اکبر حُر کارگردان و پژوهشگر سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد نامه کمیسیون فرهنگی مجلس به سازمان سینمایی برای عدم اکران برخی از فیلم های مساله دار گفت: دغدغه و نگاه ارزشی کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی مبنی بر عدم اکران برخی از فیلم های مساله دار مثل فیلم های« قصه ها» و «عصبانی نیستم» در راستای نظر رهبری است که معتقدند رخنه فرهنگی موضوعی نیست که همچون مسائل اقتصادی قابل جبران باشد.لذا نامه ای که کمیسیون فرهنگی به مدیریت سینمایی ارسال کرده تا جلوی اکران این فیلم ها گرفته شود بیشتر از این منظر قابل تفسیر است.
وی افزود: درحال حاضر شرایط فرهنگی و سیاسی کشور نسبت به این فیلم ها در حالت متضادی قرار دارد چرا که موضوع این فیلم ها مربوط به فضاهای سال ۸۸ است. این درحالی است که جامعه ما نسبت به آن شرایط خیلی جلوتر است.بنابراین زمان اکران این فیلم ها گذشته است و بنا به فرمایشات حضرت علی(ع) که می فرمایند:« فرزند زمان خود باشید». زمان این فیلم ها گذشته است و لازم نیست سری که درد نمی کند را دستمال ببندیم.
این کارگردان سینمای ایران تصریح کرد: دیگر جایز نیست با اکران این فیلم ها شاهد ایجاد حواشی و حاشیه های سیاسی باشیم و به نظر می رسد که ارسال نامه از سوی کمیسیون فرهنگی مجلس به مدیریت سینمایی از باب همین دغدغه ها است که باید مورد پذیرش مدیریت سینمایی قرار بگیرد.
به گفته وی، ما در هر شرایطی حتی به نام قانون، مجاز نیستیم هر اثری که ممکن است در جامعه سبب اشکال کند را مطرح کنیم. بنابراین زمانی که موضوعی برای جامعه امروزی جدی نیست پس نیازی هم به بیان آن نیست.
اکبر حُر اظهار داشت: باید قبول کنیم که اکران این فیلم ها به هیچ عنوان مفید به فایده نخواهد بود. ضمن اینکه ممکن است این فیلم ها سبب شک و دو دلی برای کسانی که اعتقاد عقیدتی و فرهنگی محکمی ندارند بکند و چه بسا نقض غرض باشد. لذا بنده صلاح نمی دانم که این فیلم ها اکران شوند.
این پژوهشگر سینما در عین حال به یک راه حل دیگر برای اکران این فیلم ها اشاره کرد و گفت: یک راه حل میانه این است که همان طوری که در سینمای پیشرفته جهان، روشی به نام « سنجش» وجود دارد و قبل از اینکه بخواهند یک فیلم را اکران کنند آن را در جمع های خاصی به نمایش می گذارند تا اثرات مثبت و منفی آن را بر روی قشرهای خاص جامعه بسنجند و متوجه شوند که آیا آن نتیجه مطلوبی را که مد نظرشان است حاصل خواهد شد یا خیر؟ بنابراین سازمان سینمایی کشور و آقای ایوبی هم باید هوشمندی به خرج دهند و قبل از اکران عمومی، این فیلم ها را برای قشرهای خاصی مثل دانشجویان، حوزه علمیه ، اعضای مجلس شورای اسلامی و شورای انقلاب فرهنگی و دیگران به نمایش بگذارند و نظرات آنان را جویا شوند لذا اگر جمع بندی آنان این بود که این فیلم ها نمی تواند تنشی در جامعه ایجاد کند این فیلم ها را اکران کنند وگرنه از اکران آنان خود داری نمایند.
اکبر حُر با اشاره به ساخت فیلم حضرت نوح (ع) توسط غربی ها افزود: فیلم سینمایی «حضرت نوح» (ع) که راسل کرو نقش اصلی آن را ایفا می کند اگر چه به ظاهر یک فیلم مذهبی است و شاید از نگاه بسیاری از مردم، اکران این فیلم اشکالی نداشته باشد اما این فیلم به گونه ای ساخته شده که تردید در کارهای انبیاء را در میان مخاطبین تقویت می کند. ضمن اینکه چهره راسل کرو فی نفسه یک چهره تردید آمیزاست و هنگامی که کارگردان این اثر، از راسل کرو برای نقش نوح استفاده می کند به نوعی می خواهد این تردید را به مخاطب القا کند و بگوید حضرت نوح، اهل یقین نیست. بنابراین در خود قصه هم با تصاویر آنچنانی و با هزینه های زیادی که برای ساخت این فیلم اختصاص یافته به گونه ای حضرت نوح را در مقابل پسرش نشان می دهند که به جای اینکه آدم حق به جانب و نماینده خداوند به نظر آید بیشتر نوعی خطاء کار به نظر می رسد و کارگردان در واقع یک برخورد سکولار و الحادی با زندگی پیامبران الهی داشته است. بنابراین ما فقط نباید ظاهر فیلم را مد نظر داشته باشیم بلکه باید ببینیم که زاویه دید کارگردان از پرداختن به چنین سوژه ای چه بوده است. در همین راستا نیز ما باید برای اکران فیلم هایی مثل «عصبانی نیستم» و« قصه ها» به لایه های زیرین این فیلم ها توجه کنیم لذا اکران این فیلمها به نگاه استراتژیک مدیریت سینمایی دارد و آنان با این نگاه می توانند راجع به اکران این فیلم ها تصمیم گیری کنند وگرنه اکران اینگونه فیلم ها می تواند به جای بُرد ؛ باخت یا وضعیت خنثی را برای جامعه به همراه داشته باشد.

هنر نیوز