آرش قاسمی در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در ارتباط با وضعیت صداگذاری در سینمای ایران گفت: به لحاظ امکانات طبیعی است که نمی‌توانیم با سینمای هالیوود برابری کنیم ولی از طرفی توانستیم که خودمان را تا حد قابل قبولی به آن‌ها نزدیک کنیم. در بعد خلاقیت حرف‌های زیادی در این زمینه برای گفتن داریم. در سینمای حرفه‌ای هالیود و کشور‌های اروپایی عوامل یک فیلم به صورت گروهی کار می‌کنند اما در اینجا تگیه فیلم در بخش‌های زیادی به روی فرد متختصص در ان زمینه است. در ایران ‌‌نهایت افرادی که برای صدا گذاری استفاده می‌شوند سه الی چهار نفر است که این نفرات در فیلم‌های هالیوود به دوازده نفر خواهد رسید که هر کدام از آن‌ها کار خودشان را انجام می‌دهند. محدودیت خلاقیت می‌آورد و ما در سینمای ایران به شدت می‌توانیم افراد خلاقی پیدا کنیم که با کمترین امکانات کار‌هایی انجام داده‌اند که باور کردنش سخت است.

وی با اشاره به اینکه محدودیت‌های موجود در سینمای ما باعث خلاقیت نیز شده است گفت: یکی از مشکلات ما در سینمای ایران این است که کار‌‌هایمان را در برخی از زمینه یک الی دونفر هستند که انجام می‌دهند یا مثلاً صدابردار قرار داد صداگذاری هم می‌بندد و این کار را نیز انجام می‌دهد این رویه اصلاً به صلاح فیلم نیست در واقع این نوع رفتار یک فاجعه برای سینمای ما است. لطمه‌های جبران ناپذیری با این رویه در انتظار فیلم خواهد بود. باید قبول کرد که صدابرداری با صداگذاری تفاوت‌های فاحشی در مورد بخش اول بیشتر اتفاقات به صورت فنی رخ می‌دهد در صورتی که در مبحث صداگذاری خلاقیت نیز چاشنی کار می‌شود و بخش زیادی از کار را به خود اختصاص می‌دهد. چطور یک فرد فنی به فضای کاری ورود پیدا می‌کند که کاملاً هنری است؟!

وی در ادامه گفت: واقعیت این است که انگیزه زیادی برای کارکردن با جوان تر‌ها دارم و این هم دو دلیل دارد. این افراد به سینما نگاه جدیدتری دارند و اصلاً به صورت سنتی فیلمی را نمی‌سازند که افراد در جایگاه خودشان قرار نگرفته باشند و تلاش دارند به هر لحاظ فیلم را به استاندارد‌هایی که مربوط به آن است برساند. دانش و اطلاً آن‌ها در کار به کمکشان آمده است. اما سینماگران قدیمی خیلی به مباحث ظریف مانند صداگذاری اهمیت نمی‌دهند و در اولیت‌های بعدیشان قرار دارند در یک کلام اگر بخواهم بگویم این است که اصلاً قبل از شروع فیلم برداری برایش تصمیمی ندارند.

صداگذار فیلم سینمایی «شیار ۱۴۳» با اشاره به اینکه بهتر است صداگذار نیز فیلم مه را قبل از شروع کار بخواند گفت: طراحی صدا امر بسیار مهمی است و با خواندن فیلم نامه قبل از شروع کار توسط صداگذار به عنوان طراح صدا می‌تواند پیشنهاد‌هایی را بدهد تا در زمان فیلم برداری به کمک فیلم بیاید. مثلاً ممکن است برای رساندن آن چیزی که در نظر کارگردان است نیاز باشد از یک صدا استفاده کنیم که برای این کار لازم باشد تصویری گرفته شود تا آن را به کارگردان می‌دهد.
وی در ادامه افزود: یادم نمی‌آید که یک فرد صداگذار به عنوان داور در جشنواره بین المللی فیلم فجر حضور داشته باشد و نظر کار‌شناسی خود را در مورد آثار ارائه دهد به همین دلیل در طی این مدت همیشه شاهد بوده‌ایم که در بخش صداگذاری انتخاب‌های خیلی درستی صورت نمی‌گیرد. چطور یک بازیگر می‌تاند برای صداگذاری یک فیلم قضاوت درستی را از خود نشان دهد؟! به نظرم هیئت داوران باید از افرادی تشکیل شود که هر کدام در زمینه خاصی از فیلم سازی تخصص داشته باشند. به نظرم انتخاب‌های نادرست در فجر به دلیل حب و بغض صورت نمی‌گیرد در بیشتر مواقع عدم آگاهی در بخش‌هایی که داوران تخصص ندارند منجر به انتخاب نادرست می‌شود.

قاسمی با اشاره به کارهایی که در طی چند وقت اخیر انجام داده است گفت: در طی این مدت با کارگردان‌های فیلم اولی زیادی کار کردم یکی از آن فیلم‌های سینمایی فیلم «آوا» بود که در جشنواره کودک اصفهان نیز شرکت داشت فیلم «موقت» به کارگردانی امیر عزیزی از دیگر کارهای خوبی بود که انجام دادم. علی ملاقلی‌پور فرزند مرحوم علی ملاقلی‌پور نیز یکی دیگر از از کارگردان‌های جوان خوبی است که با آن همکاری داشته‌ام. دو اثر سینمایی به نام «مروارید» و «تا آمدن احمد» دیگر که صداگذاری آن‌ها را بر عهده داشتم در ژانر دفاع مقدس بود. در فیلم سینمایی «مروارید» از هر نوع صدایی که فکر می‌کنید استفاده کردیم و دستمان در انتخاب به دلیل فضاهای متنوع فیلم بسیار باز بود.

وی در پایان با تاکید بر اینکه در مجلات ما جای خالی نقد متداوم در مورد صداگذاری خالی است گفت: یکی از مواردی که در بدنه سینمای ما و مطبوعات کمتر به چشم می‌خورد ما در ارتباط با صداگذاری کم نقد و مطلالب تخصصی داریم. به نظرم در مجلله‌های تخصصی سینما باید بیش از این در مورد این بخش حرف زده شود درصد زیادی از تاثیر گذ اری فیلم بر روی صدای آن است در نتیجه نباید آن را ندیده گرفت.

هنر نیوز