هنر نیوز - نقش چهره ها در رسانه ملی

روزگار عجیبی در انتظار رسانه‌ای است که شخصیت های محبوبش یک به یک کنار بروند و نتواند برای آن ها جایگزینی داشته باشد.

به گزارش هنرنیوز ، تلویزیون در تمام ادوار تولیداتی داشته است که به لحاظ وزن و کیفیت با فاصله از دیگر رقبا اول بوده اند و مدیران تلویزیون و دیگر سازندگان هرچه تلاش کرده اند نتوانستند اتفاقی با این فرمت و فرمول را تکرار کنند در حقیقت این برنامه ها تکرار نشدنی های جعبه جادویی هستند که در بُعدهای مختلف و گونه های متفاوت ردی بر آنتن تلویزیون گذاشته اند، رفته اند یا ماندگار شده اند. بررسی میدانی و در یک تحقیق محتوایی به دنبال این بوده ایم که ببینیم افراد، شخصیت ها و خلاقیتشان عامل این اتفاق بوده است یا محتوای تولید شده و ساختار در ماندگاری اثر تولیدی موثر بوده است. بی شک در بسیاری از مواقع تولیدات هر رسانه بر پایه‌ی محتوا و پیامی که در ادوار مختلف برای تماشاگر تلویزیونی داشته اند به موفقیت رسیده اند و در ذهن ماندگار شده اند که البته این خاصیت رسانه است که بتواند با تولید محتوای غنی و دارای بار اجتماعی جذب تماشاگر کنند و البته بمانند. اما واقعیت چیز دیگری است... چه بسیار دیده شده است که افراد و شخصیت ها بر اساس خلاقیت، توانایی، چهره کاریزماتیک و قدرت جذب مخاطب در هر برنامه بی محتوایی هم می تواند ستاره باشند، ستاره سازی کنند و برنامه را به یک ستاره تبدیل کنند. چند سوال که ذهن هر کارشناس یا مخاطب عامی را می تواند درگیر خود کند؛ با جدا شدن محسن تنابنده در نقش نقی معمولی از سریال «پایتخت» که این روزها برند تلویزیون محسوب می شود چه اتفاقی برای این مجموعه پرطرفدار رخ خواهد داد؟ عادل فردوسی پور را از برنامه «نود» جدا کنید چه نتیجه ای عاید می شود؟ مهران مدیری اجرای برنامه «دورهمی» را به یک مجری توانمند بسپارد آیا این برنامه می تواند موفقیت خود را تکرار کند؟ کدام مجری را برای اجرای برنامه «خندوانه» مناسب تر از رامبد جوان می بینید؟ چند مجری اجرای برنامه «ماه عسل» را تجربه کرده اند اما هیچ کدام حداقل برای مخاطبان احسان علیخانی نشده اند چرا؟ رسیدن به جواب این سوالات نشان از این دارد که در بسیاری از مواقع هنرمندان و در واقع چهره های کاریزماتیک دنیای اجرا و هنر یک تنه جور همه‌ی لحظات یک برنامه را می کشند و در واقع برندینگ تلویزیون در حوزه های مختلف محسوب می شوند و قاعدتا بر اساس هزینه ای که در رسانه ملی برای آن ها شده است به نوعی بدهکار رسانه متبوعشان هستند با این وصف که این ارتباط دو سویه یک موفقیت همه جانبه را برای سه ضلع تلویزیون، برنامه ساز و مخاطب ایجاد می کند. تلویزیون امروز نیازمند تولید و تربیت شخصیت های برند می باشد و با کنار رفتن برندها به هر دلیلی این رسانه است که در نهایتا متضرر خواهد شد. روزگار عجیبی در انتظار رسانه‌ای است که شخصیت های محبوبش یک به یک کنار بروند و نتواند برای آن ها جایگزینی داشته باشد. مدیران تلویزیون بایستی به این مسئله دقت کنند که فرصت دیده شدن می تواند بین افراد مختلف با توانایی های مختلف طوری تقسیم شود که کم کم به جای پنج چهره محبوب تلویزیون با تعدد چهره های معروف و محبوب مواجه شود نه اینکه کار به جایی برسد که از کنار رفتن برندها متضرر شود یا از جای دیگر برای این دخل خرج کند. شاید اگر مجری جذاب و پرطرفداری در حد و اندازه های رامبد جوان و مهران مدیری (که البته هر دو از دنیای بازیگری و سینما وارد حوزه اجرا شده اند) در تلویزیون رشد کرده بود و شناخته می شد این روزها کار تلویزیون به ستاره سوزی امثال اکبر عبدی نمی کشید. پس نیاز است که به همان اندازه که روی محتوای تولیدات سیما فکر و تعمق می شود به خلق و شکوفایی ستاره های جدید نیز فکر کنیم. برنا