نگاهی به فیلم «من همسرش هستم»؛

کمرنگ شدن سنت توسط مدرنیسم

24 مهر 1391 ساعت 10:12

فیلم سینمایی «من همسرش هستم» به همه یادآوری می کند که مدرنیسم در حال بلعیدن بسیاری از سنت های بومی ، رسم و رسومات و ... ماست و باید هشدارها را جدی گرفت و به آسیب ها و معضلات اجتماعی اعضای خانواده توجه نشان داد.

فیلم سینمایی «من همسرش هستم» اولین فيلم سينمايی «مصطفی شايسته» در مقام کارگردانی پس از تهیه کنندگی فیلم های سینمایی چون : «بی پولی» ، «کافه ستاره»، «بوتیک»، «کنعان»، «مادر» و «در شهر خبری نيست، هست» در سینماست و داستان آن در خصوص زندگی زوج جوانی به نام دكتر اميرحسين با بازی «مصطفی زمانی» وهمسرش شهلا با بازی «نيكی كريمی» است که بعد از ۱۲ سال زندگی به يكنواختی و تکرار در زندگی مشترک رسيدند. از طرفی امیر حسین به همسرش خيانت كرده و منشی خود را روابط پنهانی دارد تا اینکه «شهلا» از این موضع مطلع شده وتلاش می كند با طرح نقشه ای همسرش در یک آزمون سخت دوباره به زندگی برگرداند اما در این راه اتفاقات ناخواسته ای می افتد و ناخواسته زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد.در واقع «من همسرش هستم» موضوع عشق قديمی است كه با يک تصادف آغاز می شود و شهلا در حين رانندگی، دو پسرش را از كلاس زبان آورده و می خواهد به خانه برود. بچه ها به خاطر درگيری با يكديگر حواس مادر را پرت كرده وغير منتظره با خودروی روبرو تصادف می كند. وقتی او به بيرون از خودرو می رود مشاهده می كند كه عقب ماشين جلويی داغان شده اما خودروی وی آسيبی نديده و وقتی آن دو يكديگر را می بينند عشق قديمی ميان آن دو زنده می شود و در ادامه فیلم شهلا با برانگيختن حسادت اميرحسين او را وامی دارد كه وی را به شدت ضرب و شتم كرده به نحوی كه چند روزی مجبور می شود خانه را ترک گويد و...
فیلم تلاش می کند به هر نحوی شده موضوع امنیت زندگی زناشویی را به تصویر بکشد و نشان دهد که در زندگی مشترک باید شرایطی فراهم شود که زن وشوهر به همدیگر اطمینان داشته باشند تا زندگی مشترک انها دوام داشته باشد واگر به هر نحوی این اعتماد از بین برود زندگی آنها متلاشی خواهد شد. و یکی از معضلات سینمای ایران این است که شرایطی این روزها در سینمای ایران جوی منفی در خصوص فیلم های خانوادگی با موضوع خیانت به وجود آمده که اصلا نمی تواند برای سینمای ایران سازنده ومثبت باشد چرا که سینمای خانوادگی برای اینکه بتواند روی مخاطبان وخانواده های ایرانی تاثیرگذارباشد باید بیشتر مورد حمایت وتوجه قرار گیرد. در فیلم «من همسرش هستم» که اثری کاملا اجتماعی و جدی است و ظاهرا موضوع خیانت را مطرح می کند و به شیطنت های یک زن برای جلب توجه همسرش می پردازد و با خاکستری جلوه دادن شخصیت های اصلی داستان اش تلاش می کند به جامعه و شهروندانش نزدیک شده و تلنگری اساسی به غفلت های زنان ومردان در خصوص یکدیگربزند واین نکته مهم را یادآوری کند همه چیز در زندگی کار نیست ومی توان با گذشت و فداکاری به دوام زندگی مشترک کمک کرد و به آینده فرزندان و تربیت آنها در زیر سایه پدر و مادر امیدوار بود و به همه یادآوری کرد که زندگی مدرن در حال بلعیدن بسیاری از سنت های بومی ، رسم ورسومات حسنه و ماندگارماست و به جای قصه پردازی خیالی و رویا گونه به هشدارها را باید جدی گرفت و به آسیب های خانواده توجه نشان داد. ازطرفی در سینمای ایران پرداختن به وجوه مختلف زندگی اجتماعی خانواده ها موضوعی حساس و مطرح است و فیلمساز باید با احتیاط زیادی برای ساخت اثرش به جلو حرکت کند. چرا که ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنيم که به واسطه باورهای مذهبی و فرهنگی هیچ وقت جامعه خیانت مردان و زنان به یکدیگر را گناهی نابخشودنی به حساب می آید و در طول این سال ها هر وقت صحبت در خصوص خیانت بوده است یشتر آقایان به عنوان خیانتکار معرفی می شدند اما در فیلم «من همسرش هستم» ماجرا از سوی دو طرف روایت می شود و در نهایت برای آنکه فیلم از گزند ممیزی رها شود با ترفندهایی که قبلا در آثاری دیگر فیلمسازان با آن روبه رو بودند ماجرا های ختم به خیر می شود و در واقع این درام روانشناسانه به شدت ادعای هشدار به جامعه را دارد و پرداخت به مسائل خانوادگی و نگاه به معضلات اجتماعی در سینما همیشه بوده و تماشاگر نیزبه راحتی با فیلم ارتباط برقرار کرده است. اما فیلم با توجه به ساختاری که دارد دچار مشکلاتی نیز هست. از جمله قابل باور نبودن زوج نیکی کریمی و مصطفی زمانی در فیلم و بازی به شدت کلیشه ای کریمی که معلوم نیست چرا در چند سال اخیر مدام خود را فیلم به فیلم به تکرار کرده است و در این فیلم هم بازی چندان شاخصی ندارد و در حد حضور در فیلم است . معلوم نیست چرا نیکی کریمی این روزها حاضر شده که پرونده کاری سینمایی خود را با حضور در فیلم های سطحی و ضعیف از بین ببرد. از طرفی مصطفی زمانی هم نسبتا از پس نقش امیر حسین توانسته از پس نقش برآید .
هرچند تاکنون باعث شده مخاطب به هیچ وجه تحت تاثیر بازی های نقش های اصلی و فرعی و برخی از دیالوگ های شعاری فیلم قرار نگیرد و همچنین استفاده از منشی یک مطب یا شرکت برای نشان دادن روابط پنهانی با یک مدیر پیش از این بارها در آثار سینمای مورد بررسی قرار گرفته و تکراری و کلیشه ای است باید فیلمنامه نویسان ما به عنوان خالق فیلم نامه ها توجه ویژه ای به پرداخت فیلم نامه ها به لحاظ ساختار ، گره افکنی و... شود و مهمترين بخش فیلم كه همه چيز بايد از صافی ذهن كارگردان بگذارد و بعد هم مناسبات توليد ، ساخت ، اكران در شکل گیری ان تاثیرگذار است .سینمای ایران این روزها ریز مخاطب دارد و برخی از فیلم های سطحی و پیش پا افتاده باعث دلزدگی و سردی مخاطب از فیلم ها شدند وسال های سال باید بگذرد تا کارگردانان ما مشکل ریزش مخاطب سینمای ایران را حل کنند.

کد خبر: 47933

آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcfm1dj.w6demagiiw.html