مهدی حسینی نیا بازیگر نمایش «مثل تو، وقتی که خوابی» در این نمایش به خوبی بازی کرد و بدون آنکه بخواهد خودش را به تماشاگر تحمیل کند فقط در راستای کار حرکت می‌کرد. نویسنده این نمایش مونا محمودزاده، کارگردان شکوفه طاهری و هایده حسین‌زاده دیگر بازیگر این نمایش از عواملان ساده و بی‌ادعایی هستند که سعی بر این داشتند در عین سادگی و بدون هیچ حرکت اضافی کارشان را انجام دهند. به همین دلیل گفتگویی با بازیگر این نمایش مهدی حسینی نیا انجام دادیم که شرح آن در ذیل آمده است.

مهدی حسینی نیا در پاسخ به سوال خبرنگار هنرنیوز مبنی بر اینکه چه شد که تصمیم گرفتید این نمایش را در فجر شرکت دهید گفت: ابتدا باید بگویم که این نمایش پایان نامه یکی از دوستان بوده است که تیر ماه امسال در دانشکده سینما تئا‌تر هم به روی صحنه رفت، در ادامه قرار شد که این کار را هم برای فجر انجام دهیم و به همین دلیل تمریناتمان را از اواسط شهریور ادامه دادیم.

وی در پاسخ به این سوال که خواست کارگردان به لحاظ تکنیکی از این نمایش چه بوده است گفت: کارگردان خواسته بود که درکار کُنش عجیب و غریبی اتفاق نیافتد و همه چیز خیلی رئال و واقعی باشد نه به این منظور که نمایش از موقعیت درام خودش باز بماند بلکه به آنچه که وجود دارد نزدیک شود. شخص خود کارگردان ما را به درستی به این سمت هدایت کرد. بخشی از این ماجرا هم باید از فیلتر ما رد می‌شد که ما باید به گونه‌ای این ارتباط را شکل می‌دادیم که همه چیز برای تماشاگر واقعی به نظر برسد و با نمایش و شخصیت‌ها همذات پنداری کند.

وی در ادامه گفت: با دیدن نمایش شاید خیلی‌ها بگویند درست این اتفاق برای ما هم در زندگی مشترکمان افتاده باشد. ما می‌خواستیم در این نمایش زندگی جریان داشته باشد. سعی کردیم به دنبال فانتزی نرویم آن هم به این دلیل که تماشاگر را از این راه راضی کنیم پس در نتیجه از کنش و اکت‌های بزرگ پرهیز داشتیم.

این هنرمند با اشاره به اینکه متن نمایش هم به درستی در این مسیر قرار داشت گفت: باید بگویم در مرحله اول این متن نمایش بود که باعث می‌شد ما در مسیر درست اجرایی یک زندگی واقعی قرار بگیریم. ما در طول کار و تمرین به این موضوع فکر می‌کردیم که در اصطلاح صحنه نیافتد. ما فرصت خوبی در زمان اجرا داشتیم تا به این موضوع پی ببریم که آیا تمکاشاگر خسته می‌شود و یا خوراک لازم از طریق نمایش به آن می‌رسد یا نه؟ خود ما قبل از اینکه عکس العمل تماشاگر را ببینیم فکر می‌کردیم که او حتماً خسته خواهد شد اما در زمان اجرا نظرمان کاملاً تغییر کرد. برای رسیدن به این منظور سعی کردیم که حتی در سکوت هم بازی‌هایمان را داشته باشیم و برای لحظه لحظه نمایشمان برنامه ریزی داشته باشیم.

حسینی نیا در ادامه گفت: نور‌پردازی کار ما هم کمی شجاعانه و خاص بود چرا که مدت زیادی از نمایش در تاریکی و یا با نور کم سپری می‌شد اما به نظرم چون همه چی در راستای هم قرار داشت چیزی تو ذوق نمی زد. مثلاً اینکه قرار است همه چیز واقعی به نظر برسد این مسئله تماشاگر را اذیت نمی‌کرد چون همه پاذل‌ها پشت هم قرار می‌گرفتند.

این بازیگر در ادامه در ارتباط عکس العمل تماشاگران نسبت به نمایش «مثل تو وقتی که خوابی» گفت: تماشاگر ما بسیار باهوش است و تمام موارد جزئی را در نظر دارد و در درونش بررسی می‌کند. تماشاگر حتی به دکور ما هم بسیار توجه داشته است او به خوبی متوجه می‌شود که دکور صحنه بسیار واقعی است ما حتی برای یخچال هم ماکتی را شبیه خودش درست کردیم تا تمام موارد نمایشمان دراین راستا قرار بگیرد. بازخورد‌هایی که از همین تماشاگر داشتیم باعث شد تا از اولین نمایشمان تا به امروز تغییرات زیادی را بدهیم. ما با کمک آن‌ها به دریافت بهتری از نمایشمان رسیدیم.

این هنرمند در ادامه افزود: هدف ما این بود که به تماشاگر بگوییم که از این زندگی مراقبت نشده است و زندگی‌های ما نیاز شدید به مراقبت دارد. این نمایش می‌گوید که زندگی این نیست که ما فقط زیر یک سقف به طور ماشینی با هم زندگی کنیم. مرد این نمایش مراقبت را نمی‌فهمد و آن را یاد نگرفته است.

وی در ارتباط با نحوه رسیدن به نقش و بازیکردن آن گفت: من برای بازی کردن این نقش سعی نکردم که به دنبال ما به ازایی در جامعه بگردم بلکه سعی می‌کردم این نقش را از فیلتر خودم رد کنم و همواره به خودم می‌گفتم که اگر من به جای این نقش در آن لحظه قرار داشتم چه کار می‌کردم.‌‌ همان اگر معجزه آسایی که استاد بزرک تئا‌تر استانیسلاوسکی از آن در کلاس‌های درسش یاد می‌کرد کمک گرفتم.

حسینی نیا در ارتباط با حضور جوان‌ها در این دوره از سی و دومین جشنواره بین المللی تئا‌تر فجر گفت: امیدوارم اتفاق خوبی بیافتد حس می‌کنم که این گونه هم می‌شود. امیدوارم حضور جوان‌ها در جشنواره‌هایی این چنینی مستمر باشد. واقعیت این است که ما هر وقت به جوان‌ها اعتماد کردیم ضربه نخوردیم بلکه نتیجه در اکثر مواقع مثبت بوده است اما به شرطی که اساتید هم در کنارشان باشند و آن‌ها را هدایت کنند. نباید چهار چوب بندی کرد که یک سری افراد خاص در رفت و آمد باشند. آب تازه باید وارد این جوب بشود.

هنر نیوز