنت‌هایی که اولیاء خدا بدان مبتلا می‌شوند تربیتی الهی است که خدا به وسیله آن بلایا ایشان را تربیت می‌کند و به حد کمال می‌رساند و در واقع بلا لازمه ولایت و دوستی است.

زندگی و حیات طیبه الهی وقتی تحقق می‌یابد که راه و رسمی را که دنبال می‌کنیم مورد تأیید و تأکید خداوند متعال باشد همان طریقی که توسط جانشینان و نمایندگانش در میان بندگان و مخلوقاتش به ودیعه گذاشته است.
حرکت همیشگی انسان به سوی حضرت باری تعالی امری قطعی است که در قرآن کریم می‌خوانیم: «یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ»؛ ای انسان تو همواره به سوی پروردگارت با رنج و زحمت در سیر و حرکت هستی، پس او را ملاقات خواهی کرد.
یکی از این موارد موضوع «بلا» است که شاید در هر دوره‌ای از زندگی انسان‌ها مورد توجه قرار گیرد و ما آن را از منظر آیت‌الله بهاءالدینی و علامه طباطبایی(ره) را مورد توجه قرار داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:

آیت‌الله بهاء‌الدینی(ره):
اگر کسی بخواهد از نفوس بشری به نفوس الهی و از نفوس ناری به نفوس نوری حرکت کند و به آن برسد و به تربیت های الهی تربیت شود باید به صبر و نماز استعانت جوید. باید در برابر بلاو وحوادث جهانی صابر باشد که حضرت علی (ع) می‌فرماید: دنیا جهانی است که در محاصره بلا است. هیچ کس از حوادث جهان مصون نیست و راهی جز صبر و تحمل در برابر بلا را ندارد.
در روایات شریفه آمده که پیامبر اعظم(ص) می‌فرماید: «از میان همه پدیده‌های جهان، آن که بیش از همه به سوی ما شتاب می‌گیرد، بلاست و پس از ما نیز چنین است حال خوبان، به ترتیب درجه و رتبه ایشان» از این رو بلا اول سراغ دوستان خدا می‌رود. بشر اگر صابر باشد بلا سازنده اوست. رفاه سازنده نیست. وقتی که راه برای انسان باز باشد و افکار او راحت باشد؛ ساخته نمی‌شود.
اگر انسان در برابر بلا صابر باشد، این صبر سازنده است و از او انسان درست می‌کند. از صبر و تحمل در برابر بلایا تجربیات علمی برای او پیدا می‌شود و بسیاری از مشکلات برای او حل خواهد شد. بنا بر این باید به صبر و نماز متوسل شد.
بلا و عذاب برای مؤمن رحمت است؛ یعنی گرفتاری مؤمن موجب سازندگی اوست. روایتی است که می‌گوید از میان مردم بیش از همه انبیاء گرفتار بلا و دشواری هستند و پس از آن اوصیا و آنگاه سایرین به ترتیب درجه و رتبه. مراد این است که مؤمنان از حوادث جهانی و گرفتاری بشر ساخته می‌شوند و این سازندگی برای انسان لازم است.
انسان قبل از اینکه وارد جامعه شود و جامعه را هدایت کند،‌ باید خود را بسازد،‌ اصلاحات باید از خود انسان شروع شود. یک وقت نگویید این چه نحوه دوستی است که خدا با انبیاء و اولیاء دارد که بلا مال آنهاست. بلا سازنده است و بلا برای آنها نعمت به شمار می‌رود. بنابراین تا انسان در نتیجه بلا ساخته نشود، انسان کاملی نمی‌شود.
انسان؛ الهی نمی‌شود. انسانی که در رفاه و عیش زندگانی است همان جای اول خودش است. گمان نکن اگر در جامعه مورد هتک و اتهام واقع شدی و برای خدا تحمل کردی بدون اجر می‌مانی. بلکه خدای تعالی به تو کمک خواهد کرد.

علامه طباطبایی(ره):
ممکن است انسان در مواقعی از خدا غافل شود و پروردگار یک تب سخت و خطرناک ۴۰ روزه به او بدهد. برای اینکه یک بار از ته دل بگوید: یا الله و به یاد خداوند بیافتد.
بلایا و محنت‌هایی که اولیاء خدا بدان مبتلا می‌شوند تربیتی الهی است که خدا به وسیله آن بلایا ایشان را تربیت می‌کند و به حد کمال می‌رساند و درجاتشان را نیز بالا می‌برد؛ هرچند که بعضی از آن بلایا، جهات دیگری داشه باشد که بتوان آن را مواخذه و عقاب نامید، و گفته شده است: بلا لازمه ولایت و دوستی است.