هنر نیوز - شاهنامه کتاب آرمان و آروزهاي انساني است

رئيس فرهنگستان هنر با بيان اينکه شاهنامه کتاب آرمان‌ها و آرزوهاي انساني است گفت: «هيچکس شاهنامه ناخوانده به عظمت اسوه‌هاي علوي پي نمي‌برد.»
به گزارش هنرنیوز به نقل از روابط عمومي فرهنگستان هنر، علي معلم دامغاني، رئيس فرهنگستان هنر، هم‌زمان با يک هزار و يکصدمين سال سرايش شاهنامه گفت: «شاهنامه کتاب آرمان و آروزهاي انساني است، نه کتاب تاريخي. تاريخ از وقايع خبر مي‌دهد و قابل صدق و کذب است؛ درحاليکه شاهنامه شامل صدق و کذب نيست.»
وي در توضيح اين مطلب افزود: «بيان آرزوها و آرمان‌ها، از نوع گزارش خبري نيست که مشمول صدق و کذب شود. براي اين‌که پهلواني نشانه و نمونه‌اي درجهان داشته باشد، فردوسي بايد شخصيتي مثل رستم را از ميان پهلوانان سيستاني بسازد و همه دربايست‌هاي پهلواني را به او نسبت بدهد تا اين شخصيت در طول تاريخ آرياييان به عنوان سمبل، نمونه، سرمشق و آموزگار پهلواني قرار بگيرد.»
معلم همچنين در مورد ديگر شخصيت‌هاي شاهنامه عنوان کرد: «فردوسي در مظلوميت و عفت، سياوش را برمي‌گزيند. سياوش شخصيتي است که از آتش مي‌گذرد تا اثبات کند، ناپاکي در وجود او نيست.»
رئيس فرهنگستان هنر افزود: «اين درست به عمل کيمياگران يا زرگران مي‌ماند که طلاي ناخالص را به آتش مي‌سپرند. اگر طلا، خالص و بي‌عيب باشد، از بوته عمل به تمام و کمال بيرون مي‌آيد. چرا كه طلاي خالص به هر محکي که سنجيده شود، همان طلا است و هيچ عيب و ايرادي در آن نيست.»
وي سپس سياوش را نمادي از شرافت قوم ايراني معرفي كرد: «سياوش علاوه بر اينکه نشانه پاکي به شمار مي‌رود، عنصري است که مظلوميت و شرافت آريايي در او آشکار مي‌شود.»
معلم ادامه داد: «کسي که قصه رستم را مي‌خواند، در واقع مي‌کوشد تا مقدمتا دنياي پهلواني و انرژي بي‌حد و اندازه‌اي را که خداوند گاهي به موهبت، در اختيار کسي مي‌گذارد، بشناسد. پهلوان نيز اين موهبت را جز در راه خير و صلاح مردمان بکار نمي‌گيرد.»
رئيس فرهنگستان هنر سپس آشنايي با شخصيت‌هاي شاهنامه را مقدمه‌اي براي شناخت اسوه‌ها برشمرد: «قدرت رستم در خدمت آرياييان، نورپرستان و اهوراييان است. چنانکه توانايي علي بن ابي طالب (ع) در خدمت حضرت مصطفي (ص) و خداوند است. بدين دليل دانستن حکايتي چون رستم و سياوش، مقدمه‌اي براي فراگرفتن درس والاتري است که در عالم ميثاق و اسوه‌ها مطرح مي‌شود.»
وي همچنين در تبيين مقام شاهنامه نتيجه گرفت: «هر قهرماني از قهرمانان شاهنامه جايگاهي دارد که اين جايگاه نسبت به عالم اسوه‌ها در حکم دروازه و محراب محسوب مي‌شود. هيچکس شاهنامه ناخوانده به عظمت اسوه‌هاي علوي پي نخواهد برد. کار دشوراي است که کسي مفهومي را نداند، با مصداق آن روبرو شود و احساس درک و دريافت کامل داشته باشد.»