هنر نیوز - جشني كه همه چيزش عجيب بود!

يك منتقد سينما نيز پس از برگزاري جشن خانه سينما به چند نكته ظريف توجه كرده است كه خواندن آن را به دست اندركاران برگزاري جشن توصيه مي كنيم كه بخش هايي از آن به اين شرح است:
1- در روزگاري كه همه دنيا به اين اعتقاد رسيده اند كه «كوچك زيباست» و همه چيز به سمت فشردگي و جمع و جور شدن پيش مي رود و گرايش هاي ميني مال بيش از هميشه طرفدار دارد، ما طبق معمول در حركتي خلاف جهت آب رود، به بزرگ كردن و «گنده» كردن همه چيز علاقه وافري نشان مي دهيم و دوست داريم كارهاي «عظيم» و «چشمگير» انجام دهيم. مثلاً دوست داريم به جاي برگزاري يك جشن آرام و منظم دو ساعته در يك سالن هفتصد نفري، يك مراسم عريض و طويل چهار پنج ساعته در كنار «بزرگ» ترين و «طويل» ترين عمارت كشور باحضور ده هزار نفر ترتيب دهيم تا ثابت كنيم كارهاي «بزرگ» از ما ساخته است. گرچه بزرگي كارمان به قيمت گرفتار شدن خلايق در ترافيك اتوبان همت و پياده روي در ميان خاك و خل حاشيه اتوبان و سرپا ايستادن در محوطه جشن باشد كه طبق معمول، صندلي هايش توسط غريبه هايي اشغال شده كه سراسيمه خودشان را به آنجا رسانده اند تا به كار عظيم نمايي جشن بيايند و با آدم هاي مشهور عكس يادگاري بگيرند. واقعاً در كجاي دنيا سراغ داريد كه يك جشن تخصصي سينمايي را با حضور 10 هزار نفر در يك ساختمان تكميل نشده و نيمه تمام برگزار كنند؟ و در كجا ديده ايد كه ستاره هاي سينما ايستاده باشند و آنها كه آمده اند ازشان امضا بگيرند، با خيال راحت روي صندلي لم بدهند؟
2- اگر به كارهاي گنده علاقه داريم، بايد زير ساخت هايمان هم بزرگ باشد. اگر از وسعت و عظمت مراسم اسكار خوشمان مي آيد، بايد بدانيم آمريكايي ها اصولاً مشهور به عظيم برگزار كردن همه چيز هستند و چند قرن است كه دارند اين كار را تمرين مي كنند. ما كه هنوز پس از اجراي يك ساعته جذاب و بدون اضافات در همين تالار وحدت خودمان برنمي آييم، چه لزومي دارد همه چيز را بي دليل بزرگ كنيم و كش بدهيم؟ اصلاً چرا بايد 10 هزار نفر در يك جشن سينمايي شركت كنند؟ حتي اگر اين تعداد دست اندركار سينما داريم، چه نيازي هست همه آنها هر سال در همه جشن ها شركت كنند؟ مگر داريم راهپيمايي و تظاهرات برگزار مي كنيم كه بگوييم هر چه بيشتر، بهتر؟
3- بديهي است كه وقتي حواسمان بيش از حد به عظمت و گنده بودن قضيه باشد، آن وقت اصل كار فراموش مي شود. مثلاً وسط اين همه شلوغي و هياهو كسي نمي پرسد كه اصلاً معقول است فيلمي با مشخصات خاك آشنا وارد جشن شود و اين همه جايزه هم بگيرد؟ حتماً اطلاع داريد كه در همه جشنواره هاي جهان ابتدا فيلم ها را براي جماعتي كه به جشنواره دعوت شده اند نمايش مي دهند و بعد در روز آخر، رأي هيأت داوران را اعلام مي كنند. در مراسم اسكار هم كه متفاوت است و جشنواره نيست، به فيلم هايي كه در طول سال در سالن هاي عمومي نمايش داده شده اند، جايزه مي دهند. بنابراين در هر دو حالت، ما مي توانيم نسبت به جوايزي كه اعلام مي شود واكنش داشته باشيم. اما وقتي فيلمي مثل خاك آشنا نمايش عمومي نداشته و فقط براي داوران جشن خانه سينما نمايش داده شده، حالا ما بايد چه واكنشي نشان بدهيم و چرا بايد براي جايزه بردن فيلمي كه نديده ايم و نمي شناسيم كف بزنيم؟