به بهانه پخش آثار سینمایی و تلویزیونی از شبکه برون مرزی «آی فیلم»/۲/؛

پر شدن جای خانه خاطرات نسل ها در تلویزیون

16 فروردين 1391 ساعت 11:37

نمی توان کتمان کرد که مخاطب ایرانی دوست ندارد به شعورش توهین شود و حق مسلم اوست که فیلم ، مجموعه های تلویزیونی و برنامه ای را که برای اش جذاب، جدید و خلاقانه باشد را انتخاب کند.

کشورهای مختلف با راه اندازی و تاسیس شبکه های خصوصی رنگارنگ و مختلف هر روز تعداد بیشتری از مخاطبین داخلی را به تسخیر خود درآورده و مجذوب برنامه های غیراسلامی و غیردینی خود می کنند. برنامه هایی که کوچکترین تناسبی با فرهنگ و آداب و رسوم ایرانی ندارند. تبلیغ انواع مختلف لباسها و البسه غیراسلامی، لوازم آرایشی، اسطوره پیروی و معرفی فلان قهرمان ورزشی یا فلان ستاره موسیقی وفیلم به عنوان الگو به جوانان داخلی که باعث تقلید کورکورانه جوانان شده و باعث پشت کردن به باورها و اعتقادات داخلی می شود. سرمایه گذاری های گسترده ای از طرف کشورهای غربی برای راه اندازی شبکه های خصوصی انجام در چندسال گذشته با تاسیس چندین شبکه فارسی زبان انجام شده است.که هدف آنها به دست آوردن مخاطبان فارسی زبان در کشورهای مختلف دنیاست. تبلیغ کالاهای خارجی و غیر ایرانی با استفاده از فرهنگ ایرانی و در قالبی شیک ، نو وسنتی در عین حال مدرن، و پخش برنامه ها، فیلم ها و سریال های متنوع خارجی و بعضاً داخلی، که همه برای جذب گسترده مخاطبان فارسی زبان داخلی و خارجی تدارک دیده شده اند. از جمله این شبکه ها که از ابتدا با تبلیغات وسیع و استفاده از مناطق جذاب گردشگری ایرانی، رسوم و رسومات و لباسهای ملی ومحلی ایران آغاز شده و به فاصله چند ماه با قدرت برنامه های خود راشروع کرده شبکه تلویزیونی فارسی وان (Farsi ۱) است. درابتدای هر بیننده ای فکر می کرد با شبکه ای کاملا ایرانی طرف است. اما با پخش برنامه هایی این شبکه به ویژه سریال های شبانه آن که اغلب گلچینی از سریالهای خانوادگی آمریکایی و اروپایی بود. مدیران این شبکه تلاش کردند تا مخاطبان داخلی را جذب کنند. سریالهای این شبکه بیشتر از آن که جنبه سرگرم کنندگی داشته باشد. بدآموزی بسیاری دارند و به نوعی ترویج فرهنگ طلاق، زندگی مدرن و غیرایرانی، تبلیغ لباسهای کاملا غربی ، استفاده از لوازم لوکس و مدرن، پرداختن به روابط غیر سالم زناشویی، راحت طلبی و منفعت طلبی، باورها و آداب غلط اجتماعی، تبلیغ روابط خطرناک دختر و پسری و چندین نمونه که همگی با فرهنگ ایرانی ما مغایرت دارند. می پردازند و به هرحال این مباران رسانه ای باعث شده که خانواده های ایرانی نگران آثارسوء و تأثیربد این شبکه و شبکه های فارسی زبان دیگر بر روی فرزندانشان و به خصوص نسل نوجوانان و جوانان باشند. استفاده از تصاویر زننده و پخش آهنگ های بی محتوای خارجی و ایرانی (خواننده های لس آنجلسی)، اشعار و ترانه های سخیف، هرزه و به اصطلاح کوچه بازاری که در اکثر آنها توهین به مقولاتی چون عشق، رفاقت ،خانواده زندگی مشترک وجود داشته و تبلیغ ناامیدی، یاس و مواد مخدر، باعث شده که روز به روز نگرانیها ابعاد وسیع تری به خود گیرد. به هرحال در خصوص اثرات سو و مخرب شبکه هایی مثل «فارسی وان» می توان چندین مقاله، تحلیل ویاد داشت نوشت که در حوصله این مطلب نمی گنجد. اما می توان گفت که به دلیل پایین آمدن سطح تولیدات داخلی چه به لحاظ تولید تله فیلم های ضعیف و سریالهای سطحی که در اغلب موارد مخاطب از سازنده اثر و داستان سوژه جلوتر حرکت می کند باعث نوعی دلزده گی و فرار بیننده از تولیدات شده و متأسفانه در تولیدات داخلی نیز آفت غیرایرانی بودن سریالها و فیلمها روز به روز بیشتر می شود.استفاده ازموضوعات کلیشه ای، فضای مدرن و اشرافی،اتومبیل های مدل بالا، طراحی صحنه و لباس غیر بومی و ملی، و از همه مهمتر پرداختن به سوژه ها و موضوعاتی که پیش از این بارها و بارها در فیلمها و یا سریالها ساخته شده است. به عنوان یک مثال ساده می توان از ازدواج و عشق صحبت کرد که دراکثر آثار داخلی به ضعیف ترین شکل ممکن نشان داده می شوند. اینکه در آثار وطنی همه اتفاقات و سخنان یا در داخل خانه اتفاق می افتد و یا داخل اتومبیل چند شخصیت نشسته و بدون هیچ کنش وواکنشی بسیاری از گره های داستان را باز می کنند و تمام این صحنه ها اشاره کرد که هیچ گونه برای مخاطب جذابیت ندارند. نمی توان کتمان کرد که مخاطب ایرانی دوست ندارد به شعورش توهین شود و حق مسلم اوست که برنامه ای را که برایش جذابیت و جنبه نو و تازه ای دارد انتخاب کند.
خوشبختانه در چند ماه گذشته قدمهایی برای تاسیس شبکه های مختلف در کشور ماشده تا قدرت مخاطب برای انتخاب برنامه ها ، فیلمها وسریالهای دلخواه اش بالا برده شود . تاسیس شبکه هایی دیجیتالی جدیدی مثل «شما»،«نمایش»،«بازار» و«آی فیلم» نشان از عظم جدی برای جذب مخاطب وطنی است. مخاطبان ایرانی که ناچار بودند از میان تنها ۸ شبکه داخلی برنامه های خود را انتخاب کنند وبا تاسیس این شبکه های دیجیتالی قدرت انتخاب پیدا کردند واز این میان شبکه «آی فیلم» خیلی زود توانست یک سر وگردن نسبت به دیگرشبکه به محبوبیت برسد وسیل عظیم مخاطبان را به سوی خوداش روانه کند.ازهشتم تیرماه سال ۹۰ این شبکه دراختیارمخاطبان قرار گرفت. پخش سریالهایی خاطره انگیزی چون: «آینه عبرت»، «زیرآسمان شهر یک»، «پاورچین»، «خواب وبیدار»، «مسافری از هند» و این اواخر «همسران» باعث شد که بسیاری از مخاطبان قید دیدن شبکه های مخربی مثل فارسی وان را بزنند. پخش مراسم افتتاحیه واختتامیه جشنواره سی ام فیلم فجر ومصاحبه با برندگان این جشنواره به صورت زنده نشان از تیزهوشی مدیران این شبکه برای جذب مخاطب بیشتر است. باید نشست وانتظار کشید که آیا این شبکه در دراز مدت می تواند رقیب جدی برای شبکه های فارسی زبان ماهواره ای وحتی شبکه های داخلی شود ویا اینکه تبدیل به شبکه ای خواهد شد که فقط سریالها وفیلم های تکراری را پخش خواهد کرد وتبدیل به شبکه ای حنثی خواهد شد . اما آنچه که مشخص است اینکه با برنامه ریزی، صرف بودجه و سرمایه گذاری در بخشهای فرهنگی و به خصوص راه اندازی شبکه های خصوصی داخلی ویا دجیتالی می توان در بلند مدت امیدواربود که مخاطبین قهرکرده را دوباره با تولیدات داخلی آشتی داد و خط بطلانی بر برنامه های شبکه هایی مثل شبکه «فارسی وان» کشید. که هدفی جزتخریب باورها و رسوم ملی ما ندارند.

کد خبر: 38898

آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcfccdm.w6dc1agiiw.html