نگاهی به 25 دوره پوستر جشنواره فیلم کودک/ 3

حضور موتیف های کودکانه

15 شهريور 1391 ساعت 13:15

جشنواره فیلم‌های کودک و نوجوان از سال ۱۳۶۴ که در کنار جشنواره فیلم فجر برگزار شد، تا سال ۶۸ یعنی چهار سال بعد برگزار نشد. اما با پایان جنگ و گذر از رخدادهای مختلف پس از آن، هم‌زمان با جشنواره فیلم فجر در بهمن‌ماه سال ۱۳۶۸ برگزارشد.

در این پوستر یک نگاتیو را می‌بینیم که پیچ‌ خورده. درست مانند وقتی که برای اولین بار از دور قرقره خود باز می‌شود. این اولین تفاوت پوستر دوره پنجم است. پیش از این نگاتیو یا به تعبیر دیگر حلقه فیلم در حالت متعارف خود دیده می‌شد. صاف و یا به شکلی منظم و به دور کاست خود. اما این بار طراح قدری پا فراتر گذاشته و به این نظم اکتفا نکرده. فیلم را در حالت تاب‌خورده‌اش به روی کاغذ آورده که البته این موضوع ممکن است به نوعی بی نظمی نیز بازگردد. چراکه نگاتیو اگر به این شکل به دور هم بپیچد، آسیب خواهد دید و نگاتیوی که به این شکل رها شود، قابل استفاده نیست و عمدتاً نگاتیوهایی بی استفاده به این شکل رها می‌شوند. البته قطعاً طراح چنین قصدی نداشته است. 

نکته دیگری که می‌بینیم؛ تغییر رنگ نگاتیو با هر پیچش است. هر کدام نشانه یک فیلم است و با رنگی نمایان شده. هنوز طراحی غالب نقاشانه است. ایده‌ای که پوستر از آن زاده شده چندان ویژه نیست و مفهوم خاصی را دنبال نمی کند. رنگ‌ها در مواردی با کل اثر هماهنگی لازم را ندارند. قرارگیری این طیف سبز در کنار تندی ارغوانی و زردی مایل به سبزی که در آبی آسمان به کار رفته و هم‌چنین نارنجی تند بخش بالای نگاتیو به هیچ وجه از یک شناخت درست رنگی حکایت ندارند. البته این موضوع در میان سال‌های پایانی دهه ۶۰ موضوع چندان عجیبی نیست. این ناهماهنگی در بسیاری از آگهی ها و اعلان های دیگر این سال‌ها قابل مشاهده است. 

در میانه صفحه یک پروانه را می‌بینیم که درست مطبق الگوی پروانه‌ایست که جای آن در نگاتیو و در صحنه پر گل خالی است. به نظر می رسد این پروانه همان پروانه‌ایست که در نگاتیو بوده و حالا جان گرفته و از این فضا بیرون آمده. این که این پرنده رو به چه سمتی دارد؛ خود جای بحث است. اما این نکته را که یک موجود زنده از جای خود کنده شود و زندگی یابد، بعد ها بارها در پوستر های ایرانی تکرار شد. 

پروانه رو به سوی نوشته‌ای دارد که جشنواره را بین المللی معرفی می‌کند و گویی این پروانه به استقبال میهمانان خارجی شرکت کننده در جشنواره پر زده. این موضوع شاید رنگی تازه از همان فرهنگ ایرانی در استقبال از میهمان هاست. بر هشتی حمام های ایرانی، درست در مقابل درب ورودی حمام، تابلویی نصب می‌شد از زنان اشراف زاده و یا یوسف و همراهان و یا صحنه‌هایی از این دست. شخصیت‌های تابلو مقابل و چشم در چشم میهمان ایستاده. 

این پروانه و جهت پروازش شاید نشانی از این ماجراست. از سوی دیگر این پروانه هم‌جهت با نشان جشنواره فیلم است و ایجاد ریتم کرده‌است.
در روی نگاتیو تصویر چند کودک دیده می‌شود. لحظه ای از تجمع آن‌ها در کنار هم. و در قسمت دیگر باغی پر گل. چیزی که در انیمیشن‌های مختلف بارها دیده‌ایم.
در هر حال پوسترهای پایان جنگ از نوعی نگاه سهل و ممتنع برخوردارند. انگار هیچ نکته‌ای در پس آن نیست. هر چه هست را می توان دید. کم‌تر می توان به دنبال نمادهای عیان و نمادهای پنهان گشت.

نوشته‌ها چپ‌چین شده و حکمت این موضوع تنها پر کردن فضای خالی تصویر است. در واقع بازی ویژه ای در حروف دیده نمی شود. شاید این علت دیگری بر سهل و ممتنع بودن نگاه طراح است.

یادداشت: مینا عبدی

کد خبر: 45690

آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcdz90o.yt0kn6a22y.html