هنر نیوز - هنر زیستن به سبک ایرانی در اقامتگاههای بوم گردی

زیستگاه خرسهای قهـــــــــوه‌ای و پلنگ ایرانی؛

هنر زیستن به سبک ایرانی در اقامتگاههای بوم گردی

کسانی کسب درآمد بیشتر و سود جوئی و مقبولیت اجتماعی را دستاویز خود قرار داده تحت عنوان اقامتگاه بوم گردی با ارائه خدمات و سرویس‌های سنتی به گردشگران همراه با تبلیغات پر طمطراق در فضاهای مجازی بدون دانش و آگاهی از استاندارد‌های جهانی گردشگری ارزشهای سنتی و بومی را لگد مال کرده و با تخریب طبیعت پیرامون خود گردشگری بومی را قربانی هوسهای زود گذر کرده‌اند.

به گزارش هنرنیوز،کنکاش در زندگی سنتی و بومی کهن دیار کمین در شهرستان پاسارگاد و پیوند آن با طبیعت آسمان شب، احیاء خوراک‌های بومی و باستانی (هخامنشی و ساسانی)، هنر شیره پزی انگور و صنایع دستی با نوای موسیقی مقامی و محلی، تنوع اقلیمی، حمایت از گونه‌های نادر حیات وحش خرس قهوه‌ای و پلنگ ایرانی، مزارع ارگانیک و تجربه زندگی با عشایر کهن ایل «باصری» و «کردشولی» و ارتباط آن با مقوله سفر یکی از جنبه‌های فعالیت‌های کلبه آقامیر
پاسارگاد در حوزه گردشگری است. متن زیر یادداشتی از آقا میر میری مسئول این اقامتگاه است .

بی‌شک تجربه یک دهه فعالیت، معرفی و احیاء ارزشهای بومی و سنتی و به تصویر کشیدن، شاعرانه یا عاشقانه زیستن به سبک ایرانی هنر اقامتگاه بوم گردی کلبه آقامیر عضو شبکه اقامتی خوشه سار بومی می‌باشدتحقیق و پژوهش در نظریات و تجربیات گردشگران داخلی و خارجی گواهی می‌دهد که یکی از مهم‌ترین عوامل موثر در پیشرفت همه جانبه در امر توسعه صنعت گردشگری مواجهه عالمانه و موشکافانه با تجربه مادی و معنوی سفر به ایران است. آنچه در این رویارویی ساختار‌ها و بسترهای قابل اتکا را می‌سر می‌نماید چیزی نیست، جز چگونگی هنر زیستن به سبک ایرانی و ایجاد برندی متناسب با جاذبه‌های گردشگری مبتنی بر فرهنگ بومی و سنتی و طبیعت پیرامون آن.

بوم گردی و تجربه زندگی سنتی و محلی به سبک ایرانی روح و روان کالبد صنعت گردشگری ایران بوده و در کنار دیگر اشکال توریسم یکی از عوامل مهم و شاخص برای فرآیند برنامه ریزی و استراتژی بسیار قوی برای ارائه خدمات به گردشگران است.

این اقامتگاه‌ها در محافظت از نواحی و تنوع زیستی منطقه خود نقش بسزایی دارند. تجربه‌ای بسیار نادر و دست نیافتنی که در هیچ فضای اقامتی و رستوران سنتی بدست نخواهد آمد. ویژگی منحصر بفرد این اقامتگاه‌ها مدیریت خانوادگی مبتنی بر دانش و تجربیات کهن یک منطقه است. در این محیط‌ها دغدغه کسب درآمد و اقتصاد فردی رنگ باخته، تبادل فرهنگی و تجربیات سفر و حس ایرانی زیستن و میهمانوازی در نخستین اهداف متبلور می‌شود.

اگر بوم گردی را سفری مسئولانه به منظور برخورداری و احترام به طبیعت با هر گونه ویژگی تاریخی و یا فرهنگی که کمترین تأثیر منفی را بر طبیعت و از لحاظ اجتماعی- اقتصادی، برای ساکنین منطقه سودآور باشد. بدانیم حفاظت از محیط زیست، بوم گردی را به یک نوع از گردشگری تبدیل کرده که از مشارکت کنندگان می‌خواهد تا حد امکان با در نظر داشتن اهداف حفاظتی، به مدیریت مناطق طبیعی توجه کنند. بوم گردی بهترین روشی است که می‌تواند برای منطقه و ساکنین آن مفید بوده و منجر به حفاظت از طبیعت شود. استفاده از منابع طبیعی به عنوان جاذبه‌های گردشگری بدون آسیب رساندن به آن، مقوله‌ای ایده آل در راستای توسعه پایدار است.

رشد و تحول بوم گردی مفهومی است که همزمان با رشد سریع گردشگری درطی ۱۰ سال گذشته در میان مجامع محلی و مردم ساکن در اطراف مناطق طبیعی و تاریخی، تکامل یافته است؛ به همین دلیل مسئولین سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور و مسئولان محیط زیست و مردم محلی، منافع مشترک خود را در رشد آن یافته‌اند. بوم گردی باعث شده که به اهداف حفاظت از محیط، درآمدزایی جوامع محلی وایجاد یک تجارت جدید، توجه شود.

طی دهه گذشته با رونق گردشگری بومی در نزد اعضای خوشه سار و افزایش مقبولیت‌های اجتماعی ملی و جهانی این مجموعه جمعیت کثیری از جوامع محلی و افراد فرصت طلب را بر آن داشته تا با الگو برداری از این مجموعه به خدمات بوم گردی بپردازند.

چنین فعالیتی بدون آگاهی و عدم قوانین نظارتی منجر به رقابت و درگیری افراد زیادی در بهره برداری از این نوع گردشگری و سوئ استفاده از منابع طبیعی، شده است. لذا کسانی کسب درآمد بیشتر و سود جوئی و مقبولیت اجتماعی را دستاویز خود قرار داده تحت عنوان اقامتگاه بوم گردی با ارائه خدمات و سرویس‌های سنتی به گردشگران همراه با تبلیغات پر طمطراق در فضاهای مجازی بدون دانش و آگاهی از استاندارد‌های جهانی گردشگری ارزشهای سنتی و بومی را لگد مال کرده و با تخریب طبیعت پیرامون خود گردشگری بومی را قربانی هوسهای زود گذر کرده‌اند.

اهداف برنامه‌های بوم گردی محدود کردن و به حداقل رساندن تأثیرات منفی گردشگری بر طبیعت و فرهنگ جامعه محلیست. در بوم گردی معیارهای طبیعی با رعایت بالا‌ترین سطح ممکن ضوابط زیست محیطی و به شکلی سازگار با معماری بومی و سیمای طبیعی منطقه با حداکثر تعامل با جامعه محلی، زمینه حضور و اقامت گردشگران را با کیفیتی قابل قبول و تعریف شده در محیط‌های فرهنگی و طبیعی فراهم کرده خط مشی مدیران و اهالی اقامتگاههای بوم گردی را مشخص می‌کند.