به دلیل اینکه این روز‌ها در جهان، شیعه‌ها بسیار مورد توجه هستند و بیگانگان تلاش دارند تا فضایی را در ارتباط با آن‌ها با عنوان اسلام هراسی و ایران ستیزی به وجود بیاورند باید در مورد فیلم سینمایی «خانه پدری» و آنچه که در حواشی آن اتفاق می‌افتد به دقت صحبت کنیم.

در شرایط کنونی نباید فراموش کنیم که برخی ممکن است از موضوعیت این فیلم بر اساس آنچه که فقط می‌بینند قضاوت نادرستی در ارتباط با مسلمانان داشته باشند. فیلم ساز برگزیده‌ای همانند کیانوش عیاری و احساس تعلق خاطر او به این سرزمین نیازی به اثبات ندارد.
باید عده‌ای که به دلیل نگرانی از اکران این فیلم و نگاهی که ممکن است نسبت به جامعه مسسلمانان به وجود بیاورد و خواسته و ناخواسته با جریان‌های دیگری که دغدغه دیگری غیر از دلسوزی دارند هم مسیر شده اند کمی آگاهانه نسبت به این فیلم نقد‌های خودرا بیان نمایند.

فیلم سینمایی «خانه پدری» به لحاظ تکنیکی فیلم ارزنده‌ای است اما مضمون آن اسباب نگرانی برخی سینماگران و منتقدینی شده است که آیا یک خانواده مسلمان و شیعه این گونه با زن‌ها برخورد می‌کنند؟! به نظرم دوستان نگران و دلواپس باید به این نکته دقت داشته باشند که کجای این فیلم اشاره شده است که این خانواده یک خانواده مسلمان و شیعه است؟! در هیچ کجای این فیلم به این نکته اشاره نشده و حتی در کلیت فیلم اشاره‌های غیر مستقیمی به این موضوع نیز نشده است. این خانواده می‌تواند مسلمان نباشد یا اصلاً وهابی باشد. در سال‌های دور در برخی از نقاط ایران خانواده‌هایی بودند که علاوه بر اینکه مسلمان نبودند اما از پوشش روسری استفاده می‌کردند.

به نظر می‌آید در این فیلم به مسئله غیرت کور کورانه اشاره شده است تا نگاه یک مسلمان افراطی، باید آگاه باشیم که شیعه و مسلمان بودند مراتبی دارد و برای تشیع محارمی وجود دارد که باید به آن‌ها احترام گذاشت و آن ها راشناخت. اخلاقیاتی برای ما مهم است که با رعایت نکردن آن‌ها نمی‌توان نام شیعه بودن را یدک کشید. این شرایطی پر التهاب که توسط خود سینماگران به وجود می‌آید می‌تواند بسیاری از بد خواهان این سرزمین و حتی مسلمانان را تحریک نماید و یا شرایط ممیزی جدیدی را در وزارت ارشاد رقم بزند. نباید هر فیلم و رفتاری را متوجه مسلمان بودن خودمان کنیم. به ظرایف زیادی باید دقت کرد تا بتوان حدس زد که آیا این خانواده که در این فیلم وجود دارد مسلمان است یا خیر؟! آیا کارگردان این اثر خواسته بگوید که این اتفاق توسط یک خانواده مسلمان رخ داده است؟! اگر این گونه است چرا نشانه‌ها و تاکید‌هایی در این رابطه دیده نمی‌شود؟! به نظر نمی‌آید به دلیل پوششی که باید می‌داشتند می توان آن خانواده را مسلمان نامید و این رفتار را به مسلمانان نسبت داد.

در فرهنگ شیعی ما به زن‌ها دقت بسیار زیادی شده است در حقیقت این احترام و عزت نشعت گرفته از زندگی اهل بیت (ع) است. به طور مثال اگر نگاه شیعیان نسبت به زن بسته و محدود بود چگونه حضرت زینب (س) چگونه می‌توانست آن نطق تاریخی را در مقابل سپاه دشمن انجام دهد؟! افرادی که به دنبال تخریب هستند باید ابتدا این گونه رفتار‌ها را بررسی کنند.

به نظر می‌‌آید که بهترین تصمیم را در ارتباط با فیلم سینمایی «خانه پدری» در‌‌ همان دوره جواد شمقدری گرفت که آن را در بخش دیگری در جشنواره فیلم فجر به نام نوعی نگاه اگران کرد و البته این رفتار در دولت کنونی نیز به شکل دیگری ادامه یافت و در گروه «هنر و تجربه» اکران شد و در آنجا مخاطبین خاص می‌توانند این فیلم را ببینند.

نباید فضای متشنجی را به وجود بیاوریم که دشمنان اسلام و کشور عزیزمان از آن سوء استفاده کنند. بهتر است در شرایط این چنینی یکدیگر را تحمل کنیم و توانایی دیدن نگاه همدیگر را به مسائل مختلف داشته باشیم. بنده شخصاً زمانی که فیلم سینمایی «خانه پدری» در جشنواره حضور پیدا کرد در هیئت انتخاب انجام وظیفه می‌کردم و شخصاً یکی از مخالفین این فیلم بودم و همچنان هم پای رای خود ایستاده‌ام اما نباید شرایط را فراموش کرد. بنده می‌توانم این فیلم را دوست نداشته باشم اما نباید نظر شخصی خودم را تحمیل کنم و یا در اوضاع حساسی که در سطح بین المللی در ارتباط با کشورم وجود دارد حرف‌هایی را بزنم که موجبات خرسندی گروهی ضد انقلاب را فراهم آورد.

در ضن برخی از دوستان باید درمورد گفته‌‌هایشان دقت بیشتری داشته باشند چرا که برخی از حرف‌هایی که زده می‌شود بار حقوقی دارد. بدین معنی که در جامعه در ارتباط با آن سخنان می‌توان به صورت قضایی برخورد شود. خوشبختانه در قوه قضاییه شخصیت‌های برجسته‌ای حضور دارند که می‌توانند به این موارد رسیدگی کنند. افرادی که در شورای پروانه ساخت و یا نمایش فیلم فعالیت دارند به خوبی و بهتر از خیلی از افرادی که اداعای مسلمانی دارند اسلام و قوانین این سرزمین را می‌شناسند گرچه در هر ارگانی امکان تصمیم گیری‌هایی وجود دارد که ممکن است قابل بحث باشد و این امر بسیار بدیهی است.

حالا اینکه بخواهیم بحث این فیلم سینمایی را به مجلس بگشانیم جایی که کمتر تخصص سینمایی نیز وجود دارد به نفع حوزه فرهنگ نیست و افرادی که نگران و دلواپس فرهنگ هستند بدانند که این رویه خود ضربه‌ای فرهنگ ما خواهد بود. بنده یک فرد سیاسی نیستم اما به عنوان یک شخصیت فرهنگی در این کشور می‌گویم کشاندن سیاسیون به پای میز فرهنگ و تصمیم گیری در این رابطه خیلی اتفاق خوشایندی را رقم نخواهد زد. بلکه باعث به وجود آمدن برخورد‌های نامناسب می‌شود. یادمان باشد این ما هستیم که سیاسیون و افرادی که شناخت و تخصص دقیقی از فرهنگ و تاثیر گذاری آن ندارند وارد تصمیم گیری در این عرصه شوند.

هنر نیوز