هنر نیوز - سینمای‌ ما از هالیوود جلوتر است

دکتر اکبر عالمی گفت: ما سالیانه ده فیلم خوب داریم که به نسبت بودجه و تعداد فیلم های خوب هالیوود خوشحال کننده است و به نسبت نشان می دهد که ما از هالیوود جلوتریم.

دکتر اکبر عالمی در پاسخ به سوال خبرنگار هنرنیوز مبنی بر اینکه با توجه به اینکه قبل از انقلاب برخی فیلم سینمایی «قیصر» را جریان ساز سینمای ایران می‌دانند بعد از انقلاب چه فیلمی جریان ساز بوده است، گفت: بنده فیلم به خصوصی را به یاد نمی‌آورم ضمناً این را باید بگویم که با این موضوع که فیلم سینمایی «قیصر» در قبل از بهمن پنجاه و هفت توانسته موجی را درسینمای ایران به وجود بیاورد چندان موافق نیستم. به دلیل اینکه قبل از انقلاب به مدت ده سال از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۷ گروهی از سینماگران پیشرو کارهای متفاوتی را انجام داده‌اند.

عالمی مدرس دانشگاه افزود: در آن دوران وقتی یک کارگردان فیلم موفقی را تحویل سینمای ایران می‌داد که مورد استقبال قرار می گرفت دیگر همانند آن را نمی ساخت یعنی از روی دست خودش کپی نمی‌کرد. در حالی که امروزه در هالیوود و غرب وقتی که فیلم‌های سینمایی همانند «سوپرمن» و «هری پا‌تر» به موفقیت می‌رسند سازندگان آن فیلم‌ها می‌آیند و قسمت‌های بعدی را در غالب یک، دو، سه و... می‌سازند. اما در ایران آن هم در آن موقع سینماگران پیشرو که اندیشمند و متفکر بودند و نوعی سینما برای اندیشیدن را تولید می‌کردند وقتی آثارشان مورد استقبال قرار می گرفت هیچ‌گاه به تکرار آن رو نمی‌آوردند.

وی در ادامه افزود: این سینما گران فرهیخته به هیچ عنوان از روی دست خودشان تقلید نمی‌کردند چه برسد که بخواهند زیر نفوذ جریان دیگری که برخواسته از اندیشه گروه دیگری بوده است کار کنند. بعد از انقلاب هم همین موضوع صدق می‌کند. ما به طور متوسط هرسال ده فیلم ارزشمند و ماندگار داریم که تا به امروز جمعاً حدود سیصد فیلم می‌شود که همه این فیلم‌ها در چهار چوب همه باید‌ها و نباید‌های فرهنگی در این سی و سه سال ساخته شده است. همه آن‌ها ارزشمند هستند و بدون اینکه از سکس و خشونت حرف بزنند توانسته‌اند داشته‌های خودشان را نشان دهند.

وی با اشاره به اینکه ما کارگردان‌های قدرتمندی داریم گفت: ما کارگردان‌های فوق العاده توانمندی داریم چه برخی که در قبل از بهمن ۵۷ کار می‌کردند و چه آن گروه از کارگردان‌های جوانی که امروز در حال فعایت هستند و قدرتمند وارد عرصه سینما شده‌اند. کارگردان‌های نسل سوم مانند ابراهیم حاتمی کیا و کمال تبریزی که بسیار خوب کار کرده‌اند محمدرضا هنرمند هم یکی دیگر از کارگردان‌هایی بود که کارش را بلد بود اما در حال حاضر از ایشان بی‌اطلاع هستیم و نمی‌دانیم در کجا هستند و چرا فیلم تولید نمی‌کنند و من با این مواردی که می‌بینم دلم می‌گیرد.

عالمی در ادامه تصریح کرد: شاید ایشان به دلیل بی‌مهری‌هایی که نسبت به فیلم‌‌هایشان شده است دچار یک جور رنجیدگی خاطر شده‌اند. فیلم سازان مستقل در ایران چه قبل از بهمن ۵۷ و چه بعد از آن همگی خودشان سلسله جنبان پدیدآورنده سبک خاص سینمایی خودشان هستند و برای ما یکا یک آن‌ها گهرهای یگانه محسوب می‌شوند.

اکبر عالمی در پاسخ به این سوال که آیا تعدا فیلم‌های ارزشی ما قابل قبول است گفت: در امریکا و به طور مشخص در هالیوود در سال به طور متوسط هفتصد فیلم سینمایی ساخته می‌شود که بیشتر از ده یا پانزده فیلمش مورد ستایش منتقدان قرار نمی‌گیرد چون بیشتر از هر چیزی عناصر سوداگری برایشان مهم است. نسبت تعداد فیلم‌های خوب ما در مقایسه با فیلم‌های آمریکایی با آن همه بودجه و تعدا بالای آثار تولید شده‌شان بسیار غرور آفرین است.

وی در ادامه گفت: نکته‌ای را که می‌گویم قطعاً مخاطبان خواهند پذیرفت هزینه ساخت یک فیلم سینمایی متوسط در هالیوود صد میلیون دلار است در حالیکه تمام بودجه سینمای ایران و بنیاد سینمای فارابی و بخش خصوصی به سختی به این مبلغ می‌رسد. آن‌ها با این مبالغ هنگفت و هجم تولید بالا در سال تقریباً ده فیلم خوب دارند که مورد ستایش منتقدان سرشناس شان است، در صورتی که ما با تولید سالیانه هفتاد فیلم سینمایی به ده فیلم خوب و قابل پذیرش می‌رسیم که مفاهیم انسانی را در نظر می‌گیرند.

عالمی این چنین ادامه داد: پس بی‌راه نیست که بگوییم سینمای ما غرور آفرین است. من به عنوان یک معلم سینما که سلیقه آسانی ندارم این تعداد فیلم را ستایش می‌کنم. این شرایط سینما من را به یاد مادربزگ‌هایی می‌اندازد که با دست تنها و خالی زمانی که می‌ه‌مان می‌آمد با یک مبلغ ناچیز آبرو داری می‌کردند. ممکن است ما در داخل خانواده سینمایی خودمان دعوا داشته باشیم ولی اگر از یک زاویه بالا تری نگاه کنیم متوجه این آبرو داری و همدلی می‌شویم.

این مدرس دانشگاه راه کار رغابت و عرضه محصولات فرهنگی مان را برای دیگر کشور‌ها این گونه عنوان نمود: ما باید این فوبیا یعنی این ترس بی‌مورد را با یک خانه تکانی ذهنی از روی فکر و اندیشه خودمان دور کنیم و اجازه بدهیم دنیا با ما وارد تعامل بشود. ما تعامل نداریم و داد و ستدی صورت نمی‌گیرد. باید قاعده بازی را بلد باشیم. بازار یابی یک امر بسیار پیچیده است که متخصص خودش را می‌خواهد. به طور مثال اگر شما بهترین یخچال و اتومبیل دنیا را تولید کنید تا مشتری نباشد نمی‌توانید آن را عرضه کنید.