هنر نیوز - «قصه ها»؛ نمایشگر غلو شده و تلخ زندگی آدم‌هایی که نمونه آن‌ها در جامعه چندان مشاهده نمی‌شود

«قصه ها»؛ نمایشگر غلو شده و تلخ زندگی آدم‌هایی که نمونه آن‌ها در جامعه چندان مشاهده نمی‌شود

جبار آذین منتقد و مدرس سینمای ایران با تأکید بر اینکه «قصه ها» فیلمی تلخ نما است گفت: «قصه ها» نمایشگر غلو شده تصاویر تلخ و خاکستری زندگی آدم هایی است که نمونه آن ها در جامعه چندان مشاهده نمی شود...

این منتقد باسابقه سینمای ایران افزود: یک فیلمساز خوب اجتماعی که به دانش سینمایی و اجتماعی مجهز است و با تکیه بر تخصص و تعهد به سینما می پردازد، رسالت بزرگی بر دوش دارد و مخاطبان با توجه به پیشینه فیلمسازی او انتظار و توقع های زیادی از وی دارند. هنرمندی که هنرمندانه و متعهدانه در عرصه سینما فیلم اجتماعی می سازد و هیچ گونه سنخیت بینشی و منشی و هنری با سینمای صرفاً تجارتی و یا روشنفکرانه غیر فرهنگی ندارد از نگاه سینمادوستان در حد یک معلم است.

وی ادامه داد: نگاه منتقدانه و تعامل آمیز در به نمایش کشیدن مشکلات و مسائل اجتماعی از وظایف مبرم یک فیلمساز معتبر اجتماعی است و کسی هم از فیلمساز انتظار ندارد که درمانگر و حلال مشکلات جامعه باشد ولی این توقع مردمی از سازنده یک اثر سینمایی نباید با نادیده انگاری بخش هایی از زندگی فقط به ارائه ضعف ها و کاستی ها و تلخی ها و اندوه ها آن هم به صورت کاملاً غلو شده بپردازد و باید آثاری تمام عیار ساخته و تصویرگر خوبی ها و بدی ها در کنار هم باشد تا بتوان گفت فیلمساز به حق و درست نسبت به سینما و جامعه ادای دین کرده است.

آذین با تأکید بر اینکه رخشان بنی اعتماد فیلمساز مطرح سینمای اجتماعی کشور است که در پرونده سینمایی خود آثار دیدنی و مهمی را ثبت رسانده است، اظهار داشت: این فیلمساز با توجه به نگرش شخصی و اعتقادی اش به انسان و جامعه و گرایش به نوعی از اخلاق گرایی اجتماعی علیرغم محجوریت ها و محدودیت ها یک بار دیگر تماشاگر را از هزارتوی جامعه گذرانده و با روایت هنرمندانه و مطالفت بانوانه و نگاه نقادانه سینما را به پرده عریض و طویل رفتاری قصه ها و غصه های اجتماعی تبدیل کرده است.

وی سپس خاطرنشان کرد: «قصه ها» نمایشگر غلو شده تصاویر تلخ و خاکستری زندگی آدم هایی است که نمونه آن ها در جامعه چندان مشاهده نمی شود. این فیلم اجتماعی اگرچه ساختار خوبی دارد اما محتوای آن به دلیل آنکه سازنده اش با نیت معطوف کردن توجه جامعه و مسئولان به اوضاع اجتماعی و اقتصادی و نوسان اخلاقی انسان ها، رنج ها و غم ها و تلخی های اجتماعی را تبدیل به اثری تلخ نما کرده است.

این منتقد سینمای ایران ادامه داد: «قصه ها» اگرچه شاید از منظر هنری و سینمایی به دلیل داشتن فیلمنامه، کارگردانی و بازی های بازیگران اصلی و ساختار سینمایی اش، فیلمی دیدنی باشد و از منظر توجه به مسائل اجتماعی فیلمی قابل تأمل؛ اما با این حال به دلیل یک جانبه نگری و درشت نمایی تلخی ها و تباهی ها تبدیل به اثری شعاری شده که پرداختن به آن به شدت قابل بحث و نقد است.

آذین تصریح کرد: فیلمسازی مانند بنی اعتماد که پیوسته همراه امواج اجتماعی در کنار مردم زیسته است، نباید پنجره امید و خوش بینی را به روی خود و مخاطب ببندد و تنها از پنجره تلخی ها و محنت ها بیرون را نظاره کند. این نوع نگاه محدود و ناکامل نسبت به ارزش های محتوایی و مضمونی این فیلم به شدت لطمه زده و باعث ایجاد حساسیت های اجتماعی زیادی نسبت به آن شده است.

وی افزود: در هر حال قضاوت نهایی درباره فیلم هایی مانند «قصه ها» که می خواهند بازگو کننده قصه هایی از دیروز و امروز جامعه باشند و موفقیت و یا عدم موفقیت آن ها با مردم است. لیکن وظیفه یک هنرمند متفکر و متعالی و متعهد اجتماعی این نیست که از کاستی ها و سختی ها در مقابل نگاه تماشاگر دوزخ و یا ویرانه ای ناامید کننده تصویر کند تا دشمنان کشور بتوانند از آن بهره برداری های سیاسی به نفع خود نمایند.

این منتقد تأکید کرد: اگر به راستی هنرمند تعهدی در خود سراغ دارد باید نقد ابعاد مختلف جامعه و ترسیم متعادل، متعهدانه و مسئولانه خوبی ها و بدی ها، ضععف ها و امتیازها، جان مایه اثر هنری اش باشد. «قصه ها» فیلم «غصه ها» است. ما امیدواریم که تا شاید قصه های بعدی رخشان بنی اعتماد، قصه های شادمانه ای برای جامعه ما باشد تا بتواند روحیه امید و نشاط و امیدواری را در میان مردم و مخاطبان سینمای کشور افزایش دهد.