هنر نیوز - سفرنامه‌های تصویری برای ساخت مستند فاخر

گزارش نشست نقد و بررسی سه فیلم جشنواره سینما حقیقت؛/1/

نشست نقد وبررسی فیلم‌های مستند «پس از ۱۷ روز»، «گوچو»، «منم که هنوز» در سالن شماره دو سینما فلسطین برگزار شد.

به گزارش هنرنیوز به نقل از ستاد خبری ششمین جشنواره بین المللی فیلم مستند ایران: سینماحقیقت؛ نشست نقد و بررسی فیلم‌های مستند «پس از ۱۷ روز » به کارگردانی بابک بهرام بیگی، «گوچو» به کارگردانی محمدعلی یزدان پرست، «منم که هنوز» به کارگردانی الهام عادلی و با حضور مهرزاد دانش منتقد سینما و اصغر کشانی مجری منتقد در سالن شماره دو سینما فلسطین برگزار شد.

«پس از ۱۷ روز»؛ پرده برداری از واقعیت‌ها
در این نشست بابک بهرام بیگی کارگردان «پس از ۱۷ روز» اظهار داشت: داستان این مستند درباره دختر بچه‌ای است که به فرزندی یک خانواده فقر در می‌آید. درواقع این داستان در ابتدا از طرف یک سری اقوام برای من تعریف شد. تصمیم گرفتم که این موضوع جذاب را تبدیل به فیلم مستند کنم. بنابراین کار تولید فیلم را آغاز کردیم و مدت ۶ ماه تصویربرداری کار به طول انجامید، ما هر ۱۰ روز یک بار برای فیلم برداری به خانه این دختربچه می رفتیم.

وی افزود: در ساخت این مستند مشکلاتی نیز برای ما وجود داشت از جمله اینکه جلب اعتماد برای تصویربرداری از این خانواده سخت بود. اما دوربین آرام آرام اجازه یافت تا در این خانواده اجازه حضور پیدا کند. ما راش‌های زیادی گرفتیم. از طرفی در حین ساخت این فیلم مدام بنابر اتفاقاتی روند قصه تغییر می‌کرد.

بهرام بیگی اضافه کرد: در ذهنم برای پایان‌بندی فیلم فرم‌های مختلفی در نظر داشتم؛ اما این پایانی را که هم اکنون در این فیلم وجود دارد مناسب کار دیدم. همچنین برخی از دیالگ‌ها هم در اتاق تدوین و میکس کوتاه‌تر شد و نهایتا فیلم ساخته شد. نکته مهم این است که فیلمساز مجبور است برای بیان برخی از واقعیت‌ها دروغ هم بگویید.

در ادامه این نشست مهرزاد دانش نیز در تحلیل این فیلم گفت: این مستند موضوعی خانوادگی را مورد بررسی قرار می‌دهد. ساختار اثر قدرت لازم برای جذب مخاطب و به فکر وا داشتن او را دارد. از طرفی این فیلم به خوبی نشان می‌دهد که سرنوشت آدم‌ها می‌تواند در اثر اتفاقاتی به خطر بیافتد و هر کس سرنوشت متفاوتی داشته باشد.

وی افزود: ما در اولین تصویر دختر را داریم که پشت میله‌های ایستاده و نشان دهنده این نکته است که وی زندگی را، زندانی برای خویش می‌پندارد. همچنین فیلم می‌خواهد موقعیت‌های مختلف آدم‌ها را به خوبی بگویید، اینکه اگر دختر بچه توسط این خانواده نگه داشته نمی‌شد، شاید تبدیل به زنی بزه کار می‌شد که نمی‌توانست سرنوشت خوبی داشته باشد.

***گوچو: سفرنامه های تصویری برای ساخت مستند فاخر
در ادامه این نشست نقد و بررسی فیلم مستند «گوچو» ساخته محمدعلی یزدان پرست برگزار شد .
یزدان پرست در خصوص ساخت این فیلم گفت: فیلم مستند «گوچو» پایان نامه کارشناسی من بود.
قضیه ساخت این اثر از این قرار بود که من برای ساخت اثری در مورد رضا عباسی نگارگر دوره صفوی ۸ ماه پژوهش کردم، قرار بود این اثر برای شبکه استانی اصفهان ساخته شود؛ در مسیر پژوهش به موضوعی برخوردم که جرقه اولیه فیلم «گوچو» زده شد، جالب اینجاست که اولین طرح در مورد رضا عباسی بود که رد شد و دومین طرحم که در مورد «گاوچاه» بود مجوز گرفت.

وی ادامه داد: در این راه منوچهر مشیری هم به عنوان مشاور پروژه به من کمک کرد.حدود ۳۰ جلسه فیلمبرداری انجام و براساس فیلمنامه به جلو رفتیم.

این کارگردان با اشاره به اینکه هیچ تحقیق جامع و کاملی در خصوص «گاوچاه» وجود ندارد تصریح کرد: متاسفانه در خصوص گاوچاه هیچ تحقیق کامل و جامعی وجود ندارد. حتی در کتابخانه‌ها هم کتابی در این مورد نیست. شاید باورتان نشود که اولین تحقیق در این خصوص تحقیق من بود و دکتر ضابطی جهرمی در این راه به ما خیلی کمک کردند. همچنین برای ساخت این مستند دنبال سفرنامه‌های تصویری نیز بودیم. چون به نظرم مستند باید فاخر باشد. همچنین امکان بازسازی آن نیز وجود داشته باشد.

در ادامه این نشست اصغر کشانی مجری و منتقد سینما در خصوص ساختار این مستند ابراز داشت: روند و جریان فیلم خوب است. فیلمساز از قاب بندی و تصاویر زیبا به خوبی استفاده کرده است؛ اما به مرور احساس می‌شود که فیلم روند طنزی به خود می‌گیرد. به نظرم شاید اگر روند فیلم مانند شروع باقی می‌ماند بهتر بود.

***تصویری از توانایی های یک معلول
در ادامه این نشست نقد وبررسی فیلم مستند «منم که هنوز» ساخته الهام عادلی برگزار شد. اصغر کشانی منتقد این برنامه در خصوص این مستند ابراز داشت: داستان این فیلم در خصوص معلولیت های یک دختر ورزشکار است. فیلمساز تلاش کرده با گرداختن به زندگی و ورزشکار بودن این شخص بتواند حس همذات پنداری در مخاطب را برانگیزد و تا حدودی هم موفق شده است.

وی ادامه قطعا سوژه برای کارگردان اثر جذابیت های لازم را داشته تا در این مورد فیلم خود را بسازد. فیلمساز اتفاقات اثر خود را بر پایه گفتگوها و دیالوگ هایی که از زبان شخصیت ها می شنویم بیان می کند . اما به نظر می رسد فیلم با تمام ویژگی های مثبتی که دارد در مورد کهریزک نمی تواند اطلاعات درستی را به مخاطب ارائه دهد.

این منتقد خاطرنشان کرد: کارگردان با انتخاب اشعار سهراب سپهری کدهایی را به مخاطب برای هرچه بهتر ارتباط برقرار کردن با اثر ارائه می‌دهد، که تاحدودی تاثیرگذار است اما اگر فیلمساز تصاویر و دیالوگ ها را بیشتر می توانست با همدیگر جمع وجور کند ، فیلم می توانست بهتر از این باشد. به هر حال فیلم به خوبی توانایی های یک معلول را به مخاطب نشان می دهد.

در ادامه الهام عادلی در مورد ساخت فیلم خود گفت: سوژه این فیلم مستند برای من در زمان برگزاری بازیهای المپیک شکل گرفت. احساس کردم معلولیت این دختر و شیوه زندگی و ورزشکاربودن او می تواند برای ساخت یک فیلم مستند خوب باشد.

وی یادآورشد: برای ساخت این فیلم مجبور شدم از برخی از چیزها صرف نظر کنم . هرچند راش های زیادی گرفته بودم و مجبور شدم برخی از آنها را کنار بگذارم . وقتی کسی معروف می شود، نگاه مردم و حتی خود او به زندگی تغییر می کند و فیلم ساختن از چنین کسانی کمی سخت به نظر می رسد . ازطرفی گرفتن تصاویر واقعی از چنین آدمی نیز سختی های خود را خواهد داشت.