نادر سلیمانی در پاسخ به این سوال خبرنگار هنرنیوز مبنی بر اینکه آیا در طی این سال‌ها ما در کار کودک پیشرفتی داشته‌ایم یا نه؛ گفت: به عقیده من پیشرفت که نداشتیم هیچ، پسرفت هم داشتیم. در یک دوره‌ای کار‌های بسیار زیبایی ساخته می شد مانند: «مدرسه موش‌ها»، «بازم مدرسم دیر شد» فیلم های سینمایی همچون «دزد عروسک ها» که نکات آموزشی بسیار زیادی در آن‌ها وجود داشت. آدم‌های بزرگی در این کار‌ها بازی می‌کردند مانند اکبر عبدی و آتیلا پسیانی و با علاقه هم اینکار را انجام می‌دادند.

وی در ادامه افزود: ما برای کودک وقت نمی‌گذاریم و واصولاً چیز مناسبی هم در این زمینه نمی‌نویسیم. بیشتر نگاهِ بزرگ تر‌ها است در نمای کودک و این کودک نمی‌تواند با این نگاه ارتباط برقرار کند. مرضیه برومند یکی از کسانی بود که در این زمینه کار‌های شاخصی را انجام می‌داد. اما متاسفانه ما در حال حاضر در ژانر کودک فقط ایرج طهماسب را داریم که با اشتیاق کار می‌کنند.

سلیمانی در ارتباط با اینکه مسئله اصلی که باعث شده ما از کودک مان فاصله بگیریم چیست، گفت: مسئله اصلی ما نوع نگرشمان است. ما وقتی برای کودک کار می‌کنیم باید در اصطلاح بیاییم در دل کودک و بفهمیم او از ما چه می‌خواهد. ماباید راه صحیح آموزش را یاد بگیریم. مثلاً برای آموزش نماز باید برنامه ریزی داشته باشیم.

این هنرمند در ادامه افزود: در ابتدا کودک باید ببیند که والدینش نماز می‌خوانند و در مرحله بعد باید بدانیم که چه ژانری برای آموزش این موضوع ما مناسب‌تر است مثلاً ممکن است کودک با انیمیشن در این زمینه ارتباط برقرار نکند. ما نباید به کودکمان به طور مستقیم  سخن بگوییم که مثلاً نماز بخوان بلکه باید با کار‌هایی که می‌سازیم کودک خودش به این سمت کشیده شود.  

وی در ارتباط با شخصیت‌هایی که بیگانگان برای کودکان ما ساخته‌اند، گفت: چرا باید (هری پا‌تر) با بچه‌های ما ارتباط برقرار کند؟ مگر ما شخصیت‌های مناسب تری از هری پا‌تر نداریم و یا نمی‌توانیم خلق کنیم؟ ما در داستان‌های کوهن مان از این کاراکتر‌ها فراوان داریم. ما ضرب المثل‌هایی داریم که بسیار می‌شود روی آن‌ها کار کرد و آن‌ها را به صورت فانتزی در غالب کار کودک به بچه‌ها آموزش داد.

این هنرمند در ادامه افزود: ما موضوعاتی را که برای کودک نیستند در غالب و لباس کودکانه به تصویر می‌کشیم. خوب معلوم است کودک با این اثر هیچ اتباطی برقرار نمی‌کند. چیزی که هر کودکی در اولین قدم با آن ارتباط برقرار می‌کند تخیل و است. ما در کار‌‌هایمان از تخیل استفاده نمی‌کنیم. نتیجه این می‌شود که کودک به دنبال نوشته‌های بیگانه می‌رود و در آنجا شخصیت‌های جذابش را پیدا می‌کند و فرهنگ آن‌ها روی کودک ما تاثیر می‌گذارد.

بازیگر مجموعه «شوخی کردم» گفت: کار‌های حارجی، سه ویژگی مهم دارند اولی تخیل دومی تکنیک و سومی شناخت زبان کودک است که آن‌ها با این ابزار ذهن کودکان ما را تسخیر کرده‌اند. آن‌ها این گونه به راحتی غول یک چشم را به خرد بچه‌های ما می‌دهند.

بازیگر مجموعه «ساعت خوش» در ادامه با اشاره به اینکه باید زبان کودک را یاد بگیریم، گفت: به قول شاعر (چون که با طفلان سر و کارت فتاد/ پس زبان کودکی باید گشاد) یعنی ما باید زبان کودک را بیاموزیم. من با این جمله مشکل دارم که می‌گوییم برای کودک بسازیم یا درباره کودک. در باره کودک در حقیقت روان‌شناسی کودک می‌شود. برای کودک ساختن هم شامل بیو گرافی، ژنیتیک اخلاق و روان کودک است ما قبل از این دو باید بدانیم که باید به خود کودک  بپردازیم.

سلیمانی در ارتباط با جدی گرفتن کودک و احترام گذاشتن به او عنوان نمود: هر وقت ما به کوکانمان احترام گذاشتیم و تخیلاتشان را باور کردیم آن وقت می‌توانیم بگوییم که کودکی را تحویل جامعه خواهیم داد که عاقل است و آینده جامعه‌اش را خواهد ساخت. وقتی ما به کودکمان احترام می گذاریم آن موقع به آن گوش هم می‌دهیم و او را نیز می‌بینیم و هم چنین به او استقلال می‌دهیم.‌‌ همان چیزی که کودک در سن نوجوانی و بلوغ به دنبال آن می‌رود ما در کودکی آرام آرام به او می‌دهیم.

وی در ادامه گفت: به قول دکتر صادقی من خودم هنوز کودک آگراندیسمان شده هستم چون هنوز دوست دارم کودک باشم. چرا؟ این موضوع بر می‌گردد به گذشته من. شاید بنده در کودکی واقعاً کودکی نکرده‌ام حالا که بزرگ شده‌ام عاشق قطار و اسباب بازی هستم و اصولاً هرچیزی که برای کودک جذاب است را دوست می‌دارم.

بازیگر مجموعه «مرد هزار چهره» در ادامه گفت: شما اگر بیایید اتاق من را ببینید متوجه می‌شوید که از پسرم بیشتر اسباب بازی دارم. چرا نمی گذاریم بچه‌هایمان از بچگی بچگی کنند و از آنها می‌خواهیم مثل بزرگ‌تر‌ها باشند. مشکل اصلی کودکان ما این است که درکشان نمی‌کنیم. مادر فیلم‌هایمان می‌خواهیم دیدگاههای بزرگ و غلو شده خودمان را به خورد آنها بدهیم.

هنر نیوز