گفت‌و‌گو با هدا حدادی
جشنواره‌ها تاثیری بر جریان تصویرسازی ندارند
26 فروردين 1389 ساعت 21:59
آذر مهاجر: هدا حدادی سالهاست که برای کودکان و بخصوص نوجوانان می‌نویسد و تصویرگری می‌کند. او اواخر سال گذشته موفق شد، جایزه افق‌های تازه جشنواره بلونیای ایتالیا را برای تصویرگری کتاب دو دوست از آن خود کند. به جز این حدادی در جشنواره‌های داخلی هم جوایزی برده، اما به اعتقاد او هیچکدام اینها نمی‌تواند تاثیر قابل توجهی بر جریان تصویرسازی در کشورمان بگذارد و برای این هنر روق بیاورد.
آخرین اثر او با عنوان «دوست رقیق من» توسط نشر پیدایش برای ارائه در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران حاضر می‌شود. او درباره این کتاب و مسائل مربوط به تصویرگری به نکات قابل توجهی اشاره می‌کند.
خانم حدادی! شما را بیشتر به عنوان تصویرگر می‌شناسیم اما ظاهرا دست به قلم دارید و برای بچه‌ها داستان هم می‌نویسد!
من سالهاست که برای بچه‌ها، بخصوص نوجوانان می‌نویسم. کتاب «دوست رقیق من» هم بیش از ده داستان برای نوجوانان است که از سال 1380 تا سال 1388 برای نوجوانان نوشته‌ام و در مجلات و نشریات مربوط به این گروه سنی چاپ شده بودند.
چطور شد تصمیم گرفتید این داستانها را در قالب یک مجموعه منتشر کنید؟
راستش مثل همه کسانی که در مطبوعات می‌نویسند، احساس کردم بد نیست این داستانها را گردآوری کنم. چون مطالبی که در مطبوعات به چاپ می‌رسند، عمر کوتاهی دارند و بعد از انتشار شماره بعدی شماره‌های قبلی در دسترس نخواهند بود. این شد که تعدادی از داستانهایم را که در مجلات مختلف از جمله سروش نوجوان و مجله دوچرخه منتشر شده بود جمع آوری کردم و برای انتشار به نشر پیدایش سپردم.
پس قصدتان این نبود که این کتاب را برای نوجوانان منتشر کنید. هدف گردآوری آثارتان بود.
بله. اما بعد از ارائه به ناشر، به خاطر حجم کتاب، ناشر پیشنهاد کرد این مجموعه تصویرگری هم داشته باشد، در نتیجه بخش قالب کتاب متن است و تصویرگری نقش خیلی پررنگی ندارد. فکر می‌کنم در نهایت کتابی که منتشر می‌شود برای نوجوانان جالب باشد. متن‌ها و تصویرگر کتاب آماده و به ناشر تحویل شده‌است. امیدوارم طبق وعده ناشر، کتاب برای نمایشگاه منتشر شود.
چطور شد این کتاب را به نشر پیدایش سپردید؟
به دلیل آشنایی قبلی و از این بابت که به اعتقادم این ناشر برای نوجوانان خوب کار کرده و می‌کند.
چه اتفاقی باعث می‌شود ناشرهای ما از انتشار کتابهایی که تصویرگری دارند، استقبال نکنند؟
مهمترین دلیل آن به اقتصاد بر‌می‌گردد. تصویرگری هزینه کتاب را بالا می‌برد و در نتیجه ناشر هم ترجیح می‌دهد یا از تصویرهای ارزان برای کتاب استفاده کند و یا اینکه کتابهای ترجمه را منتشر کند که بتواند از تصویرگری‌های کتاب اصلی بهره بگیرد و هزینه‌ای بابت تصویرگری نپردازد و همین مسائل بعدی را به دنبال خواهد داشت، اقتصاد ضعیف منجر به ضعف فرهنگی می‌شود و ضعف فرهنگی مشکلات خاص خودش را در پی خواهد داشت.
ناشران هم دوست دارند کتابهای با کیفیت تولید کنند اما چون برایشان به صرفه نیست، عموما در طول یک سال تنها یکی دو نمونه کتاب با کیفیت منتشر و به همین بسنده می‌کنند.
جشنواره‌های مربوط به تصویرگری چقدر در رونق این هنر و توجه به آن نقش دارند؟
جشنواره‌های متعددی مسابقه تصویرگری هم دارند. من خودم در جشنواره‌های متعددی از جمله جشنواره کانون، جوان، مطبوعات، مجلات پوپک و سلام بچه‌ها، دفاع مقدس و شورای کتاب کودک شرکت داشتم و برنده هم شدم، اما این جشنواره‌های پراکنده یا درون سازمانی خیلی نمی‌توانند بر جریان تصویرسازی کشورمان نقش داشته باشند.
زمانی بینال تصویرگری برگزار می‌شد و این بینال نقش موثری بر تصویرگری کشورمان داشت؛ به تصویرگری خط مشی می‌داد و در زمینه تصویرگری جریان سازی می‌کرد. در نتیجه تصویرگری همواره مورد توجه قرار داشت. هر چند جشنواره‌هایی که به صورت پراکنده برگزار هم می‌شوند در جای خود قابل توجه هستند اما این جشنواره‌ها بیشتر برای قدردانی برگزار می‌شوند و نوعی تقدیر به حساب می‌آیند.
کد خبر: 9670
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcd.50n2yt09za26y.html