به گزارش هنرنیوز؛ این باغ در دوره آل مظفر و آل اینجو(سده هشتم مهی) یعنی پیش از یورش تیمور گورکانی به شیراز در نهایت آبادانی بوده است.

ابن عرب شاه مورخ دوره تیموری در کتاب عجایب المقدور آن را زینت‌الدنیا نامیده است. باغ جهان‌نما در هنگام اقامت تیمور گورکانی در شیراز، همچون سایر باغ‌های نامدار آن دوره مورد توجه وی واقع شده، به طوری که همانند آن را در پیرامون سمرقند که جای زندگی او بوده ساخته و آن را جهان‌نما نامیده است.

این باغ در دوره صفویه نیز آباد و پر رونق بوده و از اهمیت زیادی برخوردار بوده است. شارون و تاورنیه جهان گردان فرانسوی که در دوران صفویه شیراز را دیده‌اند، خیابانی زیبایی را توصیف کرده‌اند که از تنگ الله اکبر (دروازه ورودی شیراز = دروازه قرآن امروزی) تا بقعه میرعلی بن حمزه که محل خیابان حافظ کنونی‌ست ادامه داشته و در دو سوی آن باغ‌های زیبا و آبادی وجود داشته است.

این باغ، یکی از کهن‌ترین باغ‌های شیراز است که از آب و رودخانه پر آوازۀ رکن آباد جاری می‌شده و در منطقه ویژه‌یی از شیراز( خیابان حافظ ) و در میان آرامستان حافظ، هفت تنان، خواجوی کرمانی، باباکوهی، باغ ملی، گهواره دید و کتاب خانه ملی اسناد و...جای دارد. این باغ در سال ۱۱۸۵ مهی به دستور کریم خان زند بازسازی شد.

درون باغ، عمارتی هشت ضلعی همانند عمارت کلاه فرنگی باغ نظر ساخته شده و در چهار گوشه آن، چهارشاه نشین با اتاق‌های دو اشکوبه بنا شده است. در داخل عمارت، حوضی هشت گوشه از سنگ مرمر یک پارچه با فواره‌یی سنگی در میان آن، قرار دارد. تزییناتی که به صورت نقاشی در داخل عمارت وجود دارد بسیار با شکوه و ارزنده است.

در غرب و شرق باغ دو حوض با فواره‌های سنگی در مقابل شاه‌نشین ساختمان مرکزی قرار گرفته است. در اطراف ساختمان مرکزی باغ، طرح فرش ایرانی با گل طراحی شده که هر سال چند نوبت این گل‌ها جایگزین می‌شود.

این باغ در دوران قاجار، جایگاهی برای پذیرایی از میهمانان حکومتی بوده است. این باغ در ۲۱ مهر ۱۳۸۳ به وسیله شهرداری شیراز و سازمان میراث فرهنگی پس از یک سال فعالیت، بازگشایی و در آن بر روی فرهنگ دوستان ادب پارسی و عموم مردم باز شد.

باغ جهان نما، همچون نگینی زیبا در شمال شرقی شیراز می‌درخشد و پذیرای میهمانان نوروزی خود است. این باغ در تاریخ ۲ آبان ۱۳۵۱ با شماره ۹۲۸ در فهرست یادمان‌های ملی به ثبت رسیده است.

هنر نیوز