محمد امامی در گفتگو با هنرنیوز:

بسیاری از سینماها «صدای استاندارد» ندارند / باید نقطه کور سینمای ایران مدیریت شود / «جشن تولد» را دوباره صداگذاری کردم

21 بهمن 1394 ساعت 12:10

یک صدابردار سینمای ایران گفت: متاسفانه سالن های سینما ما به لحاظ «صدا» استاندارد نیستند و همیشه صدابردارها و کارگردانان، نگران پخش صدای فیلم در سینما هستند.

محمد امامی صدابردار حرفه ای سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد وضعیت صدا در سینمای ایران گفت: سینمای ایران قدری به لحاظ میکس در صدا گذاری دچار مشکل است و خروجی صدای های ما استاندارد معین و مشخصی ندارند. این درحالی است که سالن های سینما ما نیز به لحاظ «صدا» استاندارد نیستند و همیشه صدابردارها ، صداگذارها و کارگردانان باید نگران پخش صدای فیلم های خود باشند.

وی با بیان اینکه معیار مشخصی در خروجی صدا ، پخش صدای سالن ها و سیستم های پخش وجود ندارد و هر کسی برای خودش سیستم خاصی در اختیار دارد افزود: متولی خاصی برای اینکه نقطه کور صدای سینمای ایران را مدیریت کند وجود ندارد این درحالی است که می بایست گروهی یا نهادی بر روی صدا ، نظارت و تصمیم گیری مشخصی داشته باشند چرا که همیشه بین تهیه کننده ، صداگذار ، دی سی پی کننده و سالن سینما در مورد «صدا» بحث و جدل در میان است و این معضلات یکی از نقاط کور صدای سینمای ایران محسوب می شود.

این سینماگر با اشاره به برخی از استادیوهای صداگذاری یادآور شد: بعضی از استادیوهای صداگذاری ها، خارج از استاندارد هستند و نمی توانند صداهای شفاف و مطلوبی را به تماشاگران ارائه دهند.

مدیر صدابرداری فیلم سینمایی« پشت پرده مه» در پاسخ به این سوال که الان وضعیت صدای سینمای ایران چگونه است اظهارداشت: درحال حاضر همه نوع امکانات صداگذاری و سیستم های گوناگون صدا در ایران وجود دارد. به عنوان مثال از دستگاه زوم h4 ، چهار خطی یک میلیون و 200 هزارتومانی گرفته تا ناگرا و آتون 120 میلیون تومانی در ایران موجود است و بستگی دارد که صدابردار و تهیه کننده چقدر برای کار و صدا ارزش قائل باشند. متاسفانه برخی از تهیه کننده ها چون روحیه کاسب کاری دارند خیلی برای آنان فرقی نمی کند که صدای فیلم توسط چه کسی و با چه سیستمی ضبط شود فقط ارزان باشد کافی است! اما برخی از تهیه کننده ها برای صدا ارزش قائل هستند و چون خودشان حرفه ای هستند معمولا از یک صدابردار حرفه ای با سیستم خوب دعوت به کار می کنند.

به گفته وی اگر قرار باشد یک فیلم به صورت محترمانه و با صدای خوب ضبط بشود حداقل تجهیزاتی که یک صدابردار برای آن نیاز دارد سیستمی در حدود 50 الی 60 میلیون تومانی است.

مدیرصدابرداری فیلم سینمایی« باج» در پاسخ به این سوال که به هنگام مطالعه فیلمنامه ، چه بخش هایی از آن برای یک صدابردار حساسیت بیشتری دارد گفت: من هنگامی که فیلمنامه را می خوانم اولین چیزی که مرا به عنوان یک صدابردار حساس می کند «لوکیشن های فیلم» است یعنی اینکه فیلم در چه جغرافیا و در چه فصلی کار می شود؟ چقدر سکانس های داخلی و خارجی دارد؟ ضمن اینکه ضبط صدا در هر منطقه ای از کشور، تجهیزات و امکانات خاص خودش را می طلبد. مثلا میکروفونی که در تهران خوب جواب می دهد در شمال کشوربه دلیل رطوبت هوا، کاربردی ندارد.

محمد امامی تاکید کرد: لوکیشن به لوکیشن، لوازم صدابرداری فرق می کند و به نسبت لوازمی که مورد استفاده قرار می گیرد ، حساسیت های صدابردار هم متفاوت خواهد بود.


 
وی که امسال صدابرداری و صداگذاری دو فیلم «باج» اثر بهمن گودرزی و«جشن تولد» ساخته عباس لاجوردی را برعهده داشته است گفت: فیلم باج به جشنواره نرسید اما جشن تولد در بخش مسابقه حضور داشت.            

این سینماگر در مورد تفاوت صداهای دو فیلم اظهار داشت: فضای هر دو فیلم با همدیگر متفاوت بودند در فیلم «باج» ما با یک فضای شهری و داستان اجتماعی روبرو بودیم اما فیلم «جشن تولد» یک فیلم جنگی و ارزشی بود که در سوریه ساخته شده بود و ادای دینی از سوی سینمای ایران به شهیدان و مدافعین حرم بود.

امامی که صداگذاری فیلم «جشن تولد» را برعهده داشته است افزود: صدابردار این فیلم اهل سوریه بود و زمانی که من صدای این فیلم را شنیدم به دلیل اینکه فیلم یک فیلم سختی بود صداها از نظر من قابل قبول نبودند و خود کارگردان ، تهیه کننده و تدوین گرهم به این نتیجه رسیدند که صدای فیلم، صدای بدی است. متاسفانه صدا بردار نه تنها هیچ افکتی را ضبط نکرده بود بلکه پلان هایی هم که دیالوگ نداشتند را صدا نگرفته بود. ضمن اینکه صداهای انفجارها ، صداهای اسلحه ، افکت های محیطی و بعضی از صداهای فیلم ضبط نشده بود.

وی با بیان اینکه فیلم به لحاظ صداگذاری مشکلات زیادی داشت ادامه داد: بسیاری از صداهای افکت را دوباره درست کردم این درحالی بود که حجم عظیمی از صدای آمبیانس محلی و افکت فیلم هم وجود نداشت و حتی بخشی از دیالوگ های بازیگران هم دچار مشکل بودند و می بایست بخش هایی از دیالوگ های دو بازیگر ایرانی و بخشی از دیالوگ های بازیگران سوری دوباره گرفته می شد که من این پیشنهاد را به تهیه کننده و کارگردان ارائه دادم تا این سکانس ها دوباره صدابرداری شوند و با توجه به اینکه کارگردان و تهیه کننده و حتی سرمایه گذاران فیلم، هنرمندان حرفه ای و باسوادی بودند و به ارزش صدا واقف بودند- باوجود کمبود بودجه - این موضوع را پذیرفتند و من بعد از ضبط دوباره بخشی از دیالوگ های آقایان علیرام نورایی و احمد کاوری به همراه کارگردان فیلم ، سفری چهار روزه به سوریه داشتیم تا صداهای مورد نظرمحیطی و بخشی از دیالوگ های بازیگران سوری را دوباره ضبط کنیم.



گفتگو از : مجید معافی                                                                                                                   

کد خبر: 88729

آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcdn50j.yt0jx6a22y.html

هنر نیوز
  http://www.honarnews.com