ساخت فیلمی که مدعی فروش جهانی دارد با کمتر از این مبلغ‌ها جای نگرانی دارد. هر چند که این نوشته منافاتی برای کسانی که مدعی هستند در این پروژه بریز و بپاش شده نیست و این مسائل را می‌توان به وقت خودش پیگیری کرد.
گویا پروژه «لاله» این روز‌ها بهانه‌ای برای به زیرسوال بردن فعالیت مدیران سینمایی دولت دهم شده است تا شاید با هیاهو و شانتاژ اثبات کنند که مدیران قبلی در حفظ بیت المال سهل انگاری کردند. مثل اینکه رسم شده است هر مدیری که می‌آید لگدی بر پیکر «لاله» بزند تا نشان دهد که تنها او مدیر شایسته و لایقی است. پروژه لاله با هرعیب و نقصی که دارد اما مستحق این همه بی‌مهری نیست. در این پروژه، بسیاری از هنرمندان حضور دارند که سابقه زیادی در سینمای ایران دارند لذا حرف بی‌پایه زدن به این پروژه نشان از بی‌حرمتی به این قشر است که به دور از این بازی‌های سیاسی که امروزه نسبت به این فیلم راه اندازی شده قرارداد امضاء کردند. اگر آقایان در این پروژه معتقدند که قصوری در مدیریت و نظارت شده، رسمش این نیست که به نام شفاف سازی همه مسائل رسانه‌ای شود چرا که موجب می‌شود مخاطب عام تصورکند عجب آشفته بازاری است این مقوله سینما که همه شیپور وامصیبتا برداشته‌اند.
شفیع آقامحمدیان از فیلمسازان تحصیل کرده‌ای است که کارنامه نسبتا خوبی در سینمای ایران دارد او در حالی که فعالیت‌های زیادی در مرکز گسترش داشته اما همه فعالیت‌های مثبتش در زیر سایه پروژه لاله گم شده است. او در این سال‌ها تلاش کرد جمع بیشتری از مستند سازان را با مرکز گسترش آشنا کند. لذا منصفانه نیست که هر روز مدیریت او را به نام پروژه لاله زیر سوال ببریم.
اگر بودجه فیلم لاله الان محلی برای تسویه حساب جناحی شده و به رقم چند میلیاردی رسیده است باید دید که چه مسائلی و چه کسانی این بودجه را افزایش داده‌اند. آیا این هیاهو‌ها موجب نمی‌شود که فیلم برای زمان دیگری به اغما برود و آیا همین توقف‌ها نمی‌تواند هزینه‌ها را بیش از پیش افزایش دهد؟ شروع این فیلم به زمستان پارسال برمی گردد که تا امروز هنوز به پایان نرسیده است آیا این وقت کشی‌ها – به هر دلیل- یکی از عوامل افزایش نیست؟ استفاده از تکنولوژی جدید در بکارگیری این فیلم و پروداکشن‌های زیاد آن چطور؟
آقا محمدیان درحالی به جدال مدیر کنونی مرکز گسترش در برنامه هفت رفت که گویا طباطبایی‌نژاد شمشیر را از قبل از رو بسته بود و اصلا توجه‌ای نداشت که حرف‌های او برای میلیون‌ها نفر پخش می‌شود. پریدن در حرف‌های طرف مقابل و به قول معروف «بگم بگم» و «سند رو کردن» نه تنها شفاف سازی به شمار نمی‌رود که بیشتر مغلطه کاری است. او به سندی استناد می‌کرد که مورد تایید و امضای مدیر سابق مرکز نبود. ضمن اینکه آقای طباطبایی‌نژاد که می‌گوید من سال‌ها در تلویزیون مدیر بودم باید بداند که تشخیص مدیریتی و دستوراتی که از مقامات بالا دستی مثل وزیر ارشاد برای یک مدیر پایین دستی صادر می‌شود امری طبیعی در حوزه مدیریت است. بی‌شک چنین اوامری طی ۴ سال آینده نیز حتما برای ایشان هم اتفاق خواهد افتاد.
اگر قرار است مشکل لاله حل شود بی‌شک با این هیجان کنترل نشده مدیر فعلی مرکز که توجه‌ای به زمان طرف مقابل نمی‌کرد و تنها سعی می‌کرد حرف خودش را به کرسی بنشاند و همه چیز را به زیر سوال ببرد حتما حل نشدنی خواهد بود. حمله یک جانبه به فیلمی که در نظام جمهوری اسلامی و با مهرتایید وزیر فرهنگ وقت، رئیس سازمان سینمایی وقت و نمایندگان مجلس شورای اسلامی ساخته شده است کار شایسته‌ای نیست. اگر قرار است این فیلم به سرانجامی برسد و پولی از بیت المال هدر نرود راهش جنجال سازی و هیاهو نیست. باید همه طرفین دعوا دور یک میز و به دور از اتهام زنی و مچ گیری و با آرامش به حل این مشکل بپردازند.
مدیرانی که تنها ساخت این پروژه را به خاطر نشان دادن قدرت سینمای ایران درجهان کلید زدند سزاوار چنین هجمه‌هایی نیستند. در برنامه هفت، شفیع آقا محمدیان یک تنه از پروژه‌ای دفاع می‌کرد که در بیرون، خیلی‌ها به راه اندازی آن رای مثبت داده بودند. لذا جا داشت که تعدادی از ه‌مان‌ها به روی خط می‌آمدند و توضیح می‌دادند. در حالی که مجری از کارگردان فیلم درخواست کرده بود بر روی خط بیاید اما ایشان نه تنها به روی خط نیامد بلکه موبایلش را نیز خاموش کرده بود. اگر چه این مناظره به دلیل مباحث زیاد حاشیه‌ای و کمبود وقت به سرانجامی نرسید. اما امید است که این پروژه با ریش سفیدی مدیران سینمایی وقت و عقلای سینما، به سرانجام برسد تا از دستاویز قرار گرفتن رسانه‌های خارجی برای کوبیدن فعالیت‌های سینمایی کشور درامان بماند.

هنر نیوز