کشف شهود شاعرانه در "جهانی ترین تیتر دنیا"
26 دی 1389 ساعت 12:33
سی‌وسومین نقد کتاب شعر در فرهنگسرای رازی با موضوع نقد کتاب "جهانی‌ترین تیتر دنیا" سروده سینا علیمحمدی، برگزار شد.
به گزارش هنر نیوز به نقل از خبرگزاری سینمای ایران، در این جلسه ابتدا پرویز بیگی حبیب آبادی، ناشر اثر، ضمن اشاره به فعالیت‌های انتشارات فصل پنجم در رابطه با این اثر گفت: من همیشه علت انتخاب عنوان اثر را می‌پرسم، اما نام این انتخاب را نپرسیدم چون علیمحمدی در محیط خبری کار می‌کند و به همین دلیل سعی کرده با نگاه هوشمندانه‌ای خبرها را با ذهن ناخود آگاه شاعرانه‌اش تلفیق کند. این کار حاصل نگاه روی تیترهای مختلف و برداشت‌های شاعرانه او است که به راحتی توانسته با این پارادوکس کنار بیاید و به نفع خودش مصادره کند.
در ادامه بهروز یاسمی، منتقد، در رابطه با ویژگی‌های این سروده‌ها گفت: با علیمحمدی از فرهنگسرای سرو در سال 80 آشنا شدم و از آنجا بود که سروده‌های وی را می‌شنیدم از این جهت ذهنم با سروده‌های وی آشنا است.
وی در ادامه به شیوه سروده‌های این شاعر اشاره کرد و گفت: در گذشته شعر حتماً باید با یکی از آرایه‌ها و صناعات ادبی آمیخته می‌شد. در شعر معاصر نیز این رویکرد دیده می‌شود مثلاً اخوان در سروده‌هایش به آرکائیسم پناه می‌برد و نادرپور در سروده‌هایش تصویرسازی می‌کند. اما در سال‌های اخیر دیده‌ایم که این سروده‌ها به زبان ساده نزدیک‌تر می‌شود. هرچه شعر فشرده‌تر می‌شود به ذات خود نزدیک‌تر می‌شود. علیمحمدی نیز در این سروده‌ها به زبان ساده نزدیک شده است.
وی در ادامه افزود: بخش عظیم این سروده‌ها غزل هستند که البته شکل غزل معمول را ندارند و می‌توان تغزل نامیدشان. شاعر در این اثر فرم و ساختار را می‌شناسد و با به کار نبردن آرایه‌های ادبی و ساده شدن زبان، شعر به مخاطب نزدیک‌تر می‌شود. این شاعر از بدیع و آرایه‌ها استفاده نکرده است اما در این سروده‌ها برخی از ابیات هست که از این آرایه‌ها به شیوه‌ای موثر سود جسته است.
این منتقد در ادامه افزود: اسلوب معادله یکی از این مصداق‌ها است که شاعر در بخش اول شعر مسئله‌ای را مطرح می‌کند و در ادامه به آن پاسخ می‌دهد. این شیوه در سروده‌های سبک هندی بسیار دیده می‌شود.برخی از سروده‌های این شاعر، به زبان شعری نزدیک نمی‌شود، اما زبان کاملاً ساده است اما شاعر با تصرف شاعرانه با ظرافت جایگزین منطق می‌شود.
یاسمی در ادامه گفت: در سروده‌های علیمحمدی کنایه نیز دیده می‌شود که البته گاه به نظر می‌رسد که مبنای حسی ندارد و این نوع کنایه‌ها با دخل و تصرف موقعیت زمانی و مکانی برجسته می‌شود.
در ادامه این منتقد به طنز در این سروده‌ها اشاره کرد و افزود: گاه در این سروده‌ها طنز که یکی از رویکردهای جدید در سروده‌های امروز است دیده می‌شود. مهمترین ویژگی این طنزها تلخ بودن آن است که انسان را به فکر فرو می‌برد. شاعر از موقعیت‌های ساده شعر می‌سازد.
در ادامه علی آبان، از منتقدان در ادامه افزود: این اثر نسبت به سروده قبلی علیمحمدی از نظر کیفی ارتقا یافته و فنی‌تر شده است. عنوان اثر سه واژه را در خود جای داده است که البته توقع طلب است.
بیشترین قالب‌های اثر به غزل است و لذتی که انسان از یک غزل خوب می‌برد از این سروده‌ها نیز می‌برد.
وی در ادامه افزود: گاه لغزش‌های زبانی در سروده‌ها دیده می‌شود که به کار تزلزل می‌بخشد و امکان دارد مانع از ماندگاری اثر شود ولی نکته‌های جالب بسیاری در اثر هست که آن را از این خطر حفظ می‌کند.
این سروده‌ها دارای ساختار است و خلاقیت و کشف شهودهای شاعرانه در سرتاسر اثر دیده می‌شود. شاعر وقتی به خودباوری می‌رسد به لحظه‌های ناگهان می‌رسد که این موضوع نیز در اثر دیده می‌شود.
در ادامه "حمیدرضا شکارسری"، منتقد، در رابطه با این اثر گفت: این سروده‌ها را می‌توان جز شعرهای مدرن دانست، زیرا از دید ذات‌گرایانه به جهان می‌نگرد و آن دید گذشتگان را که به عموم نگاه می‌کردند می‌گذرد. از این جهت است که در شعر فردیت می‌بینیم که واژگان به جای اینکه سمبلیک شوند، فردیت می‌یابند. این تفاوت نگاه در شعر شاعران قدیم و جدید دیده می‌شود.
نگاه شاعر از نوع انسان فاصله گرفته و به فردیت رسیده و واقع گرایانه شده است. این مسئله حتی در شعرهایی با مفهوم ظهور نیز صدق می‌کند. شعرهای علیمحمدی شعری زندگی است، شعر مکان و زمان. شعری که تلاش می‌کند به مکان و زمان نزدیک شود و آن را بازآفرینی کند که البته خطر گزارش شدن شعر هم وجود دارد.
وی در ادامه افزود: من برخی از این ابیات را شعر نمی‌دانم بلکه تمثیل می‌دانم که شاعر تلاش کرده با دست اندازی در اتفاقات عادی زندگی شعرش را از گزارشی شدن نجات دهد.
در ادامه علیرضا راهب،شاعر، در باره سروده‌های "جهانی‌ترین تیتر دنیا"گفت: این سروده‌ها تعارفات عادی را کنار زده است و از نوعی حذف جدید با عنوان حذف به قرینه ادراک مشترک استفاده کرده است. نوعی خطاب در سروده‌ها دیده می‌شود که البته به داستان نزدیک نمی‌شود و ویژگی شعری را حفظ می‌کند. حکایت را با مخاطب به مفاعله تبدیل کرده و از حالت یک نفره خارج می‌شود.
در ادامه محمودرضا اکرامی‌فر در رابطه با آشنایی‌زدایی در این سروده‌ها گفت: شاعر گاه با بیان مطلبی و واژه‌ای در مخاطب برداشت‌های گوناگونی را برمی‌انگیزد. به طوریکه هر کس با تجربه خود از آن برداشت خاصی دارد.
در ادامه این برنامه، تعدادی از شاعران و شرکت کنندگان در جلسه نظرات خود را در رابطه با سروده‌ها گفتند و سینا علیمحمدی،شاعر این اثر، نیز از این نظرات استقبال کرد.
کد خبر: 22578
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcdjk0x.yt0x56a22y.html